Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pasajın altında tarih alalım
Yeni kurgu yeni düzen
BÖLÜM 1
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşıyor.
Kız yaşıyor...
Ambulansı arayın, hemen!
Mucize olmalı.
Evet, bu bir mucize olmalı.
Öldürmeyen Allah, öldürmüyor...
Bilincim yarı kapalı dinlediğim sözler beni kendime getirememişti. Birkaç kişiden benze sözler duyarken yağmurun altında hala ıslanmaya devam ettiğimin de farkındaydım. Yağmur delicesine yağarken altında sırılsıklam olduğumun da farkındaydım. Birilerinin beni taşıdığını hayal meyal hatırlarken hep aynı rüyayı görüyordum. Hep aynı döndü içinde aynı rüyaydı.
"Lavin Hanım beni duyabiliyor musunuz?"
Duymak mı? Beynimin içi zonkluyordu. Elimi kaldırabilsem gözüme soktuğu şeye bir tane vuracaktım ama o kadar gücümün olmadığının fark edebiliyordum. Birkaç kez elimi hareket ettirmeye çalışsam da başaralı olamamıştım. "Bilinci açılıyor," dediğinde gözümle etrafı taramaya çalışmış bulanık yüzlerden sonra gözlerim yeniden kaymıştı.
Tekrar gözlerimi araladığımda kendimi karanlık bir odada bulmuştum. Kısa süre bilinçsiz şekilde karanlıkta bakınmış daha sonra yeniden kendimi kaybetmiştim. Tekrar sesler duymaya başladığımda bu defa daha güçlü şekilde gözlerimi aralayabilmiştim.
Bir kez daha adımı işittiğimde kısık sesle bana ne olduğunu sordum. En son hatırladığım gürültülü şekilde bir şeye çarptığımdı. "Tatlım kendini nasıl hissediyorsun." Sonradan arkadaşımın sesini işittiğimde gülümseye çalışmıştım fakat gülümserken her yanım ağrımıştı.
