ŞÜHBE | Umudun Mavi Patırtısı

44.Bölüm

Ne zaman bir mevsim olur tenimde
Tuzu mavinin, vadesi güneşin
Ayrı bir yaz meyvesi olur her parem
Her parem ki sanki değil benim

Gözlerine teslimim, nereyeyse gelirim
Sükununla doyarım

🫀

| |BÖLÜM 44| |

💎

Yazı ve kışı orta halli severdim. Bahar insanıydım. Sonbahar yahut ilkbahar oluşu fark etmezdi. Ekim ayını bir başka severdim. Bu sevgim geçmiş zamanın uzun vadesindeki tokluk sınırında değildi. Yeni yeni çok sevmiştim. Lakin süresiz olacaktı, bilincindeydim. Çünkü göğsünde uyuduğum adama eylül ayının sekizinde aşık olmuşken, ekim ayının son demlerinde dünyaya gelişinin benim için armağan oluşuyla yüzleşiyordum.

Kalp cerrahımın göğsüne imkanı varmış gibi yanağımı daha fazla yanaştırmaya yeltendim.

Yeni günün sabahında idaresini bizzat kendisine devrettiğim kalbimi sımsıcacık edişinine mani olamadım.

Saç diplerime büyülü dudaklarının iksirini damıttı. Ender anlarda değil, her fırsatta dudakları saç tellerimle irtibattaydı.

Yüzümü göğsüne köstebek gibi gömdüm. Bu halimi sevimli bulmuş olmalı ki parmakları parmak uçlarımla oynamaya başladı. Sessiz eylemini sürdürdü.

Gözümü açmadan kalbindeki elimi boynuna çıkarttım. Parmaklarım nazikçe boynunu kavradığında dün gece nüks eden alerjisinden kaynaklı tenini kabartan katmanın geçmediğini ve katlandığını hissedince şaşkınlığın telaşına kapıldım.

Karnımda sarmaladığı eli boynuna gitti. Telaşlı parmaklarımı usulca tuttu, dudaklarına taşıdı. Bir günaydın öpücüğünden de dudaklarının karanfil rengi mürekkebine boyadığı parmak uçlarım istifade etti.

Uyku mahmurluğumla hamurlaşmış kıvamda, aksiliğin çıktığını belli edici sesimin varla yok arası desibelinde mırıldandım. "Karan ateşin var."

Uyku sersemliğimi atıp göz kapaklarımı açmayayım diye ninni gibi fısıldadı. "Uyumaya devam et Akşın."

Ateşi varken uyuyamazdım. Dudaklarında tutmaya devam ettiği parmaklarımı çekmek zorunda kaldım. Parmak uçlarım en çok dudaklarının üstüne yakışıyordu ancak şu an kendi keyfimi değil, onun sağlığını düşünmeliydim.

Kabaran boynuna parmaklarımı tekrar götürdüm. Semptomlarına çözüm yolu kavuşturmalıydım.

Sevdiğim ve sevildiğim adam beni ruhsal sıkıntılarımdan ötürü iyileştirmek için varını yoğunu ortaya koymaya ant içmişken; görünen hastalığına çare olamazsam aramızdaki sevgiyle işlenmiş sıkı bağa fazlasıyla ihanet etmiş gibi olurdum.

Hastalıkta, sağlıkta birbirimizin yanında olmak için imza atarak evli olmamız gerekmiyordu.

Kalpten kalbe giden atışlarımızın ritim alfabesinin dilinde imzamızı birlikte atalı bir buçuk ayı aşkın süre geçmişti.