My nepenthe

|THE MEETING|

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorumm

İyi Okumalar

Lisa

Şampanyaları kadehe dökerken Karina bağırdı.

"Acele et. Hadi, hadi."

Kadehleri tepsiye dizdim ve hızlıca toplantı odasına yöneldim.

Bayan Hwasa beni sarı saçlı bir kadından bilgi toplamam için göndermişti. Kadının ismini bilmiyordum sadece çok zeki olduğu için dikkatli olmamı söylemişti ve sarı saçlı olduğunu.

Toplantı odasına girdiğimde donakaldım.

Chaeyoung?

Bayan Hwasa'nın bilgi toplamamı istediği kişi Chaeyoung muydu?

Göz göze geldiğimizde benim aksime onun ifadesinde bir değişiklik yoktu.

Belki de rol yapıyordu, yine ama bunu kimseye fark ettirmeyeceğini bildiğim için sorgulamayı bıraktım ve içkileri dağıtmaya başladım.

Chaeyoung

Bu ne lan böyle? Lisa'nın burada ne işi var şimdi?

"Bayan Park burada mısınız?" Jay Park hınzırca gülümseyerek söylediğinde gözlerimin hâlâ Lisa'nın üzerinde olduğunu fark etmiştim.

"Çok beğendiysen sana ayarlayabilirim dostum." sessiz olduğunu sandığı bir sesle söyledi.

Aptal herif tam bir abaza. Kimsenin gerçek yüzünü görmediğini sanıyor ama bu aptal şakaların altında şerefsizin önünde giden biri olduğu anlaşılıyor.

***

Toplantı bittiğinde odadan çıkacakken Jay Park şerefsizi bana seslendi.

"Bana bak, şu kız tam bir afet değil mi?" Lisa'yı süzerek söylediğinde yavaşça sinirlendiğimi hissedebiliyordum.

Ne olursa olsun sakin ol ve dünkü olayın sakın tekrarlanmasına izin verme.

"Aynen." ruhsuz bir şekilde söylediğimde yüzüme doğru güldü, nefesi bok gibi kokuyor.

"Neyin keyfini yerine getireceğini biliyorum." Lisa'ya doğru yürüdü ve geçerken kalçasını avuçladı.

Lisa adama sinirle baktığında ben onun on katı kadar sinirliydim, orospu çocuğu zengin olduğu için her şeyi yapabileceğini sanıyor.

'dostum' çok yanlış birine bulaştın.

Jay Park'ı takip ettim ve oda numarasını öğrendim. Arkamı döndüğümde beni izleyen Lisa'yı fark ettim, görünmediğini falan sanıyordu herhalde.

Çok garip bir his. Beni öylece bıraktıktan yıllar sonra tekrar birbirimizi görmek. Acaba o da böyle hissediyor mudur? Hiç sanmıyorum.

Benim kalbimden kalan parçalar cayır cayır yanarken onunki benim aksime bir buz parçasından farksızdır.

"Beni takip mi ediyorsun?" sorduğumda saklandığı yerden çıkıp bana doğru adımladı.

"Çok değişmişsin." etkilenmişçesine söyledi.

"Konuyu değiştirmeye çalışma." dedim aynı ifadesizliğimi koruyarak.

"Evet." dedi.

"Niye buradasın?" diye sordum.

"Çalışıyorum. Sen niye buradasın?"
diye sordu.

"Onca yaptığın şeyden sonra sormaya yüzün var mı gerçekten?" dedim sakinliğimi korumaya çalışarak.