Κεφαλαιο 5

58 4 0
                                    

Καθόμαστε και αράζουμε με τα κορίτσια χωρις να μιλαμε . Το τηλέφωνο μου σπαει τη σιωπή.  Ειναι ξανα το άγνωστο νούμερο.  Το ιδιο άγνωστο νούμερο.  Το σηκωνω ετοιμη να τον βρίσω
- Τι ζορι τραβάς ρε φιλε ?
- Εσυ θα τραβάς σύντομα αμα δεν με συναντήσεις 
Κομπλαρω και δεν ξερω τι να πω. Προσπαθώ να αμυνθω και να πω κάτι
- Σιγα μην σε συναντήσω κιολας
- Σημερα στις 10 στο παρκακι απεναντι από το κλαμπ . Μην ανυσηχεις θα φροντίσω να με γνωρίσεις
Πριν προλάβω να απαντήσω μου κλείνει αποτομα το τηλεφωνο .
Μένω παγωτό χωρις να ξερω τι να κανω . Εξηγώ στα κορίτσια τι μου ειπε και μου είπαν και οι δυο ταυτόχρονα  ΜΗΝ ΤΟΛΜΉΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΣ .
Εγω δεν ξερω ομως κατι με τρώει μεσα μου . Κατι με τραβάει να παω . Συνήθως τετοια δεν με απασχολούν και δεν δινω σημασια αλλα η φωνή αυτού του αγνωστου με τρομαζει και με ανάβει ταυτοχρονα. Γυρνάω στο σπιτι με διάφορες σκέψεις.  Ξαπλώνω λιγο και με παίρνει ο ύπνος.  Περναει λιγο η ώρα και ξυπνάω αποτομα . Κοιτάω την ωρα και είναι 9 μιση . Αποφασίζω οτι θα παω να δω επιτέλους ποιος ειναι αυτος ο άγνωστος. Ντύνομαι πιάνω μια κοτσίδα και φεύγω γρηγορα. Πηγαίνω στο παρκακι και περιμένω.  Κοιταω τους πάντες και περιμένω καποιον να με πλησιάσει για να καταλάβω ότι είναι αυτος αλλα τιποτα. Καποια στιγμη ένα χέρι με ακουμπάει στον ώμο και γυρνάω αποτομα. Ηταν εκείνος.  Μπορει να ημουν μεθυσμένο τοτε αλλα τον θυμόμουν.  Αυτα τα καστανα ματια γεμάτα μυστήριο ποιος θα μπορούσε να τα ξεχάσει? Ένιωσα ένα ρίγος να διαπερνάει το σώμα μου και τα χανω . Δεν ξερω τι να πω και απλα τον κοιταω

A girl in prison Where stories live. Discover now