Van haat naar meer? (Bankzitters)

Voorbereidingen voor het feesie

Pov Matthy

"Denk je dat het slim is om met sara te gaan praten?" "Je kan het proberen." Zegt Robbie. Ik loop naar haar kamer toe. Ik klop aan. "Kom maar binnen." Zegt ze. Ik stap de deur in. "Oh hey." "Uhhh ik kom sorry zeggen. Het spijt me echt heel erg. Ik had het nooit moeten doen. Maar Carolijn kent me zo lang ze speeld gewoon me mijn gevoelens en ze weet precies waar mijn zwaktes liggen." "Maar je bent zelf met haar mee naar bed gegaan." Zegt ze. "Weet ik, maar ik heb er zo tering veel spijt van. Ik had het niet moeten doen. Het spijt me echt. Echt heel erg. En ik snap het als je boos blijft. Maar ik wil gewoon zeggen dat het me echt spijt en ik wil het zelf heel graag goed maken en gewoon weer terug naar wat we waren." Ze kijkt me aan. Ik kan niet zeggen of ze nou blij of boos is.

"Dus je zegt sorry?" "Ja." "Oké." "Wat oké?" "Weet ik eigenlijk niet. Ik wil je heel erg graag vertrouwen maar je het al zoveel geflikt wat je echt niet kan maken. Dat ik niet meer weet wat ik moet doen. Ik wil er even een nachtje over slapen. En ik ben moe dus ik ga zoiezo slapen." "Slaap lekker." Zeg ik en loop haar kamer weer uit. Ik weet niet of dat nou goed ging of niet. Ze was niet super boos ofzo dus dat is wel chill denk ik. Ik loop weer naar de woonkamer waar de rest zit. "Hoe ging het?" Vraagt robbie. "Ik weet het niet. Het ging niet slecht maar ook niet geweldig denk ik." "Hebben jullie het opgelost." "Ze zei dat ze er een nachtje over ging slapen. Dus ik moet afwachten. Ik vind het wel tering chill dat ze eigenlijk niet boos is." "Dat is ze zeker wel maar dat wilt ze gewoon niet laten merken." Zegt Koen. Hij zal wel gelijk hebben. Hij kent sara ook veel langer.

Ik praat nog een beetje met de jongens en besluit dan ook te gaan slapen. Ik stap eerst nog even in de douchen dan spring ik in bed. Maar ik snap het niet meer. Is ze nou boos of niet. Koen zei van wel maar ze zag er helemaal niet boos uit. Echt soms snap ik meiden echt niet. Nou ja eigenlijk meestal niet maar ja. Ik hoop alleenstaande heeel mijn hart dat ze me vergeeft. Dat is op dit moment het enige wat ik echt graag wil. Ik heb het echt verkloot en dat weet ik. En ik had het nooit moeten doen en ik snap als ze boos blijft. Maar dat was nooit mijn bedoeling. Kijk ik weet ik ben met haar naar bed geweest. Maar het enige wat Carolijn wil is relaties verpesten. En ik ben daar weer ingetrapt. Ik lig nog een paar uur te draaien en dan val ik toch in slaap.

Ik word wakker met echt een kut gevoel. Wat het ik gisteren gedaan?! Ik ben met mijn ex gegaan terwijl ik rustig in een relatie zat met iemand anders. Met het zusje van mijn beste vriend nog wel. Jezus ik heb er echt spijt van. Ik sta op en kleed me aan. In de keuken is iedereen al. "Goedemorgen." Zeg ik. "Goede morgen." Zegt Koen. "Lekker geslapen?" Vraagt robbie. "Nou nee eigenlijk niet." Antwoord ik. In mijn oog hoek zie ik sara met haar oog rollen. Ze staat op en neemt haar bord mee naar der kamer. "Oké die is zeker boos op me." "Ja man die is echt tering boos." "Maar gister viel het nog mee." "Carolijn heeft der gebeld gisteravond."

"WAT! hoezo?" "Om te zeggen dat jij het eigenlijk nooit wilde vertellen. Dat jullie gewoon in het geheim zouden afspreken." Zegt Koen. "Maar dat is helemaal niet waar!" "Nou je had het der echt niet vertelt. Of wel?" Zegt robbie. Ik kijk naar de grond. Ik had het der inderdaad nooit vertelt. "Ik weet genoeg Matt. Je had het sara echt niet vertelt." Zegt robbie. "Klopt." Mompel ik. Het is stil. Niemand weet meer wat die moet zeggen. Dan word er aangebeld. "Ik doe wel open." Zeg ik. Ik loop naar de deur. Ik doe de deur open en ja hoor daar staat dat kutwijf weer. "Carolijn tief op." "Nee schatje, ik wil weer plezier hebben." "Nee je tiert lekker op." "Maar Matthy." Ze kijkt me me pruiloogjes aan. "Nee Carolijn je hebt al mijn hele leven verpest. Je hebt het beste in mijn hele leven verpest. Mijn relatie met sara. Dus nu tief je heel snel op of ik gooi je zelf wel van ons terrein al!" Ik ben inmiddels bijna aan het schreeuwen. "Jij weet ook dat je mij veel liever wilde!" Schreeuwt ze terug. "Nee hoor, jij kwam binnen wandelen en eiste weer van alles op. Dus nee ik wilde je helemaal niet. Jij wilde het!" Schreeuw ik. Ze schiet iets naar achter van de schrik. "EN NU OPFLIKKEREN!" schreeuw ik. Ze draaait om en loopt weg.