KREUS ZUAREX: My Badboy Roommate [✓]

CHAPTER 7

This chapter is dedicated to: cutieprttybitch

KREUS POV

Life is full of challenges and having a girl roommate is a cursed. Busy ako ngayon na nakatingin sa kan'ya habang nag-aaral. This girl is a curse, kakaibang klase ng sumpa na kahit sinong lalaki mahihirapang tanggihan. Until now natatawa pa rin ako sa mga ginagawa ko sa kan'ya. Iyong sa refrigerator hindi ko sinasadya 'yon. I just act normal para kunwari wala akong alam sa nangyayari.

It's not my fault kung bigla akong tinigasan no'ng nakita ko siyang nakatalikod like, damn! Bakit ang sexy niya? Wala naman siyang ginagawa sa akin pero biglang nagre-react 'yong katawan ko tuwing nakikita ko siya. See, I told you this woman is curse. Bakit ba kasi lumikha ng ganitong klase ng babae ang mga magulang niya? I can't resist!

I'm addicted to her hug. Kailan ko kaya ulit siya maisasakay sa motor ko? Alam ko namang mali 'tong nararamdaman ko. I might hurt her soon pero, sinubukan ko namang pigilan kaso habang pinipigilan ko mas lalo lang akong napapalapit sa kan'ya. She's almost one month ng nags-stay dito at hindi talaga impossible na maakit ako sa kan'ya.

What have you done to me, sweetie?

“Eherm,” tikhim ko. Lumingon naman siya sa gawi ko.

“Ay, bakit? Manonood ka na ba? I'm sorry, wait ililigpit ko lang 'tong mga gamit ko,” stupid.

“No.” Maikling sagot ko.

“Ah... akala ko kasi ano... manonood ka na. If manonood ka na magsabi ka lang ililigpit ko 'tong gamit ko,” she smiled at me. Damn that angelic face!

“Just take your time.” Cold na sagot ko.

Tumango lang siya. Wala lang talaga akong magawa kaya kinuha ko na lang ang attention niya and luckily, nakuha ko naman. I have to confirm this feeling first bago ko sabihin sa kan'ya. Hindi ako torpe, straight forward amo sa babaeng nagugustuhan ko dahil ayokong mapunta sa iba. I deserve this girl and this girl deserve to be treated well.

I got you, sweetie!

Huminto ang pag-iisip ko sa kan'ya ng tumunog ang cellphone ko. Tsk, sino nanaman kayang tanga ang tatawag sa akin? I don't remember na ibinigay ko ang number ko sa kung sinong tao. I also deactivate all my social media account for my own goods. Nilalayuan ko si Blake at Zyria, wala na rin akong balak gumawa pa ng way para magkita-kita ulit kaming tatlo. Until now pala-isipan sa akin kung bakit nga ba nagawa akong pabayaan ng magulang ko dahil kay Blake. Ang unfair ng treatment nila sa amin that time at hindi ko maintindihan kung bakit lahat ng consideration nasa kan'ya.

Anak din naman ako, ah?

Anyway, lets just don't talk about that shit. Binabantayan ko ang prinsesa mula sa malayo. I'm his guardian demon pa rin naman hanggang ngayon.

Labag sa loob kong kinuha ang cellphone ko sabay tiningnan kung sinong natawag. Speaking of the demon, ano nanaman kayang dahilan at napatawag 'tong si Flich-ario. Its been a half months since nagusap kami. He know his limitation lalo na sa pakiki-pagusap sa akin. Alam niyang hindi ako natutuwa kapag palagi niya akong tatawagan o ng kahit na sino pa sa kanila. I want to live peaceful.

“Sabihin mo ang kailangan mo agad or I will hang up this call,” walang buhay na sabi ko ng sagutin ko ang call niya. Napatingin naman sa akin ni Jellyca. Tss, don't look at me like that, sweetie.

“Kailangan natin magkita, tanda!” Required na pasigaw ang boses?

“Lower your voice, idiot!” I'm not deaf.

“Pasensya na gwapo lang. Anyway, kailangan nating magkita together with Kion. About 'to sa mahal mong prinsesa,” biglang nangunot ang noo ko.