Katil +18

76

"Yeniden doğuş"

JUNGKOOKDAN:

Alna'nın arkasından gitme diyememiştim,kal diyememiştim ,mecbur kaldım diyememiştim, sırf seni yaşatmak içindi bunların hepsi diyememiştim ,sonunda benden ve aşkımdan nefret etmişti ,kalbim hiç olmadiği kadar acıyordu

Bu kagit parcasinda yazanlar gerçekten doğrumuydu o ölecekmiydi beni terk edip giddecekmiydi hastalıgını araştıracaktım ,peki o zaman altı ay boyunca alnadan uzak durmam ne işe yaramıştı dizlerimin üzerine yere cöktum yorgun bedenim daha fazla dayanamıyordum çok fazla yorulmuştum,

Kendi isteğimle  taşıyamıyacgım yüklerin altına girmiştim kendim yazmiştım bu sonu bize bütün bu yaşadıklarımızı hak etmemiştik bizim aşkımız bunu hiç haketmemişti bedenim tamamen yere düştügünde göz yaşlarım daha hızlı akmaya basladı

Her göz yaşım keşke onu bana getirseydi ağlıyarak kör olmaya bile razıydım ama gelmiyecekti bana ve aşkıma olan inanci bitmişti artık sonsuza kadar  oyun bitti jeon jungkook kaybeden veya kazanan yok bu oyunda

Kendimi yerlere yumruk atarak  bulduğumda ellerimden sıkıca birinin kavradıgını ve beni durdurmaya caliştigini farkettim

"Bırak hyungk lütfen ,lütfen" hıckırıklarım ve göz yaşlarım arasında  söyledigim cümleyi anladıklarını sanmıyordum bilincimi kaybetmiştim sağlıklı düşünemiyordum bütün herşeyin sorumlusu tek benmiydim yani tek benmiydim

Bedenimi yerden kaldırmaya calıştıklarında kendimi tamamen caresis hisetmiştim yüzüme vurulan tokata karsılık vermemiş sadece alnayı düşünüyordum yavaş yavaş boğuluyordum

Koşarak bir kaç kişi daha yanıma cıktıgı sırada  omzumdaki iğneyle gözümdeki yaşlardan dolayı bulanık olan  etraf tamamen kararmıştı

...

Beni terk edip gidisinin üzerinden dört gün geçmişti ne kadar arasamda telefonlarımın hiçbirine cıkmamıştı artık buna dayanamıyordum yaşadıgım hiçbirşeye artık dayanamıyordum

Ne sanıyordum; alna bunları ögrenince koşarak kollarıma geri geleceginimi filanmı ,şimdi sıra sende jungkook o altı ay boyunca senin yokluğuna alişmaya calişti ama seni unutamadı şimdi sen ölüp bitteceksin ama alna asla gelmiyecek Cünkü o bir yıldız olacak

Düşüncesi bile beni harap ederken yataktan kalkmaya calıştım onun yanına gitmem gerekti ne olursa olsun gitmem gerekti daha fazla yanlız kalamazdım evet cok fazla hatam olmuştu ama butun bunların sorumlusu benim olmadığımı söylemem gerekti alnaya

Ya da ne farkederki beni affetse bile ben kendimi asla afetmiyecektim

Belki leyla ile mecnun,romeo ile juliyet olamamıştık ve  aşkımızı kimsecikler bilmiyordu ama en az onlar kadar yanıyorduk birbirimize ,ve sonumuzda onlar gibi olmuştu,asla bir arada olamamıştık ve kaderimizde buna izin vermemişti ,

Kaderimin bana oynadığı oyun sonunda sonumu getirmişti belkide birşeylerin bedelini ödüyordum.

Yavaşca ayaga kalkarak aynada kendime bakındım "sen hiçbirşey haketmiyorsun" boguk sesle konuşarak aynaya bakındım ve yüzüme dokundum ve daha sonra kalbime indirdim ellimi 

"Neden yaptin o kıza bunu,hiçmi kalbin acımadı" kendi düsüncellerimin arasında  boğulmuyordum sadece delliler gibi ağlıyor ve sürekli aynı şeyleri tekrar ediyordum

"Seni asla affetmiyecgim" aynaya bakkarak yüzlerce kez tekrarladıgım şey dilimde alışkanlık haline gelmişken bir kac adım tökezledim

kendimi o kadar boşlukta hisediyordum ki heran o boşluga düşecekmişim gibi