The Billionaires Brat

CHAPTER 2- Pink Panty

I can't believe this. Nagawa talaga nila akong ipatapon sa bundok! Paano na kaya ako magpapalalipas ng kainipan dito kung ni night bar ay wala sila, at hindi lang 'yon nalaman ko pang malamig ang klema roon na mas lalo kong kinaiinisan. I prefer warm than cold.

Ngayon ko lang ata pinagsisihan kung bakit ba hindi na lang ako nagtayo ng sariling kompanya at gumaya na lang sa dalawa kong kuya, ide sana hindi nila ako ipapatapon dito. Pinagsisihan ko na rin kung bakit ko tinanggap ang maging tagapagmana nila, eh kung tutuusin ay pwede ko naman mas lawakin pa ang clothing store ka at nang sa gano'n ay hindi ko na kailangang gawin 'to. How stupid of me, tks!

"Kuya, what's happening? bakit ang ingay-ingay naman ata nang kotseng 'to?" Naiinis kong sabi, nataranta si kuyang driver at dali-daling hininto ang sasakyan at bumaba para tignan kung ano ang problema. Mayamaya lang ay sumilip ito sa akin nang may mukhang problemado. I don't like that kind of expression.

"Amh, Ma'am... kasi po," I rolled my eyes. What's with the stuttering?

"What? just tell me kuya." Ngumuwi ito at tinuro ang harapan ng kotse.

"Nasira po ang makina sa harapan. Mukhang kailangan po muna nating tumigil—" Nanlaki ang mata ko.

"What? just what the hell! Paano nangyari? Mom and Dad assured me that nothing bad will happen, but what is this?! Argh!" I hissed out of frustration.

"Pasensya na po talaga Ma'am, pero 'wag po kayong mag-alala at mabilis lang naman po 'to, at kung gusto niyo po ay maglakad-lakad po muna kayo para ma-relax kayo sa malamig na hangin." I rolled my eyes.

"Do you think that air can help me to calm down? My whole day is ruined just because of that 'for your own good sake' thing!" I hissed again, napangiwi ito, alam kong naririndi na siya sa tili ko but who cares? I'm his boss, he can't say or do anything.

"Ah, kasi Ma'am baka po mainip kayo riyan sa loob, mas maganda pong dito muna kayo sa labas—"

"Okay, fine! Whatever. Just do your job faster or I will fire you, understand?"

"Understood, ma'am." Inis akong bumaba sa kotse. Inayos ko ang nagusot kong damit dahil na rin sa matagal-tagal na biyahe.

Nilibot ko ang tingin sa palagid, hindi ko mapigilang mapa-ikot ng mata dahil halos puno ang nakikita ko. May iilang bahay dito pero 'yong mga bahay na ordenaryo lang, ni wala ring building dito kaya hindi na ako magtataka kung walang night bar. I wonder if how they don't make their night's boring, if everything you can see is trees and nothing more.

"Uy, naay bag-ong dayo oh!"

"Mao ba. Murag dato pud ba."

"Gani ay. Mura mag taga-manila na."

"Klaro man sa iyang nawong, tan-awa ra gud." Napakunot ang noo ko. Anong pinagsasabi nila? hindi ko maintindihan, hindi manlang ba sila marunong mag tagalog? pff, baka minumura na ako ng mga 'yan.

"Kuya, what are they talking about?" Nagulat si kuyang driver sa pag-tanong ko, hindi siguro niya inaasahang magiging kuryuso ako sa sinasabi nila.

"Ah, ma'am, sabi po nila kung taga Manila ka po raw ma'am at bago ka ba raw po rito. Gano'n po kasi rito kapag may mga dayo o bago, nagiging kuryuso po sila. Hayaan niyo po at ganiyan lang naman po sila, hindi po sila lalapit sa 'yo, maliban po kung may gusto sila sa 'yo." Tumango na lang ako. 'Yon lang pala 'yon, akala ko naman kung ano.

"Miss," Napalingon ako sa likod ko nang may humawak sa braso ko, mabilis naman akong napa-atras kaya inalis niya rin ito 'agad.

"Who are you? How dare you to touch me?" Masamang tinging sabi ko pero hindi niya iyon pinasin.