Çavşin'im (+18)

Bölüm 30

     Çavşin'den
Arabaya bindim ve sürmeye başladım. Konaktan çıktıktan sonra annem aradı. Telefonu açıp kulağıma koydum .
"Annem hemen eve gel ! "
Ne oldu ana çocuğuma mı bir şey oldu ?
"Yok oğlum Alya iyidi
Onu mu diyorum Dilşad nasıl!?
"Dilşad da iyidir oğul ! Bihar'ı odaya kitleyip anahtarı almışsın sesleniyorum ses vermiyor!"
Bir şeyi yoktur onun olsada umrumda değil !
"Oğlum sen ne dersin hemen eve gel bakalım kıza içimde kötü bir his var !"
Gelemem ana
Dedim ve telefonu kapattım . Bihar eskiden benim için çok önemliydi hala daha öyle onu çok seviyorum ama Dilşad'a alışması gerek ve tek yol da bu çünkü onu bırakırsam yine benden gidicek ben onun yokluğuna bir beş sene daha katlanamam evet bu aralar onu çok ihmal ediyorum belki kötü davranıyorum ama isteyerek olmuyor . Kim ister ki sevdiğine zarar vermek bir anlık sinirle sanki ben gidiyorum da yerime başkası geliyor o kadar zor ki ! Bazen kendimden nefret ediyorum ama elimden bir şey gelmiyor. Alyam canım kızım onu o kadar çok seviyorum ki ama Dilşad'dan olacak evladımı da Alyamdan ayırımıyıcam. Dilşad gebe olmasa beni rüyasında bile göremezdi hele bir sağ salim evladımı kucağıma alayım kabul ederse bebeğe Bihar'ın bakmasını istiycem Dilşad da hayatımızdan tamamen çıkacak . Alya ben Bihar ve evladım hep birlikte yaşıyıcaz . Belki bu şehirden gideriz İstanbul'a yerleşiriz oradaki islerim başına geçeriz ama tek ihtiyacım olan şey karımın desteği keşke beni biraz olsun dinlese anlasa...

    Ben onu sevmiyorum sanıyor ama onun gözünden akan bir damla yaşla boğuluyorum ben ah keşke anlayabilsen beni Bihar'ım...

Çeman Hanım'dan
     Alya'yı zorda olsa sakinlestirip uyutmayı başarmıştım . Annesiyle aynı evin içinde görüşemiyordu bile Çavşin ise Bihara ceza verdim zannediyordu Aslında her şeyin daha da kötüye gitmesine sebep oluyordu yaptığı çok yanlıştı hatasını kabul ettiği zaman her şey için çok geç olucaktı. Düşüncelerimden sıyrılıp merdivenlere yöneldim yukarı kata çıkıp Yarın Kapısını çalmaya başladım kızım uyuyor musun?  İyi misin?

        Ses gelmemişti ne yapacağımı bilemiyordum artık bir odada Dilşad Üstelik hamileydi bu kızın en baştan bu eve gelin gelmesi hataydı Ama artık Her şey için çok geçti Çavşinin bu süre içerisinde Bihar'a destek olup ya yanında olması gerekirken O ise Bihar'a şiddet uygulayıp odaya kapatıyordu konuşsam da anlamıyordu kaybetme korkusu muydu bilmiyorum ama aklı başına geldikten sonra Bihar'ı da kızınıza kaybedecekti kapıyı çalmaya devam ettim en azından bir ses duymak istedim ısrarla kapıyı çalıp seslenmeme rağmen hiçbir şekilde ses gelmiyordu bu durum beni ilişkilendirmeye başlamıştı acaba başına bir şey mi geldi Kendine zarar mı verdi Çünkü Bihar Çavşin için her şeyi yapardı Çavşinin onu sevmediğini düşünmesi bile canına kıymasına yetecek bir sebep de Üstelik bir de Çavşinin başka bir kadından çocuğu varken hızlı adımlarla aşağı indim ve korumalara bağırmaya başladım Azad hemen yukarı gelin önden önden yürümeye başladığımda zaten arkamdan koştuğunu görüyordum" Buyrun Hanımım "dedi kapıyı kırın Biharın Sesi gelmiyor korkuyorum dediğimde Azad çoktan omzu ile kapıya vurmaya başlamıştı Biz kapıyı açmaya çalışırken odadan Salına Salına Dilşad çıktı Utanmadan bir de konuşuyordu "Çeman anne bir şey mi oldu?  Ne yapıyorsunuz? " Sana ne kızım git odana! diye bağırdım gözleri dolmuştu ama ufacık bile umrumda değildi karnındaki çocuk oğlumun olmasına rağmen onun karnında olduğu için benim için bir şey ifade etmiyordu Dilşad arkasını dönüp odasına gitmişti Azad kapıyı açtığında hızlıca kafamı çevirdim  gördüklerim karşısında Tansiyonum düştü Bihar yatağın üzerinde kanlar içinde yatıyordu kapıya tutunup konuşmaya çalıştım .yer ayağımın altından kaymıştı Azad Bihar'ı al merdivenlere doğru yönelip Selim arabayı hazırlayın hemen diye bağırdım benim bağırışım karşısında Azize yukarı çıkmıştı Azize Alya sana emanet ona göz kulak ol kimseye de bir şey söyleme diyebildim . hemen aşağı  inip hastaneye doğru gitmeye başladık . Azad Bihar'ı kucağıma yatırmıştı saçımdaki eşarbı çıkarıp ikiye böldüm kan akışını Biraz daha yavaşlaştabilmek düşüncesiyle bileklerine bağladım hastane yetişemezsek kan kaybından ölecekti. Bihar'ın annesi benim çocukluk arkadaşımdı. Bihar'ı bana emanet etmişti ben arkadaşımın emanetine bile sahip çıkmamıştım. Bihar'ı dönmesi için ben ikna etmiştim ama geldiğinden beri çekmediği eziyet kalmamıştı o kadar pişmanım ki !
      Belkide sorunların üstesinden gelemeyeceğini düşündü. Haksızda sayılmazdı kocasının başkasından çocuğu olacaktı başka bir tene dokunmuştu başkasının olmuştu hemde defalarca ...
O yapsa cezası ölüm olurdu ama Çavşin ondan durumu normallestimesini istemişti. Hemde ona şiddet uygulayarak şimdi o küçük çocuğa ne olacaktı Bihar ölürse annesiz mi kalıcaktı ? Üvey annenin elinde itilip istenmiyerek mi büyüyücekti. Babası başkasıyla evlenicek ondan olan çocuğuyla daha çok ilgilenicekti belki o küçücük çocuk küçük kalbiyle buna nasıl dayanıcaktı ? Annenizliğe...

Bu bölümü beğendiniz mi?
.
..
.
.
.
.