Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ben seni çok sevdim
Olmadı.
Evet, bu kesinlikle olmadı.
Ayna da kendime bir kez daha baktığımda ıslak saçlarımı geriye doğru attırdım. Bu hareketimle ıslaklık daha çok belirginleşmişti. Bence bu hiç iyi fikir değildi. Yıldırım gömleğini giydiğimi gördüğüne kızabilirdi. Üstelik bu gömlek beni çok fazla seksi gösteriyordu. Kendime bile erotik geldiyse Yıldırım yanlış anlayabilirdi. Başımı eğip dizime kadar gelen gömleğine baktım. Oysa Yıldırım o kadar da uzun boylu değildi. Ben bir altmış dört iken o bir seksen beşti.
"Şöyle diyebilirsin bak. Yıldırım üstümdeki kıyafetlerim çok terliydi. Kendime çok koktuğum için senin gömleklerinden birini ödünç aldım. Hani sen banyonu kullanmana izin verdin ya tam da bu yüzden..."
Kendi sesim bana absürt geldiğinde elimle alnıma vurdum. Bu prova da başarısız olmuştu. Kesinlikle Yıldırım beni gördüğünde onu etkilemeye çalıştığımı düşünecekti. Hoş olsa çok iyi olurdu ama şu halde insanın yüzü kızarıyordu. Ben düşünmeye devam ederken odanın kapısı aniden açılıvermişti. Karşımda Yıldırım'ı görünce heyecanlanarak konuşmaya başladım.
"Çok terliydim. Yani ben çok terlemişim, kıyafetlerimi tekrar giymek istemedim. Odama da inemediğim için senin gömleğin giymek zorunda kaldım. Cidden başka bir nedenden dolayı değil. Şimdi hemen gidip üstümü değiştireceğim."
Onu karşımda gördüğümde heyecanlanarak kızarmıştım. Panikle odadan çıkacağım sırada önümü keserek bana çarpık bir gülümseme atmıştı. "Bence çok tatlı görünüyorsun. Gömleğim sana benden daha çok yakıştığını bile iddia edebilirim." Sözleriyle yumuşarken dudaklarım yukarıya doğru kıvrılmıştı. Yıldırım elini uzatıp yanağıma dokunduğunda gözlerimi kapatmamla elini çekmesi bir oldu.
Yıldırım hemen geliyorum diyerek yanımdan geçip hızla banyoya girerken bende göz ucuyla aynadan kendime baktım. İçim mi görünüyordu bana mı öyle geliyordu. İçimde bir sesse bağırarak seni daha açık kıyafetlerle gördü, diyordu. Yıldırım ile beraber bir karış elbiseyle partiye gittiğimi hatırlarken bu gömlek ciddi anlamda hiçbir şeydi. Yalnızca onun olması beni etkilemişti.
Yıldırım eline havluyla geri döndüğünde hiçbir şey söylemeden arkama geçerek söylenmeye başladı. "Henüz ayağa kalkalı bir saat olmadı ve sen saçlarımı kurulamıyorsun öyle mi? Bazen küçük çocuklar gibi duyarsız birine dönüşüyorsun. Kendine bakmayı öğrenmelisin Lavin, her zaman yanında ben olmayacağım." Yıldırım nazikçe saçlarımı kurulmaya çalışırken bende aynadan onu seyrediyordum. Cümlenin başında güze bir söz söyleyip sonuna doğru mahvetmesi hiç olmamıştı. Neden ondan ayrılmak zorundaydım. Ben ondan kopmak istemiyordum. Beni hiç kimse onun gibi sevmezdi. Dünya üstüne kaç erkek onun gibi tavırlar sergilerdi? Şu anda saçlarımı havluyla kuruluyor olması bile terapi gibiyken ben ondan nasıl kolayca kopabilirdim.
