The Billionaires Brat

CHAPTER 3- Younger

"Hey, Janine, c'mon, let's go to the dance floor. It's no fun here." One of my friends pulled me somewhere. At dahil lasing na ako at ni hindi na ako makapagtayo ng maayos ay hinayaan ko siyang hilahin ako sa kung saan man ako nito gustong dalhin.

I'm tired and drunk. I can think straight. Blurry na rin ang paningin ko sa subrang dami kong nainom kaya sigurado na akong pag-uwi ko ay papagalitan talaga ako nila Mom at Dad kaya sulitin na natin 'to.

"Woah!" Wala sa sariling sigaw ko. Shit! I'm really drunk.

Nag-eenjoy ako pero alam ko ring pagsisisihan ko 'to bukas. My headache will kill me.

"Hey, Janine. There's someone eyeing you and he's super handsome, wanna talk to him?" Dumaing ako at pilit na hinahanap ang sinasabi nitong gwapo. And I found it! Nagkatinginan kaming dalawa, pamiramdam ko ay para akong nawawalan ng hangin dahil lang sa pagtitig sa gwapo niyang mukha. Kasalukuyan itong may hawak hawak na alak at tinutunga ito.

Damn those brown eyes. He looks like a foreigner. His skin is white as paper and his body? It's burning hot. Kitang kita mo sa suot nito kung gaano kalaki ang katawan niya. He's wearing a fitted suit na parang mayamaya ay masisira na 'yon. It's bulking. Shit! He's not just handsome but a hot handsome daddy.

He's really my type. Suit my taste.

"Give me another shot," Natawa ang kaibigan ko.

"What? I thought you're drunk already?" Napairap na lang ako. Totoong lasing na ako pero anong magagawa ko, eh nakakita na naman ako ng pogi.

"To give me courage, darling." God! Mukhang lasing na talaga ako pero pakiramdam ko ay hindi pa ito sapat para malapitan ang poging lalaking 'yon. Natawa ito pero kaagad ding kumuha ng alak at binigay sa akin. Inisang lagok ko lang 'yon.

"Go gurl! For the future!" I smirked.

"For the future!" Ulit ko at kahit umiikot na ang panangin ay nakaya ko pa ring maglakad palapit dito. Muntik pa akong matumba pero nasalo agad ako nito.

Wow, he really is huge.

"Are you okay, miss?" Napalunok ako sa sariling laway. Oh my, subrang lalim ng boses niya.

"Ah," this is my chance, "no, not really.  My head is spinning." Ang galing kong umakting pero totoo talagang umiikot ang ulo at paningin ko.

"I see, miss." He smirked— he what?! Oh my, he's so handsome! gosh, parang mahihimatay ako sa gwapo niyang mukha.

"Here, take a seat." Inalalayan ako nitong umupo.

"Thank you." Tunog magalang na ba 'yon? o baka hindi niya tipo ang magalang at mas gusto niya ng wild type? I can do both. I chuckled.

"You look young, how old are you?" Napangiwi ako. Shit, baka ayaw niya sa mga bata. Paano na 'to ngayon?

"Ahm, I'm 18," hindi siguradong sabi ko at mahina pang tumawa, "y-yes, I'm really 18." nataranta ako nang may sumilay na mapaglarong ngisi sa labi nito, mukhang inaasar ako.

"18? but you look younger." Umiling-iling ako.

"I just have a baby face, kaya hindi masyadong kita, haha." He chuckled, his eyes is still full of amusement.

"Honestly, you don't look like your age." Ngumisi lang ako.

"I just turned 18, darling—" Nanlaki ang mata ko sa natawag ko sa kaniya. Ow shit, wrong move. But damn, why is he so handsome when he smirked?

"Ah, huh? Darling?" Nahihiyang ngumuti ako dito. Gosh, mukhang nawawala na ata ang tama ng alak sa akin at natatablan na ako ng hiya. Dapat pala ay dinamihan ko muna ng pag-inom nang alak bago pumunta rito.

"I'm sorry for calling you that—" He cut me off.

"I don't mind." Natigilan ako doon.

"R-really?" Hindi siguradong tanong ko rito, marahan itong tumango. He really is so handsome! Hinding hindi ako magsasawang tignan ang mukhang 'to. Siguro kung titira ako sa bundok ay papayag ako basta ba kapitbahay ko 'to.

Ang kalmado ko tignan ngayon pero deep inside tumitili na ako sa kilig, sa tuwa, sa excitement na nararamdam ko.

"Yes, darling." Omg, this is too much for me to handle.

"Do you like me?" Wala sa sariling tanong ko. Mukha itong nagulat, samantalang ako ay pinilit na i sink in sa sarili kung ano ang nasabi ko. Tangina, anong inisip ko at natanong ko 'yon? Ang bobo mo Janine! Pinanganak ka bang tanga?!

"I'm really sorry," napahawak ako sa noo ko. Sa mga oras na 'to gusto ko na lang magpakain sa lupa. "That's not what I meant. Amh.. don't mind what I've asked—"

"No, actually, I find you pretty but—" but what? ano?! "I'm not into younger lady." What?! Umawang ang labi ko.

"I'm pretty sure you're not 18 or above that," nagulat ako nang bahagya nitong hawakan ang pisngi ko, "so, if you don't mind darling, can you with a little longer?" h-ha? I'm speechless. Hindi ko na alam kung anong sasabihin ko pero ang alam ko lang ay subrang bilis na nang tibok ng puso ko at sigurado akong sa lakas no'n ay naririnig niya na 'yon.

He stood up, "Come find me when you're older enough to take all of me." he whispered to my ears and left me speechless.

What did he said? To take what? I'm really dead.

Dahan dahang napamulat ako at napabuntong hininga. It's been 1 or 2 years since that unexpected happened but I didn't see him after that, kaya paano ko rin siya hahanapin kung kahit ang pangalan niya manlang ay hindi ko alam. I sigh again. Whenever I dreamt about what happened before subrang paghihinayang ang nararamdam ko, na sana pala ay hindi ako natutulala at mas kinilala muna siya bago siya pakawalan, edi sana ay may sign manlang ako kung paano siya hahanapin o kung saan.

"Ang tanga tanga mo kasi, Janine." Mahinang bulong ko sa sarili. Sa subrang lalim nang iniisip ko ay hindi ko namalayang nasa harapan ko na pala si mommy at nakakunot ang noo sa akin.

"It's still early in the morning, Mom. Wala ka naman sigurong ipapagawa sa akin—" she cut me off.

"Wala pero may ipapakilala ulit ako," diniin nito ang salitang 'ulit' kaagad kong naintindihan ang ibig niyang sabihin. Here we go again, "and I want you to ask for forgiveness about what you acted yesterday." I sigh. Ano pa nga bang magagawa ko? tks!

"Yes, sure, but for now let me rest, I'm still sleepy." Mariin itong umiling sa akin.

"That won't happen, because from now on you will be waking up early. This is a province after all, lahat sila ay gumigising nang maaga kaya gamitin mo 'to para matutong gumising din nang maaga." Mahina akong natawa.

"That won't happen too, Mom. You knew me, kahit anong pilit ko ay late pa rin akong nagigising."

"So, what do you want me to do then? Call your dad?" I sigh again out of frustration. A bad morning, again.

"Okay, Mom. Pipilitin ko po." Nasabi ko na lang, matamis itong ngumiti sa akin.

"Good, now get up and we will have our breakfast with our visitor." I nodded. "I'm warning you, iha. Once you arrive late I will punish you or even call your dad—" I cut her off.

"I understand, Mom, I'll get up now." Tumayo ako at nang tuluyan na itong umalis ay bumalik agad ako sa pagkakahiga.

I smirked. I'm still your brat daughter, mom, even if you blackmailed me you can't do anything, because you made me become this and I'm living like this until my last breath.