My nepenthe

|How to deserve people's love?|

Bu sarki bu kitabin sarkisi olabilir, ayrica bu bolume de cok uyuyor

İyi Okumalar

Chaeyoung

Lisa'nın hallettiğinden emindim, neden bilmiyorum ama ona bu konuda güveniyorum.

İşinde dediği kadar başarılı olabilir.

Bu düşüncelerle yatağa girdim ve uyumaya çalıştım, şu görüntüler üzerinden yıllar geçmesine rağmen beni uyutmuyorlar.

***

Yaklaşık 3 saatlik uykuyla yataktan kalktım ve yüzümü yıkadım. Giyinme odama girdim ve aynaya baktım, saçımda değişiklik istiyordum.

Şu hayatım boyunca güzel olmak, sevilebilmek için çok uğraştım.

Nasıl davrandığımı, ne kadar konuştuğumu, nasıl göründüğümü çok önemsedim.

Kendimi sevebilmek için çok uğraştım ama sonuç olarak kendimi baştan yarattım, kendime insanlar beni nasıl seviyorsa öyle şekil verdim.

Ve yine kendimi sevemedim.

Komik olan şu ki insanların beni sevebilmesi için dönüştüğüm kişide bile hep kusur aradım ve yine ve yine kendimden tiksindim.

İşe gitmek için üstüme takım elbise çıkaracakken işten sonra kuaföre uğrarım diye altıma pantolon yerine kısa bir etek çıkarttım ve üstüme de siyah bir blazer alıp kravatı gevşettim, uzun siyah topuklu botlarımı da giyip son bir kere aynadan kendime baktım.

Hasiktir ya, dizlerimdeki yaraları unutmuşum. Bunlar nasıl oldu bilmiyorum ama galiba yıllar boyunca itip kakılmaktan iz kaldı.

Hemen kapatıcıyı aldım ve dizlerimin üstüne sürdüm, tekrar aynaya baktığımda bugün biraz daha makyaj yapmak iyi olabilir diye düşündüm.
Kırmızı bir ruj sürdüm ve çokta ağır olmayan siyah bir göz makyajı yaptım.

Bu sefer de dövmelerimi kapatmayı unutmuştum, dövmelerimi kapatmamımın en temel sebepleri ise iş dünyasında pek de iyi karşılanan bir şey olduğu için ve Lisa'nın da görmesini pek istemiyorum.

Bazıları Lisa'yla ilgiliydi, bazıları ise sadece hoş durduğu için, bazılarını ise izlerimi kapatmak için yaptırmıştım. Birlikte olan anılarımızdan birkaç şeyi dövme yaptırmıştım, o gittikten sonra.

Tabii ki odunluk yapıp ismini koluma falan yazdırmadım, bunu yapsam pişman olabilirdim.

Bu dövmelerden biraz bile pişman değildim, olmayacaktım da.

Yine düşüncelere daldığımı fark ettiğimde alt kata indim ve neredeyse Lisa'ya çarpacakken kendimi durdurdum.

Gözleri ışıldıyordu, beni baştan aşağı süzdü ve dudaklarını yaladı. Gözlerim dudaklarına kayınca o da fark etmiş olacak ki gözlerini dudaklarıma sabitledi.

"Bugün çok güzel olmuşsun." dedi mest olmuş sesiyle, ben ise sadece "hı?" diye bir ses çıkarabilmiştim.

"Bugün ayrı bir güzel olmuşsun diyorum." sırıtarak dediğinde hemen kendimi toparladım ve yine o soğuk sesimle konuştum.

"Teşekkür ederim." o da kendini toparladı ve hiçbir şey olmamış gibi birlikte aşağıya indik.

Kahvaltımızı da yapıp garaja girdik, neden bilmiyorum ama Lisa ile olduğum zamanlar gerçekten kötü alışkanlıklarım kayboluyordu, yemek bile yiyebiliyordum.

Birkaç gündür içki bile içmiyordum.

Bu sefer geç kalma derdimiz olmadığından Range Rover'a bindik, büroya geldiğimizde Lisa herkese öldürücü bakışlar atıyordu. Koluma girdiğinde şaşırsam da belli etmedim ve hızlı adımlarla ofisime girdik.