Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VEGAN
Beyaz ve Sen
Yıldırım Zindan
BÖLÜM
"Lavin!"
Lavin?
Ben mi? Biri bana mı sesleniyordu? Kimdi? Kim?
Yıldırım!
Karanlıkta elimi boşa salladığımda elim kendiliğinden savrulup bir yerlere çakılmıştı. Ellerimin düşüsün ardından mecalimin kesildiğini hissettim. Mecalim tükenmiş içimi titreme almıştı. Ne olduğunu anlamazken titremeye başladım. Üşüyordum. Hava buz gibiydi. İçime işleyen keskin bir soğuk vardı.
"Sakin ol. Sakin!"
Yine aynı sesler bana bir şeyler söylerken kelimeleri tam anlamıyla seçemiyordum. Biri beni sürekli telkin etmek gibi konuşuyordu. Sanki bana sakin kalırsam iyi olacağımı söylüyordu. Uzuvlarım ağrırken sinek ısırığı gibi bir şey hissettim. Anlık bir şey olsa da keskin bir sızı bırakmıştı.
"Bu kadar endişelenmeyin, durumu gayet iyi. Şu anda bilincinin kapalı olması sizi tedirgin ediyor..."
Kimdi bu adam? Ne diyordu? Bana mıydı bu sözler? Adamın sözleri bir noktada kesilirken rüya gördüğümü düşünerek diğer tarafıma döndüm. Tekrar diğer tarafıma döndüğümde yüzüme doğru savrulan tatlı bir ılıklık hissetmiştim. Yüzüm gerginlikten buruş buruş olurken o hisle yüz hatlarımın yumuşadığını hissederken kendimi tatlı bir uykunun en güzel rüyasında bulmuştum.
"Ne denir sana? Ne diyebilirim ben sana? Ne?"
Yüzümde tebessüm saçlarımda dolaşan parmakları hissetmeye çalıştım. Kendimi rüyalarımda bile zorlayarak onu hayal ediyordum. Rüyalarımda dahi ikimize tatlı bir son yazmaya çalışıyordum. Yıldırım'ın parmak uçları yüzümde dolaşmaya başladığında bu rüya hiç bitmesin istedim. Mecalim olmasa da gözlerimi aralamaya dahi korkuyordum.
