Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
VEGAN
Bu kalp senden vazgeçer mi?
BÖLÜM
"Lavin, diyorum. Bana bak. Bana!"
Beni kendinden zorla ayırdığında elleriyle yüzümü avuçladı. Nedensiz nedenlerimden dolayı daha çok gözyaşı dökerken Yıldırım yüzüne bakmaya zorladı. Bir kez daha gözlerimin içine bak dediğinde burnumun çekiştirdim. Neden ağladığımı bilmesem de ağlıyordum. Aslında nedenlerimi bilsem de bilmiyordum. Özlem, yalnızca özlem bir insanı bu denli ağlatamazdı."
"Ben senin neyinim Lavin, neyin?"
"Her şeyim!"
Yıldırım bunu kast etmese de hiç düşünmeden cevap verdim. Ağlamaktan çenem titrken gözlerimi ondan kaçırmıyordum. Yıldırım hiç beklemediği cevap doğrultusunda bozguna uğrarken yalnızca birkaç saniyelik bocalamadan sonra istifini bozmadan devam etti.
"Ben, senin her şeyinim. Sırdaşın, ev arkadaşın, her şeyin. Ben, senin her şeyinim seninde benim olduğun gibi..." Mutlulukla gözüm parlarken başımı olumlu anlamda salladım. O benim her şeyimdi. Her şeyim...
" Sen, benim en güzel yanımsın Lavin, en gerçek yanım."
Neredeyse inlercesine sende, derken boğazımda koca bir yumru yeniden sarılmak istesem de izin vermeden büyük bir kararlılıkla konuşmaya devam etti.
"Şimdi söyle her şeyim, ne oldu? Sevmeye kıyamadığım canını kim yaktı?"
"Deme öyle..."
Sarf ettiği her güzel söz daha çok canımı yakıyordu. Sözleri canımı yakıyordu. Beni sevmediğini bilirken umut verdiği her kırıntı kalbime hançer gibi saplanıyordu. Sapladığı her hançer parçası nefesimi keserken bakışlarımı kaçırdım.
"Lanet olsun. Neden söylemiyorsun? Neden? Kim canını yaktı, kim? Söyle bana? Söyle ki canını alayım, söyle ki...."
"Sen! Duydun mu? Sen, canımı yaktın? Hala da yakmaya devam ediyorsun. Sen benim içimi acıtıyorsun Yıldırım, kalbim acıyor. Seni seven her zerrem acıyor. Sana olan aşkımın..."
"Sus! Sus Lavin! Devam etme. Aynı çatı altında yaşıyorken devam etme. Sözlerine ikimizin de selameti için devam etme. Sus!"
Kaçmıştı. Yıldırım ateşten kaçar gibi ardına bakmadan kaçmıştı. Az önce elleri çıplak kalbime dokunan adam şimdi dokunduğu yer yeri çizerek benden kaçmıştı. Yıldırım ardına bakmadan uzaklaşırken ellerimle gözyaşlarımı sildim. Seviyordum. Ben onu çok seviyordum. Kalbime diyemiyordum ki sevme diye, desem bile söz dinlemiyordu. Ben bu adamı delicesine seviyordum.
Yıldırım'ın ayak sesleri uzaklaşırken elimin tersiyle burnumu silerek peşi sıra yürüdüm. Bu defa benden böylesine kolay kurtulamazdı. Benden bu defa kaçamazdı. Uçurumun kenarına kadar gelişken geri dönmeyecektim. Bu durumdan ya duygularımı ya da kendimi aşağıya atma zamanı gelmişti. İkimizden biri bu gece yok olacaktı. Yok.
