Κεφαλαιο 38

31 2 0
                                    

Η εικόνα του Διονύση συνεχίζει να υπάρχει στο μυαλό μου και η Σταυρουλα συνεχώς μου υπενθυμίζει οτι μου την πέφτει. Προφανώς και δεν το πιστεύω. Μετα τα τελευταία που έχουν γίνει με τον Δημήτρη δεν πιστεύω ότι κάτι καλό μπορει να γίνει στην ζωή μου.
Ένας φύλακας μπαίνει στο κελί μας και μου αφήνει ένα πακέτο. Λεει το ονομα μου ομως δεν λεει από ποιον ειναι. Η Σταυρουλα το ανοίγει πριν από εμενα γιατι έχει πεθάνει από την αγωνία της.
Ένα κόκκινο τριανταφυλλο προβάλλει μεσα από το κουτί μαζι με ένα σημείωμα. Το διαβάζω και απλα σαστιζω ενώ ένα μικρό χαμόγελο ξεπροβάλλει και πάλι από το προσωπο μου.
- Ταιριαζει με το προσωπο σου κάθε φορα με κοιτάς. Διονύσης
Παιρνω ξανα το κατακόκκινο χρωμα μου απο χαρα και πλεον οντως μοιάζω με το κατακόκκινο τριανταφυλλο που μου έδωσε.
Στον επόμενο προαυλισμο τον πλησιάζω εγω. Ηθελα να τον ευχαριστήσω για αυτό αλλα το στομάχι μου είχε γίνει κόμπος. Δεν ηξερα αν θα μου έβγαιναν οι λέξεις εκεινη την στιγμή.
Τον πλησιάζω και του λεω ντροπαλά και καπως αμήχανα
-Ευχαριστω για το δώρο
- Ταιριαζει με τα μάτια σου
Ξεροκαταπινω και κοκκινίζω ξανα
- Και τωρα και με το προσωπο σου μου λεει και χαμογελάει
Ντράπηκα που απλα χαμογέλασα και έφυγα χωρις να πω τίποτα άλλο.
Ίσως να έπρεπε να του μιλήσω λιγο ακομη . Αλλα τι να του πω ? Μολις μου μιλαει εγω κοκκινίζω. Τι στο καλό εχω παθει μαζι του ?

A girl in prison Where stories live. Discover now