ŞÜHBE | Umudun Mavi Patırtısı

90.Bölüm

~Bir~

🔮

Asırlardır yalnızım pişmanım alın yazım
Bin öfkeye mahkum ettik her şeyi
Bir yemin ettim ki dönemem

Seni versinler ellere, beni vursunlar
Sana sevdanın yollarını, bana kurşunlar

ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ♡ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ

🫀

||BÖLÜM 90||

🫁

ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ♡ﮩ٨ـﮩﮩ٨ـ

Kozasını henüz örmüş küçük tırtıl.
Gecelerde uyuyacak yaprağında

Rüyasında kendi bir mavi kelebek.
Düşler tarlasında bulmuş bir çiçek

Düşünün ortasında kocaman serçe
Çıktığında kapanacak belki bu pençe

Sonsuza dek kalabilse uzun gecede
Uçmadan da olunur mu bir kelebek

Uç minik mavi kelebek
Aç güzel kanatlarını

Serçelerin ardında çiçekler de var
Düşler tarlasında yaşanacak rüyalar

🐛 🦋

Mazeretleri yok et,
Mazeretlerle hiç etme!
Kanatlarının taşıdığı umutla iyi et,
Umutlarını bir bir tüketme!

Pişmanlık nabzının son atışında değil,
Pişmanlık nabzının ilk kıyısında.

Nabzından yükselen denizin dalgalarını duyumsa!

...Kuş ölür, sen uçuşu hatırla...

🪶

Ruhu kımıl kımıldı; kalbini kör bir kelebeğe dönüştürüp uçurmasaydım.

Sevgilimin kelebeği uzun yaşardı; insanlar kanatlarını kırmasaydı.

Kıranlardan biri benim.

Kıranların belki başını çektim.

Sonunu değil.

İncittim.

Değer verdim.

Hep etmek isterken; hiç ettim.

Tırtılı kozasından ettim.

Gururla değil...

Ben, Karan Cenk Karadağ.

Öfkeyle...

Öfkem kendime.

Ona hiç olmadı.

Hıncım aldığım nefese.

Ondan çaldığım. Verip aldığım.