Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni düzen
"Hadi ama hadi!"
Artık lütfen gelir misin? Yalnız kalmaktan sıkıldım. Tamam yalnız dünyamda milyonlarca ses olabilir ama ben gerçek anlamda sıkıldım. Artık gelmesini istiyorum. Bir insan bunca saat ortalıktan kaybolamaz değil mi? Aşağı kattan gelen makine sesi bir kez daha düşüncelerimi böldüğünde olduğum yerde tepinmek istedim. En azından üst katta birileri yoktu yoksa yere düşen her şeyin sesini beynimin içinde hissedip çıldırma noktasına gelebilirdim. Yine de itiraf etmeliyim ki bu evin yalıtımı benim evimden daha güçlüydü. Evimde daha çok ses dünyamı işgal ederken burada bir tık daha azdı.
"Keşke telefonumu alabilseydim, hiç değilse Ayşen'i arardım."
Umarım Ensar arkadaşıma bulaşmamıştır. Yıldırım gelsin bu konuyu tekrar konuşacaktım. Tabi beyefendi gelebilseydi. "Ne var teyze ne var? Neden sürekli çocuğu azarlıyorsun. O çocuk çocuk!" Kendi kendime söylenirken sesin nereden geldiğini dahi çıkaramıyordum. Yalnızca kapı açılmasıyla arkamı dönerek ellerimi belime koydum.
"Hiç gelmeseydin ben tahtaları kemirmeye başlardım."
Yıldırım kapıda durup beni süzdüğünde iç çekip açım, demiştim. Akşam olmuştu ve ben hala hiçbir şey yememiştim. Yıldırım anlamış gibi kapıyı kapatarak dolapta bir şeyler vardı, demişti. "Ben burada misafirim tamam mı? Misafirler ev sahiplerinin dolaplarını karıştırmaz."
"Sen az önce söylediğim şeyleri duydun mu?"
"Duymamam mı gerekiyordu. Dolup dolu diyorsun ama giderken acıktığında dolabımdan istediğin her şeyi tüketebiliyorsun demiyorsun."
"Ama sen benim ömrümü güzel tüketiyorsun? Hatta bundan zevk aldığını bile iddia edebilirim." Yıldırım elindeki anahtarı tutarken diğer elinde tutuğu pakete baksam da o kadar büyük değildi. Onda yemek olacağını hiç düşünmüyordum. "Geçici bir hafıza kaybı yaşamadıysan sabah konuşulanları hatırlıyor olmalısın. Ve de benim her şeyi duyabildiğimi..."
Yıldırım bir saniye diyerek yürümeye başladı. Odasına gideceğini düşünürken koridorda gözden kaybolmuştu. "Sen tam bir baş belasısın Lavin."
"Ay sen sanki çok çekilir bir adamsın."Artık odasından mı söyleniyordu bilmiyorum ama yakındığını iyi duyabiliyordum. "Hiç değilse normal bir insanım." Yesinler seni...
"Yıldırım bak beni sinir etme, ciddi anlamda açım."
"Dolaba git." Bir de utanmadan emir veriyordu. "Umarım haklısındır." Eğer dolap boşsa canına okuyacaktım. Dolaba gidip açtığımda "Dolapta hazır yemek falan yok," demiştim. Neden odasından konuşuyordu bu adam? "Derin dondurucuyu aç Lavin, orada dondurulmuş gıdalar var." Adı üstünde dondurulmuş. Onları çözene kadar açlıktan bayılırım. Söylediğini yaptığımda ciddi anlamda burası doluydu. Burada birkaç güzel şey vardı. "Açtın mı?"
