Katil +18

8

   
{HERŞEYDEN SONRA}

 Suga kosar adımlarla merdivenlerden indi ve evden cikip gitti diger bütün üyeler ise bir sorun oldugunu düşünerek suganın arkasıindan evden dişarı cikmişti  ne zamandan belli burda oldukları bir önemi yoktu hayatımı bir anda ceheneme cevirmiştiller masanın üzerinde duran ilk yardım kutunu alarak yavas adımlarla merdivenlere dogru adımladım ve yukarı  ciktim ilk önce yatak odama baktım ama orda yoktu ikinci banyoya bakmak için odadan ayrıldım ve banyonun kapısını tıklattım hemen kısa bir süre ardından icerden ses geldi

"kim o ,suga hyung senmisin" Yutmuklarım bogazıma düğümlenmişti bi an nefes alamadıgımı sanmıştım derin bir nefes aldım

"ben ş....şey" kekeleyerek kurmaya caliştigim cümle pek anlaşılmasada jungkook'un anladıgını umuyordum

"yinemi sen ne istiyorsun" sesi sakin gelliyordu Kapının firegini büktüm ve kapıyi actım ve  İceri bir adım attım hic bir şey dememişti yanına kadar gittim ve yanina oturdum hala bir şeyler söylememişti  kendimi çok suclu hisediyordum benim yüzümden kavga etmişlerdi belkide baska bir şey için ama ne olursa olsun hepimizi bir insandik ve yardım etmeye calişiyordum

"Aslında buna ihtiyacın olacagını düşündüm" elimle dudagını işaret ederek yere bıraktıgım kutuyu gösterdim karşımda sadece sırıtıyordu

"Pekala bir dakika" ilk yardım çantasını açtım ve  küçük bir pamuk aldim üstüne tentriyort doktüm ve jungkookun dudagına  dogru yaklaştırdım ama kısa kacamaklarla  kurdugumuz göz temasıyla sanki kitlenmiş gibiydi bütün vucudum .gözlerimi gözlerinden cektigim anda  pamugu dudagına dogru yöneltim, tekrardan gözlerine baktıgımda o da bana bakti gözlerinde öfke ve nefretten başka hiçbirşey görmüyordum

Neden bu kadar zorlanıyordum belkide tanrı bunu yapmamı istemiyordu kendimi kontrol etmekte zorlanıyordum az daha yaklaştırdım gercektende o da benim gibi hiç tepki vermiyordu sadece birbirimizi bakkıyorduk sanki gözlerimiz konuşuyordu bazen kelimeler yetmez acıları ve gercekleri anlatmak için iste tamda bu yerde gözler anlatır butun gercekleri , tentriyotlu pamugun tentiriyoru ellime bulasırken biraz daha acele etmek için hızla pamugu patlamıs dudugina bastirdım ufak bir inilti dudaklarinin arasında cıktı bir kac saniye icinde sürekli aynı işlemi yaparaktan dudagını güzelce temizlemiştim

tabi bağzen duşunuyordum  sorguluyordum kendimi neden bu hayataydım neden hic mutlulugu tatmamiştım gariba bu garipti sürekli hayatımda tek olan gercek üzüntu ve eşittir bendi,

pamugu  son kez dudagına degdirdikten sonra yere bıraktım ve temiz bir tane gazlı bez aldım ve tahriş merhemini üstüne ilave ettim azıçıkta kas gevseticisi koydum ve boynuna aldigi darbeye gazli bezle yarayı kapatim pansumanını bittirmeden önce
dudagi icin biraz merhem aldım ve elime sıktım dudagına doğru uzattıgımda kafasına bana doğru cevirdi ve gözlerimin içine bakarak

"Kimsin sen?" havada kalan elimdeki kremi aldı ve dudagına sürdü "ne" dudaklarimin arasından cikan cumleyle kaşlarini kaldırdi ve cumleyi tekrarladı

"Evet doğru duydun kimsin sen ,bizimle nasıl bir bagın var" jungkookun söyledigi hicbir cumleye bir anlam bulamıyordum

"Gercekten ne demek istedigini anlamıyorum" yerden kalkmak icin koltuk deyneklerine uzandigim anda bilegimden kavrıyarak koltuk deyneklerini almamı elgeledi

"Demek istiyorumki bana neden yardım ettin iki seceneğin var birincisi ya göründuğun kadar safsın yada ikinciside göründuğün kadar saf degilsin ,bence ikinci secenek sana daha iyi uyuyor ,burda suanda ne isin var" bilegimi jungkookun ellinden cektim ve deynekleri elime allarak ayaga kalktım