52

534 37 5
                                    


{BUNU NEDEN BİZE YAPIYORSUN}


   Kücük caplı bagırışmalar oluyor beynimde cümleler hala yankılanıyordu odada jk nin halistinasyonları görüyor yaşadıgımız o bir kaç anı odada tekrar çanlanıyordu yatakta bana sarılısı banyodan çıkınça tartışması kaldıramıyordum olmuyordu odanın Her yerinde jk görmeye başlamıştım ellerimi dağınık saclarımın diplerine geçiriyor kulaklarımı kapatıyordum gözlerimi t tekrerden duvara kentlemiştim ... satlerdirki baktıgım duvara parampircik camı olan telefonumu fırlatmış ve kırılmasını izlemiştım kafamdaki ağrıyı hiç durmadan düsündügüm jk ve o bir kaç gün icinde geçirdigimiz güzel anıları silmeye çalışıyordum kapının firegi aşagıya büküldügünde iceri giren lanet korumlardan biriydi koşarak yanıma gelmiş beni kaldırmak için uzandıgı esnada kolumu geriye doğru çektim

"bana dokunma çik dışarı!"

koruma kekeleyerek bana cevap verirken tekrardan bağırdım

"ama efen--"

"ÇIK DEDİM"

Koruma odadan geri çıkmişti yere uzanmiş öylece bir ölüymuş gibi bekliyordum iceri bir daha biri girdiginde bu sefer gelen lucas tı yanıma geldi ve beni kaldırdı yataga geri yatırdı şu an hiç bir tepki vermek istemiyordum tek yapmak istedigim uyuyup bir dahada uyanmamaktı jk düsünüyordum gözlerimi kapatıgım zaman ise onun tavşan 'a benzeyen dişleriyle attıgı bakısı gözlerini kısıp sinirlenişini tatlı masümca gözlerini ve sexy bir şekilde görünüsü gözlerimin önünden gitmiyordu koluma tekrardan saplanan iğne ile vücüdum sanki hafiflemişti gözkapakçıklarım ağirlasıyordu bedenimi yavaş yavaş etkisi haline alan ağri kesici,sakınleştirici ve bilmedigim bir sıvı daha serona bağlıyorlardı bedenimi tekrardan soguk yatagın kucagına bıraktım bir daha hiç uyanmiyacakmiş gibi...


HIZLI GEÇİŞ:1 AY  SONRA :

Yağmurun çama vuran taneçikleri hala aklımdaki anıları tekrar çanlandırıyordu yağmur artık daha fazla yağmaya başlamıştı ekim 'in bu gün 8 di jungkookun öldügünü ögreneli 1 ay geçmişti ağri kesiciler sakinleştiriciler artık vücüdüma etki etmiyordu camın pervazına yaslandım.ve dışarda şidetli bir şekilde yağan yagmuru izledim içeri lucas girmişdi

"Okul için hala hazır değilmisin !?"

Okumak istemiyordum artık bir hayalim yoktu ve yeni bir hayata da ihtiyacım  yoktu

eski hayatım açı doluydu ama icinde jungkook vardı ve yeni bir başlagıca hazır değildim hafif burnumu çektim ve çama geri döndüm

"gitmek istemiyorum!"


Dudaklarım arasından çıkan çumleler sesiz odayı doldurmuştu

"hayır hanfendi gidiyorsun kaydını yaptırdım bile"


öfkeyle lucasa dönerekden drekden gözlerinin içine bakdım

"peki bana neden sorulmadı....gitmek istemiyorum "

"derin bir nefes alarak bana bakdığımda inatla hayır söylememe şaşırıyordu

" ne değisti alna neden ...eskiden okula gitmek icin çalışıyordun sırf okuyabilmek icin gece gündüz ne değişti şimdi !?"

sakince lucasa bakarken sanki içimdeki barutu yavaşca alevliyormuş gibi hisetmişdim

" ne değişmedi hayatımda lucas herşey toz pempe ikien birden hayatım siyahın karanlıgına gölümdünüz ...

lucasın bana olan bakışlarıyla cümlemi yarıda bırakdım ,derin bir nefes aldım galiba lucas haklıydı an en azından üniversitenin diplomasını almalıydım

"pekala ne zaman başlıyacagız okula ?"

sorduğum soruyla gözlerindeki işik parlarken gülümseyerek bana doğru bir adım attı "hemen şimdi!"

" o sirin kiz cicibili bicili vs vs formaları giymem simdiden söyliyim" zengin ve mafya kız olmak böyle bir şeydi istediğini giyebiliyordun

"tamam herhangi bir şey giy gel"


Lucas odan ciktıgı anda cama elimi koydum içimden jungkookun duymasını diller gibi jungkooka mırıldandım keşke karşımda olsaydı söylemek daha kolay olurdu gözlerinin içine bakmak cennete bakmak gibiydi

"seni seviyorum jeon jungkook" diye mırıldandım cama değen yağmurun şiddeti ve her cama degen su damlaciginin cikartıgı ses içime huzur veriyordu lucasın bağirişiyla bütün bu huzur kaçarken  bir kez daha bagırması ve başımı agrıtmaması için üstüme bir şeyler seçtim ve yatagın üzerine bırakıp duşa girdim ....

Aynada sacımdan aşagıya omzuma düşen damlacıklar jk hatırlamama neden olmuştu geçirdigimiz anılar aklımdan çıkmıyordu keşke ona son bir kez daha sarılabilseydim ! Ama o artık yoktu şaclarımı kuruladım ve yatagımın üzerine bıraktıgımım kıyafetleri giydim ve lucasın yanına gittim koltuğa kahvaltı masasında oturuyordu bir kaç saniye beni süzdü ve  catalındaki zeytini ağzına attı

"neden bu kadar sportifsin okula uygun nir şeyler giyseydin bari" memluniyetsizca dudağimi ısırdım

"gayet uygun oldugunu düşünüyorum ... Hem okula acik kayafetlerle gidilmez"

" acık bir kıyafet giy demedim hem ,sen hep siyahmı giyersin?"

Bu soruyla içtigim su boğazımda kalmiştı lucas doğru söyliyordu bu bir ay içinde sadece siyah kıyafetler giymiş foviri rengim bile siyah olmuştu dolabimdaki elbiselerin hiçbiri rengi yoktu hayatım yavaş yavaş karartmiştım o siyahın içinde boğulacaktım yutkundum

"hayır beyazda var ...ayakabılarımı beyaz baksana" kendimi kandırmaya calışırken Lucas kıkırdayarak bana bakdı

" üzgünüm farketmedim"

Ayaklarımı kendime doğru çektim ve agzıma birkaç peynir ve zeytin attım masada o kadar şey olmasına rağmen iştahım yoktu fazla yemek yiyesimde yoktu ellerimi masaya koydum

"karnın aç degil herhalde"

çatalı masaya bırakmış bardagının yarısı dolu olan içkisinie uzanmiştı ve bir kaç yudum aldı

" yok,sana saygisiszlik olmasa ben yemek istemiyorum" Lucas gülümseyerek elindeki bardagı masaya  geri bırakdı

"pekala çıkalim hadi daha sana çanta alıçaz " mal mal lucasın yüzüne bakdıgımda gülmesi daha artmışdı

"hadi kalk niye bana öyle bakıyorsun"

Ah cidenmi birde kitapmı taşıyacagım çantada kahretsin masadan istemesizce kalktım kapıya yöneldik
.

>>>><<<<

.SAYGILAR AĞLAYIN BAZEN AĞLAMAK İNSANA İYİ GELİYOR BİR ŞEY DEMEK İSTİYORUM ...Kitabın eğer ilerde fazla okuyuca ulaşırsa gerçekten o kadar mutlu olurumki hepinizi ayrı ayrı seviyorum... yeni bulumde birini ekliyorum hazır olunnn baylar bayanlar 🏃🏃🎿

Katil +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin