Katil +18

72

"KARANLIK BATAKLIK"

bu hayatta hiçbirşey göründüğü gibi degildi geçmisim koca bir yallandan ibaretti
kücük bir oyunun içindeydim sanki o hep aci ceken başrol bendim ama peki diğer başrol kimdi jungkook muydu yoksa jeonlee miydi peki ya ben kiminle ilişki gecirmişim beynimin içinde binlerce soru dönerken sırtımı duvara doğru yasladım,

Neden bu iğrenç hayattı yaşamak için kurban ben secilmiştim ellerimle kullaklarıma baskı yaparken sırtım buz gibi duvardan aşagıya süzüldü,

Şimdi peki ben kime aşıktım geçmişim jeonlee ve jungkook arasında geçmişti kafamı baskı uyguluyarak bir an herşeyi unutmak istedim , ölmek istedim sadeçe sustum ve düşündüm belkide ölecektim sağlık proplemim günden güne artıyor ve artık nefes almama bile izin vermiyordu

Jeonlee dizlerinin üzerine yere oturdu ve sırtıma ellini koydu kendimi duvara doğru çekerek sırtımdaki elini boşluğa düşürdüm

"Yallan söyliyorsun" sesimdeki kinciliği ve öfkeyi o kadar net bastırmıştımki kendim bile şaşırmıştım jeonlee hafif kendini duvara doğru çekti

"Neden sana yalan konuşuyumki"elleriyle cenemden tutarak yere bakan yüzümu kaldırdı yüzünde tatlı bir gülümseme vardı bu neydi şimdi hayatını ceheneme cevirdim guluşumuydü

"seni gerçelten önemsiyorum alna ve üzülmeni istemiyorum , eğer bütün bu olanları ögrenebildiğinde jungkooku affet olurmu , çünkü bu gerçekler senin canını çok yakaçak ,yada ögrenmek için cabalama çünkü şuana kadar yaşadiğin hiçbirşey bu acıyla karşılıklı değil"

Bu sözlerden sonra odada derin bir sesizlik olmuştu ,birbirimize bakarken kurumuş dudaklarımın arasından "neden benden özür diliyorsun" diye bir soru çikti ağzımdan jeonlee'de sanki benim bu soruyu sormamı bekliyormuş gibi

"Herşey için " dedi ellerini cenemden kaldırdı ve saclarımı kulagımın arkasına yerleştirdi aramızdaki mesafe kapalırken ellini boynumdan aşagıya sürükledi ben ise sadece dona kalmıştım ,gözlerimi kapatım ve bütün bu sacmalıkları düşünmeye başladım neden bilmiyordum ama kalbim sıkışıyordu nefes almam zorlaşıyor ellerim titriyordu gözlerimi araladıgımda jeonlee aramızdaki mesafe tamamen kapanmış nefesi yüzüme vuruyordu dudaklarıma kısa bir anlığına bakıp bakışlarını geri gözlerime çevirmişti

Biraz daha yaklaştıgında kafamı pençerenin olduğu yöne çevirdim "ne yapmaya çalışıyorsun jeonlee kafamı çevirmesem gerçekten beni öpeçekmiydin" şuanda konuştuğum bütün cümleler anlamsız geliyordu hızla bedenini benden uzaklaştırdı ve karşı duvara bedenini yasladı şasırmıştı sadece elline bakkıyordu "sana birşey sordum jeonlee" sesim odayı doldururken bir anda ellerini kafasının arasına aldı ve sesizce bir şeyler mırıldandı "evet ama kendimi bir anlığına kaybettim ,özür dilerim ve beni durdurduğun içinde teşekür ederim bu yaptığım çok yanlış" sesini o kadar sesiz duyuyordumki belkide duyduğum cumlelerden çok farklı şeyler söyliyordu

Kuruyan dudaklarımı dilimle nemlendirdim ve derin derin nefes aldım göğüs kafesim hızla kalkıp inerken benim başım dönüyordu kafamı kapıya doğru cevirdiğimde iki tane ayak farkettim hızla kafamı kaldırdığımda suga ile göz göze gelmiştik kapinin arkasında neden bizi dinliyorduki kısa bir bakışmadan sonra kapıyı tıklatı ve içeri girdi

"Ne yapıyorsunuz böyle ,köşe kapmaca filanmı oynuyorsunuz ikinizde bir koşeye oturmusunuz?" suga alayci bir şekilde bizimle konuşurken ikimizide soguk zemin den kaldırdı ayaklarımın üzerinde durur durmaz dengemi kaybetmiş ve soguk zemin üzerinde tökezlemiştim bu durumuma endişelen suga ellerimde tutmuş ve beni yatagın üzerine otturtu