Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni düzen- Uyuşmazlıklar
"Avukat Hanımın evi burası demek..."
Arkamdan eve girdiğinde kapıyı kapatarak ona bakmıştım. Yıldırım eve göz atamaya devam ederken çok yakınlarımda duruyor olması en son söylediği iğneleyici cümleyi unutturmuştu. Ona bir bakış attıktan sonra yanından geçip doğruca odama yöneldim. Sanki evime yıllardır gelmiyordum. Evimin kokusunu dahi çok özlemiştim. Hızla odama gittiğimde doğruca başucumda duran kulaklığımı alarak bağrıma bastım. Allah'ım hayatımda hiç bu kadar rahatladığımı hissetmemiştim.
"Ne o elindekiyle aşk mı yaşıyorsun?" Ona aynadaki yansımasından bakarak kulaklığı kulağıma geçirdim. Sesler bir anda azaldığında kendimi gökyüzünde gibi hissetmiştim. Belki sesler hala geliyordu fakat eskisi kadar bangır bangır değildi. "Seni buraya müzik dinlemeye getirdiğimi hiç sanmıyorum bir an önce hazırlanır mısın?" Son anda döndüğünde bende ona bakmıştım. Hiç değilse bu defa emretmemişti. Bu büyük bir gelişmeydi.
"Eğer dışarıya çıkarsan giyineceğim." Bana bakmaya devam ederken bir kez daha izin verir misin diye sordum ama o bunun yerine kollarını göğsünde birleştirip kapıya yaslanmıştı. "Seni bir an bile yalnızca bırakmayacağım bebeğim. Özellikle de bunu senin ininde asla yapmam."
"Ne sanıyorsun pencereden kendimi aşağıya atacağımı falan mı? Eğer bağırıp yardım isteyecek olsaydım bunu hemen kapının önünde kalabalık ortamda yapardım. Şimdi ben, yalnız bırak."
"Acaba diyorum ki o güzel çeneni daha fazla yormak yerine giyinmeye mi başlasan."
"Kahretsin Yıldırım, soyunacağım diyorum. Bunun neyini anlamıyorsun?"
"Anlıyorum. Tek fark sana güvenmiyorum." Derin şekilde solurken parmağını burnuna götürerek yüzünü buruşturmuş sonra da yüzüme bakarak çok komik, demişti. "Hiç değilse müzik açta bir anlamı olsun." Müzik açarsam kesin kulaklarım sağır olur sonra da can çekişerek ölürdüm. Sesler beni öldürürdü. Onun bunu öğrendiğinde bana işkence bile edebileceğini düşünerek tüylerim ürpermişti.
"Peki, peki arkamı döneceğim ama elini acele tutsan iyi olur. Her an sana olan sabrım tükenebilir."
"Lütfettiniz beyefendi." Onunla burada durup savaşmak yerine bir an önce üstümü değiştirip hazırlanmak istiyordum. Dolabımdan gerekli kıyafetleri aldığımda hepsini yatağın üstüne bıraktım. "Bana baksana..." Ona seslendiğimde buna hız, demiş sonra da giyinmediğimi görünce kaşlarını çatmıştı.
"Giyinmeden önce öğrenmem gereken birkaç şey var. Öncelikle nereye gideceğiz ve nasıl giyinmem gerekiyor. İkinci ise buradan doğruca mı gideceğiz yoksa önceden uğramam gereken bir yer var mı? Ona göre resmi yahut gündelik giyineceğim. Sen bana..."
