Katil +18

75

"GECERSİZ HİSLER"

Artık hislerim gecersizdi jungkook için  kalbimde ne  varsa param parca olmuştu , duygularimi ve benligimi jungkook yüzünden kaybetmiştim ve artık  kazanmak için de  zamanım yoktu cabalamakta istemiyordum cünkü her ısrarla cabaladıgım şeyin tam tersi oluyor ve hızlı bir şekilde yere cakılıyordum ve en sonki cakılmam herşeye bedeldi tamamen hayatımı sil bastan düzenliyecektim kendime ayirdigim şu zamanda hiçbirşey düşünmek istemiyordum  belkide insanların doğasında vardı hep acı hep ihanet

Gözlerimi araladıgımda yine lucasın evindeydim yavaşca yattıgım yattaktan kalktım ve masanın üzerindeku telefonumu aldım  ,hwon dan otuzsekiz cevapsız cağrı vardı olanları duymuşmuydu ?

Derin bir nefes alarak hwon'u aradım kısa bir bekliyisin ardından karşı taraf telefonu açtı

"Alo alna sen iyimisin canım arkadaşım ,nasıl olur bu? Lütfen bir şey söyle!,yalan de haykır bağır lütfen ama susma alna ,alna duyduklarım doğrumu sen sen hastamısın" dudaklarımı birbirine bastırarak agladığımı belli etmemeye calıştım kısa bir süre kendimi toparlamakla uğraştım sesimi bir düzene soktugumda hwon 'un sorularına cevap verdim

"Evet ney duydun bilmiyorum ama evet duydukların doğru" birden telefonun karşı taraftan bir ciğlik yükseldi ve sonra ağlama feryatlar kendimi daha fazla tutamayarak aynı şekilde bende ağlamaya başladım kaldıramıyordum artık bu kadar şeyi dayanamıyordum omuzlarımdaki yükler artık kaldıramıyacagım kadar ağırdı pes etmenin zamanı gelmişti bedenimi komtrol etmeye calisirken bir kac adım geriledim ve yataga takilarak tökezledim ve yatın hemem yanına yere düştüm

"Hayır, hayır sen sen ölemesin,sen bunu hak etmedin ,alna bir şey söyle ,beni bırakıp gitme nolur sana yalvarıyorum ,alo ,alo" ağlıyarak söyledigi bütün cümleler beni dahada çok yakıyordu

Bir yandan hıckırıklarımı durdurmaya calisirken bir yandanda göz yaşlarımı siliyordum

"Özür dilerim" kesik kesik aldigim nefeslerle söyledigim cümleler beni boğuyordu "hwon seni görmek istiyorum" teker teker söylemeye calişamda kekelemiştim "beni burdan al" hwon deliler gibi ağlıyordu o ağladıkca acillarım daha çok üzerime geliyordu ve ben altımda ezilliyordum eğer öleceksem şuan ölmeyi tercih ederdim cünkü artık kaldıramıyordum bu kadar yuk artık kalkmıyordu

Hıckırıklarının arasında bana gelecegini söyliyerek telefonu kappatık ellerimi saclarimin diblerine gecirirken kendimi sorgulluyordum yasadiklarimi ve yasıyacaklarimi herşey birbirine girmişti sevdigim dedigim adam beni diri diri öldürmuştü oysa herkes sevdigini öldürürdü ama ben jungkooku hiçbir zaman herkes olarak görmemiştim ve bu da benim hayatımın en büyük hatası olmuştu

,bu düşünce beni git gide daha fazla yaralıyordu kendi oksürügümün içinde birden boğulmaya başlamıştım yerden kalkmak istesemde yine yerden kalkamıştım yine  aynı şeyler oluyordu   yatağın carsaflarini sıkıca kavradım ve kendimi cekmeye caliştım kolarımdaki gücü sanki biri cekmişti bedenimi dayandirmayan kolarımı selbes bıraktım ve bedenimi yere yıgılmasını bekledim

yine felc gibi yere yıgılmıştım ve bu sefer farklı olan tek şey öksürümde boğuluyor olmamdı o kadar güclü oksürüyordumki bogazımın yırtıldıgını hisediyordum bogazıma doğru birşeyin geldigini hisettigim an vucudumu ters cevirdiğim anda son oksurukten sonra agzimdan akan kanlar yerle buluşmuştu gözlerim kocaman acılmıştı az önce kan kusmuştum ve ard ardına bir kaç defa daha   simdi gerçekten ölecektim bunun verdigi huzurla bedenimi yavas yavas selbes bıraktım ve gözlerimi kapatım kısa bir süreden sonra bilincimi kaybettim

•••

Ölebilirmiyim anne ?

Ölebilirmiyim baba ?