A girl in prison

Κεφαλαιο 23

Δεν μπορούσα να μείνω ακίνητη. Επρεπε κατι να κανω . Ο Ντάνι είχε βγάλει το μαχαίρι του και ετοιμαζόταν να επιτεθεί στον Δημήτρη. Δεν μπορω να το αφήσω έτσι. Τον αγαπάω.
Χωρις πολυ να το σκεφτω τρέχω και μπαινω μπροστά στον Δημήτρη. Το μαχαίρι με ακουμπάει στην κοιλιά και μπαίνει μέσα μου . Νιωθω έναν τρομερό πονο να με κατακλύζει και βγαζω έναν βαθύ ανασταιναγμο πέφτοντας στην αγκαλιά του Δημήτρη που είχε μείνει ακίνητος. Ο Ντάνι έτρεξε και σε μερικά δευτερόλεπτα είχε εξαφανιστεί με την μηχανη του . Όσο ειχα ανοιχτα τα μάτια μου μπορούσα να διακρίνω τον φόβο στα μάτια του Δημήτρη καθώς φωναζε το ονομα μου.
- Θα γίνεις καλά μωρο μου
Ηταν τα τελευταία λόγια που θυμάμαι πριν σκοτεινιασουν ολα.

Pov Δημήτρη
Την έβλεπα πεσμένη στο πάτωμα γεμάτη αίματα. Τα χέρια μου την κρατούσαν σφιχτά και προσπαθούσα να την ξυπνήσω. Δεν άφησα στιγμη το χέρι της. Ηταν λες και ήταν δεμενο με το δικό της.
Το ασθενοφόρο ηρθε και σε μερικά λεπτά ειχαμε φτάσει στο νοσοκομείο. Εκει ηταν η πρωτη φορα που μας χώρισαν. Την έβλεπα σε ένα κρύο λευκό δωμάτιο με τους γιατρούς από πανω. Ακομη και με τα χτυπήματα ηταν τοσο όμορφη. Το μικρο μου κοριτσάκι. Δεν μπορεσα να την προστατέψω. Αν παθει κατι δεν θα το αντέξω. Σκεφτόμουν επί ωρες ενώ καθόμουν απεξω από το δωμάτιο της.
Ο γιατρός διακόπτει τις σκέψεις μου .
- Το χειρουργείο τελειωσε . Η κοπέλα έχασε παρα πολυ αίμα και το τραύμα ειναι αρκετά βαθύ. Ευτυχώς όμως τωρα ειναι εντάξει.
Δεν μπορούσα να συγκρστησω την χαρα μου και τα δάκρυα κυλουσαν. Ποτε δεν είχα ξανακλαψει από τότε που πέθανε η μητέρα μου. Αυτη η κοπέλα μου βγάζει τοσες άγνωστες πλευρές μου.
- Μπορω να την δω ? ρωτάω κατευθειαν και μπαινω βιαστικά μεσα μολις παιρνω την απαντηση του γιατρού.
Ξαπλωμενη , με τα μάτια της κλειστά. Κοιμόταν τοσο όμορφα. Ηταν τοσο ομορφη. Τοσο όμορφη.