Katil +18

61

(İHANET)

Ne sanıyordum herşey bir anda düzeldimi veyada bir anda güzel günlerin geleçeginimi hani bir bataklıktaydımya zifiri bir karanlıkların içindeki hiç batmadıgım o bataklık heh şimdi tamda o bataklıkta battıgımı hisediyorum yavaş yavaş bana açı çektirerek batıyordum bütün bu başımdan gecenleri düşündügümde o bataklıkta batmama amacımın bir tane dala tutunmak olduğunu farkettim ama ya şimdi o dalı kendim mi kesmiştim batmama kendi ellerimlemi sebeb olmuştum ,kapanan telefonun ardından sadece iki,üc saniye telefonun yüzüne bakılı kaldım beni aldatmışmıydı?
Yoksa beynimin bana oynadıgı bir oyunmuydu ? Kafayı sıyırmak üzereyedim koşar adımlarla solona jimin in yanına indim beni gördügünde şaşırmış ve ardından gülümseyerek

"Filimin birinçi sezonu bitti ve sen bunu kaçırdın" dedi sersemsi ses tonuyla yüzümde sadeçe kas katı sertlik vardı içten içe kendimi yiyordum jungkooktan bu derçe şüpe etmem doğru bir şey değildi ama iç sesime yenik düşüyordum ve giydiğim tisört sanki beni boğuyordu göğüs kafesimin içindeki atan kalbımim sanki artık atmayı bırakmıştı cünkü kalbimin varlıgına dair hiç bir şey hisetmiyordum jimin birden ayağa kalkmış yanıma doğru yaklaşmıştı

"İyimisin sen" tedirgin ses tonuyla nasıl olduğumu dorgularken bana bir adım daha yaklaştı bir adım geriledim ve düsüncelerimin içinde boğularaktan bir kaç cümle kurdum

"Jimin jungkook nerde" dedim jimin sorduğum soruya gülmüş ve
"Ah bende bir şey oldu sanıyordum ..nerde olaçak şirkette.. Hem neden sordun" alaycı cikan ses tonu sonlara doğru kısılmıştı sakinçe hemen arkamda duran koltuğa otturdum ve "sirkette değil daha demin jungkook u aradım ve telefonu bir kız açtı ve" lafımı bölen şey jiminin "sekreteridir" diyişi olmuştu gözlerimi sıkıça kapatım "jungkook un şu anda uyuduğunu ve daha sonra aramamı söyledi" dedim yutkunurak bi anda jimin in yüzündeki gülümseme sönmüştü hızlı haraketlerle elini cebine atmış telefonundan jungkook'u aramıştı jungkook'un telefonu ilk seferlerde acilmasada 5 kez arasada kimse acmamişti en sonu sirketi aradı ama üstuste aramalar arasında jiminin trlefinuna bakan yoktu 3 defa sirketi aradıktan sonunda telefonu bir kız açmıştı telefonun sesi hoperlerdeydi
Jimin "alo" diye başladı cümleye

"Alo buyrun jimin bey" dedi karşı taraftan konuşam kız jimin sert ve katı ses tonla

"Canın cehenneme bu telefonlarw niye bakılmıyor neyse Jungkook şu anda nerde ve ne yapıyor sirketten cıktımı " diye sordu kız hafıf dereçede nefes almıştı

" çok özür dilerim Efendim jungkook bey şu an kendisi C******W otelinde 8 kattaki 24. Odada dinlenmek için sirkete en yakın oteye gitti büyük ihtimal" dedi ve jimin aninda telefonu kızın yüzüne kapatı yüzündeki korkuya bir anlam ifade veremiyordum bir anda bileğimden çekti ve dışarı çekiştirmeye başladı kapının önüne geldigimizde bileğimden bırakmış ve o çok korktuğum cümleleri söylemişti....

"Alna sana bir şey demeliyim ama lütven korkma tamamı?" susumuş ve içten derin derin nefes alıyordu eliyle anlına vurmuştu olumlu anlamda başımı salladım

"Aslında C*******W oteline biz daha çok ickiliyken gideriz cünkü orda bizle yatabileçek bir kız bulmak daha kolay olur bir nevi o otel bar gibi bir yer ve ilaki her toplantida icki içilir iş anlaşmaya vardıysa birer kadeh kaldırmışlardır jungkookta eğer içkili halde o otele gittiyse ve telefonlarını acmıyorsa..." dedi ve durdu
O an ne diyeçegimi şaşırmıştım benim bu dereçede sesizlimi gören jimin cümlelerine devam etti

"Ama giddip geç kalmadan jungkook'u durdurursak" dedi ve kapıyı açtı o anda kafama dank etmişti kesinlikle giddip jungkook'u durdurmalıydık istemesizçe gözümden akan yaşları jiminden gizli gizli siliyordum hizlica arabaya adımladık...

Otele girdiğimizde kapının girişindeki pansiyona yöneldik jimin pansiyonun başındaki kıza jungkook'un odasını sordu ve jungkook un olduğu odasının ve yedek bir anahtar aldı hızlı adımlarla asansöre doğru adımladık jimin israrla asonsörün düğmesine basmasına rağmen asansör bir türlü gelmiyordu gözlerim merdivenlerdey'di tam,merdivenlerden yöne doğru ilerlediğimde jimin kolumdan tutu ve geri çekiştirdi

"Gel buraya deli kız biz bir filim içinde filan değiliz ve biz artiste değiliz o kadar katı koşarak nasıl cikmayı düsünüyorsun" dedi evet bi an kendimi kaybetmiştim asonsör acılır acilmaz 8 katta bastık ve yukarı cıkmayı bekledik stresten dudaklarımı dişleyip duruyordum az sonra göreçegim manzaradan dolayı çok korkuyordum ya göreçegim şey benim hayatım boyunça yaptıgım en büyük hattam olursa ya görecegim o şey jungkookla aramdaki sevgi bağını koparırsa şu an boynuma kadar o bataklıga batmıştım ve hala cırpınıp cikmaya çalışıyordum sonumun ne olduğunu bile bile cırpınıyordum o bataklıga battigimi göre göre yinede cikmak için cirpiniyordum asansörün zil sesiyle düsüncelerimden sıyrılmaya çalıştım jiminle birlikte hızlı adımlarla asansörden çikmiş ve odaların üstündeki yazılan sayılara bakıyordum beynimden bütün sayılar geçiyordu jiminle birlikte rakamları sayıklıyorduk korudor uzun ve ısız gibi geliyordu gözlerimin önü kararıyordu o kadar stres yapmıştımkı başım ağrımaya gözerimin önü bulanıklaşmıştı nefesim daralmaya başlamıştım arkadan jimin'in bağırmasıyla bütün bakışlarım jimine odaklanmıştı "alna 24 numaralı oda"dedi ve kapıya anahtarı yerleştirdi kilit açıldıgında kalbimin ritmi dahada çok hızlı atamaya başlamıştı jimin odayı actıgında koşturarak odaya dalmıştık içeri yatak odasına girdiğimde.....

>>>>><<<<<

(ÇOK ÖNEMLİ)

Bu arada arkadaślar. Ben normalde kitabı final yapmıştım ama dm den durmadan "final saçma geliyor lütven devam ettir " felan diye mesaj geliyor ve bende en sonu dayanamadım ve finali silip kitabı toparladım ve yeni bölüm yazdım herhalde vu gidisle kitabi 109 gibi bölümde bırakırım ama umarım o zaman ki finalide sacma ve kısa bulmasınız