Κεφαλαιο 41

34 2 0
                                    

Στον επόμενο προαυλισμο τον οποίο περιμενα πως και πως δεν ήταν εκεί. Σκεφτηκα οτι μαλλον θα ξεκουράζεται η θα είναι ακόμη στο ιατρείο. Ηθελα ομως να τον δω. Να μάθω πως είναι. Ετσι αποφασισα όσο και αν ενιωθα άβολα να μιλησω στους φίλους του. Τους πλησίασα και τους ρώτησα. Πρόθυμοι ολοι μου απάντησαν πως ειναι ακομη στο ιατρείο και πλεον ειναι πολυ καλυτερα. Ενα χαμόγελο και μια ανάσα ανακούφισης βγήκαν από το προσωπο μου.
- Αν θέλεις μπορώ να σε πάω να τον δεις . μου είπε ο ένας από αυτούς έχοντας ένα πονηρό γελακι
- Γινεται ? Θα μας δουν ομως και δεν θα με αφήσουν.
-Θα κρατάμε εμεις τσιλιες και θα σε βαλουμε κρυφά.
Αμεσως δεχτηκα και τους ακολουθησα κάνοντας οτι μου λένε.
Ειχαν δικαιο με έβαλαν κρυφά και κανεις δεν καταλαβε τιποτα. Μπηκα μεσα και είχε κλειστά τα μάτια του . Το προσωπο του ακομη μελανιασμενο.
Ασυναισθητα πηγα και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο και πάλι και τα μάτια του άνοιξαν μονο μιας.
- Νομιζω οτι γιατρευτηκα μου ειπε γελώντας
Γέλασα μαζι του και του έπιασα το χέρι
- Πως εισαι ?
-Ενταξει τωρα ειμαι καλα . Σε ευχαριστώ που ενδιαφερθηκες
- Γιατι σε χτυπησε ?
- Μην δίνεις σημασία τωρα πλεον ειναι παρελθόν.
Δεν δινω σημασια οπως μου λεει και τον κοιταω χαιδευοντας του ελαφρώς λιγο το προσωπο.
- Εισαι τοσο κοντα μου και δεν έχεις κοκκινησει ακομη. Κανω κατι λαθος? μου είπε και χαμογελασε ξανα
- Τιποτα απολυτως , απλα σταμάτησα να ντρέπομαι. του λεω και χαμογελάω λιγακι.
Μου χαϊδεύει το προσωπο μετα χτυπημένα γεμάτα πληγές χέρια του και με φέρνει κοντά του. Μου δίνει ένα γλυκό και τοσο τρυφερό φιλι στο στόμα που νομιζα οτι τα χείλη μου έλιωσαν. Ενιωσα την γεύση των χειλιών του πανω στα δικά μου και χωρίς καν να το σκεφτω ένα χαμόγελο ξεπροβαλλε.
Ηταν το πρωτο μας φιλι , αυτο που παντα θα θυμάμαι

A girl in prison Where stories live. Discover now