Van haat naar meer? (Bankzitters)

Politie

Pov sara

Ik word wakker door Matthy die beweegt. Ik heb geen idee of hij nog slaapt. Maar ik lig Prima dus blijf ook lekker liggen. Ik schuif nog iets dichter tegen hem aan. "Goede morgen. Beetje lekker geslapen?" "Mhm." Reageer ik. Uit mijn ooghoeken kan ik zien dat die glimlacht "Nou dat vat ik op als een ja. Maar ik ga uit bed. Jij mag nog wel eventjes blijven liggen. Maar ook niet te lang want de politie komt zo langs om je dingen te vragen." "Ik kom er ook wel uit." Mompel ik en stap uit bed. Er gaat gelijk een koude rilling door men lichaam. Het is hier zo tering koud

Ik loop snel naar mijn eigen kamer om nieuwe kleren te pakken. Het is hier tenminste wel een normale temperatuur. Ik pak een flare broek van spijkerstof. En een licht roze shirtje. Ik loop naar de woonkamer en pak een bak kwark. Ik pleur er een beetje banaan en schudde buikjes erbij. Want ja dat is gewoon lekker. Ik ga naast Koen en Matthy op de bank zitten. Die zijn alweer voetbal aan het kijken. Super interessant hoor. Kijk ik heb niets tegen voetbal. Ik vind het fk leuk zelfs maar niet als iedereen er de hele dag naar kijkt. Als je snapt wat ik bedoel. Ze zijn er gewoon verslaafd aan. Echt letterlijk elke voetbal wedstrijd word hier gekeken.

Rond 2 uur wordt er aangebeld. Dat zal de politie wel zijn. Ik heb dus echt geen zin om hun het helemaal uit te leggen ofzo. Ik heb überhaupt geen zin om het er met iemand over te hebben. Alleen Matthy weet het nog. En eigenlijk wilde ik het ook zo houden. Maar ik wil ook dat die Dylan opgepakt wordt. Dus ik zal het wel moeten vertellen. Want anders zullen ze nooit een goede reden hebben om hem op te pakken. Dan kom ik zo aan lopen met 'ja jullie moeten Dylan oppakken. Ik weet zijn achternaam niet maar pak maar eventjes alle Dylans in de omgeving op dan wijs ik hem wel aan.' Ja dat kan natuurlijk niet.Matthy heeft inmiddels de deur open gedaan. Er komen 1 man en 1 vrouw binnenlopen.

"Nou zo te zien is sara weer terecht. Is er nog iets wat wij kunnen doen?" Vraagt de man. "Uhmm ja, kunnen jullie eventjes naar het verhaal van sara luisteren. Ze was ontvoerd en ja de rest vertelt ze zelf wel." Zegt Matthy. "Nou Uhmm ik Uhmm was dus ontvoerd en Uhmm." Matthy slaat een arm om me heen. "Vertel maar. Ze kunnen je helpen." Fluistert hij in mijn oor. "Nou ik was dus ontvoerd en toen heeft ie me Uhmm..." ik durf ze ook niet aan te kijken. "Toen heet ie me verkr@cht." Mompel ik. Iets te zacht. "Wat zei je?" Vraagt de vrouw. "Hij heeft me Uhmm verkr@cht..." zeg ik nu iets harder. "Ohh oké nou kom maar even me dan." Zegt de vrouw.

Volgensmij gelooft ze er geen ene kut van. Althans zo'n blik heeft ze in haar ogen. Ook de man kijkt me nog raar aan. Het lijkt alsof hij ieder moment in de lach kan schieten. Ik krijg ook nog een paar grote ogen van Koen en robbie naar mijn hoofd geslingerd. Nar dat ik had gezegt dat die me verkr@cht het het ik van hun ook hele rare blikken gekregen. Maar die geloofde me volgensmij wel. Dat denk ik in ieder gevat. Ik kijk naar Matthy. Volgensmij snapt hij mijn blik. Hij seint me dat hij hetzelfde denkt. Ik stap samen met Matthy achter in de politie auto. Het is niet mijn eerste keer. Maar laten we het daar maar niet over hebben.

Ik ben echt ontzettend zenuwachtig als we eindelijk aankomen bij het politiebureau. Ik heb niets te verbergen ofzo maar toch. Ik stap binnen en loop achter de vrouw aan. De man is al afgehaakt want die had pause ofzo. We komen in een kamertje waar nog een andere vrouw zit. "Zo dus jij bent sara van de graaf." Begint ze. Ik knik. "Kom maar even zitten en vertel me dan het hele verhaal. Met details graag. Als dat lukt voor jouw tenminste." Ik kijk Matthy aan. Ik vind het echt dood eng. Ik ben zo bang dat ze me niet geloofd.

"Nou ik was ontvoerd door een jongen." "Heb je een naam?" Onderbreekt de vrouw me. "Uhmm ja hij heet Dylan en zijn achternaam is volgensmij pruim boom ofzo." "Ohja die ken ik wel." "Die had mij dus ontvoerd. Hij heeft me toen 7 dagen lang opgesloten laten zitten. Ik kreeg 1 keer per dag eten. Verder heb ik niet mogen douchen ofzo." Vervolg ik mijn verhaal. Ik kijk Matthy weer aan. Hij seint me dat ik gewoon door met vertellen. "En Uhmm hij heeft me meerdere keren verkr@cht. 4 keer om precies te zijn." Zeg ik.

De vrouw kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik wil weg kijken maar ik durf niet. Ik voel me op dit moment echt een mietje. Alle herinner komen ook weer naar boven. Ik voel gewoon dat ik ieder moment ik kan storten. Mijn ogen beginnen een beetje nat te worden. Oké sara we gaan nu niet huilen. Wees blij dat je daar weg bent. Je hebt geen enkele reden om te huilen. "Weet je nog ongeveer welk nummer het huis was en in welke straat?" "Uhmm het nummer was 24 volgens mij en straat weet ik niet." "Ik weet de straat wel." Zeg Matthy. Hij pakt zijn telefoon erbij en gaat naar Google maps. Hij wijst de straat aan waar ik vandaan kwam. Het zou best kunnen dat het daar was. Het was een grote langen weg die uit de middel of nowhere kwam. "Ik denk dat dat hem is ja." Zeg ik

"Oké ik zal er mensen naar toe sturen. Heb je nog vingerafdrukken of ander bed ijs achter gelaten in het huis?" "Uhmm ja ik heb op de onderkant van de spiegel in een badkamer mijn vingerafdruk gezet. Verder heb ik in de keuken aan de binnen kant van een kastje een vlekje bloed gezet en ik heb aan heel veel deurklinken gezeten." Ze schrijft allemaal dingen ik een of ander raar boekje. "Oké ik zal het door geven. Dylan Pruimboom was het toch?" Ik knik en ze loopt de kamer uit.

"Dat ging best wel goed toch, en ze geloofde je wel." Zegt Matthy die inmiddels weer met zijn arm om me heen zit. "Ja denk het." Mompel ik. "Gaat ie wel een beetje?" "Jahoor." Precies op dat moment breekt mijn stem. Er rolt een traan over men wang. "Meissie toch kom eens hier." Hij geeft me een knuffel. "Het komt allemaal wel weer goed." Ik begin een beetje te snikken. Waarom zeggen mensen nou altijd dat het vast wel goed komt want dat weet je niet. Daar erger ik me soms zo erg aan. Maar dat laat ik nu maar een keertje gaan. Voor 1 keer! Dan komt diezelfde vrouw weer binnen lopen. "Ik heb er mensen op af gestuurd. Jullie kunnen hier blijven maar ik kan jullie ook naar huis brengen." Zegt ze. "Ik bel wel een taxi. Dank u wel voor het luisteren." Zegt Matthy. "Geen probleem. Daar is de politie toch voor." Ik loop samen met Matthy het politiebureau uit.

Dankje Dankje Dankje zooooo erg voor de 13,5 lezers. Echt dit had ik nooit verwacht. Ik ben echt zoooo blij hiermee. Hou van jullie allemaal!

Groetjes saraaaa