Κεφαλαιο 42

33 2 0
                                    

Εκεινο το φιλι το θυμόμουν συνεχεια και το θυμάμαι ακομη δηλαδή.  Μετα απο εκεινο το φιλι πολλα άλλαξαν μεταξύ μας. Δεν ειμασταν απλα δυο άνθρωποι που θέλουν ο ένας τον άλλον. Θυμαμαι χαρακτηριστικα τα λόγια του Διονύση και το ποσο ανατρίχιασα. 
- Οταν βγουμε από εδω θα σε κάνω δικια μου.
Χωρις πολλα πολλα . Λιτα και απαιρητα.  Ηξερα ακριβως τι θα γινει οταν θα βγουμε από τη φυλακή.
Στην διάρκεια που ειμασταν μεσα ειχαμε μεινει στα λόγια. Ηξερα τοσα πολλα γιαυτον , ειχα μαθει τα παντα ακομη και τα πιο ασήμαντα.  Και εκείνος το ιδιο για μενα. Με γνώριζε καλυτερα από τον καθένα.

Μετά από 5 μήνες
Ηρθε η στιγμή να βγω από εδω. Η μεγάλη μέρα μου. Ο δικηγόρος που μου είχαν στείλει τα κοριτσια φρόντισε να καθαρίσει το ονολα μου απο ολα και να με βγάλει αθώα. Η μαλλον θύμα μιας πλεκτανης. Οχι και εντελώς αθώα....
Ηθελα τοσο πολυ να βγω από εκει μεσα , αλλά σκεφτομουν διαφορα. Την Σταυρουλα μου το άτομο που με στήριξε όσο κανεναν εκει μεσα και πλεον και τον Αλεξ που είχε γίνει κομμάτι της παρέας μας. Αλλα φυσικά και τον Διονύση.  Δεν μπορούσα να τον αφήσω εκει δεν το αντεχα. Το μόνο που με παρηγορουσε ηταν οτι ο Αλεξ και η Σταυρουλα θα βγαίνανε σε δυο εβδομάδες. Τοτε τελειωνε η ποινή τους. Θα μπορούσα να είμαι μαζί τους παλι.
Ο Διονύσης ομως ?

A girl in prison Where stories live. Discover now