A girl in prison

Κεφαλαιο 27

Καθόμαστε αγκαλιά για ωρα και επικρατεί η απόλυτη σιωπή. Ειναι η πρωτη φορα ομως που δεν με εκνευρίζει. Εκείνος όμως σπαει την σιωπή του .
- Σου αρεσε μικρη μου ?
Ενώ μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά
- Πολυ του λεω έχοντας κουρνιασει σαν κουταβι στην αγκαλιά του.
Ενιωθα αυτες τις πεταλούδες που λένε όλοι στο στομάχι. Επιτέλους το ένιωσα και εγω αυτο το συναίσθημα. Παντα το άκουγα αλλα ποτε δεν καταλαβαινα τι εννοούσαν. Τωρα πλεον ξερω.
Μετά την πρώτη μας φορα ακολούθησαν πολλες ακομη. Πολλες πολλες και παρα πολλες. Ο Δημήτρης φρόντισε να μου μαθει ολα οσα δεν ηξερα ολα αυτα τα χρόνια. Μου άρεσε τόσο πολύ να μαθαίνω μαζι του και πραγματικα ηταν απολαυστικό. Τον έβλεπα αλλαγμένο, διαφορετικό και μου άρεσε που μπορούσα να τον αλλαζω. Μονο εγω μπορούσα να το κάνω και κανένας άλλος. Ειμασταν πλεον ένα. Καναμε τα παντα μαζι. Απο τα πολυ απλα μέχρι και τα πιο ζόρικα. Τις δουλειές μας δηλαδη. Που συνεχώς αυξάνονταν και ο κίνδυνος παραμονευε στην γωνία. Το ηξερα οτι κινδυνευα . Ημουν πολυ κοντα στην ευτυχία και πολυ κοντα στον κίνδυνο. Αυτος ο ανθρωπος με κανει να μην έχω όρια. Τα ξεπερνάω κάθε φορα και αυτο μαρεσει πολυ.
Ο κίνδυνος ομως αυτη τη φορα ηταν πολυ κοντα μου. Ηταν διπλα μου . Και αυτη τη φορα ο Δημήτρης δεν θα μπορούσε να με σώσει. Ο ήρωας μου αυτη τη φορα ημουν μονο εγω.