Çavşin'im (+18)

Bölüm 32 ölüm

    Ölüm bir son müdür yoksa yeni bir başlangıç mı ? Gencecik bir bedene ölüm yakışır mı? Peki insan biri yüzünden canına kıyar mı ? Soruları cevapsız , sevdiklerini gözleri yaşlı bırakıp gider mi ? Ya son pişmanlık her şey olup bittikten sonra pişman olmak bir şeye yarar mı ? İste bazı hikayeler mutsuz sonla başlamadan biter biz insanlar bir bebek doğunca ne kadar seviniyorsak bir insan ölüncede o kadar üzülüyoruz insanlar çok garip ...

     Genç adam duydukları karşısında dizlerinin üzerine yıkıldı kimsenin karşısında gözleri bile dolmayan o vicdansız adam genç kadının , karısının tabutuna sarılmış ağlıyordu . Her şey elbetteki daha farklı olabilirdi ama böyle olmasinda genç adamın katkısı da büyüktü. Karısının elinden tutmak yerine mezarına toprak atıyordu Bihar yoksa Çavşin'de yoktu son zamanlar ne kadar hata yapmış da olsa onlar bir beden gibiydi . Artık o diğer yarısını kaybetmişti. Hemde bir hiç için...
Sabaha kadar mezarın başına oturup özür dilemeşti ama ses soluk yoktu ...

    Sevgilim hadi artık kalk gel evimize gidelim nolur ! Bak ben burdayım affettim Çavşin'im de bu küslük bitti de artık evimize gidelim baharım sen gidince kış geldi bak elim ayağım tutmuyor affet beni kadınım hem sen bana kıyamazsın ki He birtanem bak ben üşüyorum sende üşürsün orda hadi aşkım lütfen! Bihar kalk artık utan nolur ! BİHAR UYAN GİTMEDİM DE VUR KIR AMA GERİ GEL NOLUR SEVGİLİM ! Biliyor musun ? Bugün sana ilk defa beyaz yakışmadı ben seni beyazlar içinde görünce ilk defa mutlu olmadım oysa benim olurken ne kadar yakışmıştı uyan efulim şaka yaptım de nolur !  Evladımızın yanına gidelim hadi
Çavşin de Bihar'ım nolur...

Genç adam sabaha kadar ağlayıp haykırmıştı onun acısını tüm Mardin duymustu yer gök şahit olmuştu ki Çavşin Ağanın kıymetlisini toprak almıştı...

Bu bölümü beğendiniz mi?
Bölüm biraz kısa oldu ama
.
.
.
.

.
.
.