Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ENSAR - AYZA
BEN - BİR TEK SANA – ULAŞAMADIM
Ayza Dedeoğlu
Midem!
Midem yeniden ağzıma geldiğinde kendime yabancı gelen seslerle içimdekileri boşalttım. Bunu yaparken de yer ve zamandan tamamen kopmuştum. Elim ağzımda midem durulana kadar beklemiştim ama yalnızca avucuma acı sudan başka bir şey gelmedi. Anlaşılan gece yine çok kaçırmıştım. Bazı sabahlara böyle uyanmak kendimden daha çok nefret etmeme neden oluyordu.
Sonunda derin bir nefes alıp tamamen doğrulduğumda nerede olduğumu anlamaya çalıştım. Tanıdık gelmeyen oda ve eşyalar beynimi durma noktasına kadar getirmişti. Elimi ağrıyan başıma götürdüğümde dün geceyi hatırlamaya çalıştım. Dün gece neler olmuştu? Evet, yine dozu kaçırmış sonra deli gibi dans etmeye devam etmiştim. Bir ara sürekli birinin kolunda başka bir kola itildiğimi de hatırlıyorum. En son hatırladığım şeyse birinin sürtünmüş olmasıydı.
Yeniden midem ağzıma geldiğinde etrafıma bakındım. İçeride başka bir kapı vardı. Banyo olduğunu düşünerek yataktan fırladım. Doğruca lavaboya gitsem midem tamamen boştu. Sonunda buz gibi suyla elimi yüzümü yıkadığımda biraz olsun kendime gelebilmiştim. Yine de hala başım zonkluyordu.
Sonunda en son neler olduğunu anımsar gibi olmuştum. Biri. Bir adam beni sarkıntı olan adamın elinden kurtarmıştı. Ne yapmıştı ona? Dövmüş müydü? Her ne yaptıysa beni kurtardığına emindim. Üstümdeki kıyafetler hala durduğuna göre beni kurtarmakla kalmamış himayesi altında almıştı.
"Tamam, şimdi gidiyor ve teşekkürlerini sunuyorsun. Sonra da arkana bakmadan evden çıkıyorsun."
Kendime birkaç talimat verdikten sonra saçlarımı düzelttim. Üstüm başım fazla dağınık olsa da bardan getirdiği kadını bu haliyle yadırgayacak değildir. Hoş benim hakkımda ne düşünürse düşünsün zerre umurumda değil. Şu dünyada beni ilgilendiren tek düşünce kendi fikirlerimdi.
Bir kez daha ellerimle göz altlarıma dokunurken açlıktan ölmeden önce evden çıkıp karnımı doyurmaya karar verdim. Tabi daha önce teşekkürümü edip öyle gidecektim. Biraz olsun kendime geldiğimde odaya geçtim. Yatak fazla dağınık olmamakla birlikte pisti. Galiba gitmeden önce kendi pisliğimi temizlesem çok iyi olacaktı.
Kararımı verdiğimde çarşafları kucaklayarak odadan çıktım. Odadan çıktığımda salon diye düşündüğüm kocaman odayla karşılaşmıştım. Burası neden bu kadar büyüktü. Burası daha önce bir ev değil de sanki iş hanıymış gibi görünüyordu.
"Merhaba!"
Kendimden emin şekilde seslendiğimde pek çok olan kapılara tek tek göz atmıştım. Bir yerden tıkırtılar gelse de tam olarak nereden geldiğini çıkaramıyordum.
