KALBİM EGE'DE KALDI|GAY

19

Oy sayısı artmaya başladı💕
Ama yorumlarda farklı kişileri de görmek istiyorum. Çekinmeyin yorum yapmakta lütfen.

~~~~~~

Akın, bir kolu Yasin'in, bir kolu Kerem'in omzunda zor da olsa eve götürülmeye çalışılıyordu.

"Lan omzum çürüdü amına koyayım. Ne kadar ağırsın sen böyle." Kerem yüzünde bariz olan zorlanmasıyla konuşmuştu. Arkalarında paytak paytak yürüyen Gökhan ise büyük bi kahkaha atıyordu onun bu hâline.

"İt sırıtacağına gelip yardım etsene, eşek ölüsü gibi adam."

"Kardeşim ben kendimi zor taşıyorum şu an görmüyor musun?" çakırkeyif olmanın getirisiyle kelimeleri yuvarlayarak söylemişti zar zor.

"Allah adı verdim susun, zaten yükün çoğu bende, ben sesimi çıkarmıyorum sende sus Kerem" diye bağırdı Yasin.

"Ege'me götürün beni" Akın zor da olsa konuşabilmişti ama bazı kelimeleri yuvarlayarak söylemişti. "Olmaz evdekileri rahatsız etmeyelim, babası vuracak yakında seni."

"Kim kimi vuruyor ulan, o kim?" Ege'nin babasını hatırlamıyordu resmen şu an. Gerçi kendini bile hatırladığı meçhul ama. "Kayınbaban kardeşim. Ege'nin babası" Kerem'in söylemesiyle hatırlamıştı.

"Canım babam" sırıtmasıyla birlikte diğerleri de onun bu hâline gülmüşlerdi. "Eve geç kalmayalım annen merak etmesin" demişti Yasin.

"Olmaz Ege'ye götürün beni" hâlâ gitmekte ısrarcıydı. "Kardeşim mahalleyi birbirine katmak mı derdin senin? Bir dur la, yarın görürsün" Gökhan mantıklı bir yol bulmaya çalışıyordu.

"Olmaz yarın çok geç şu an görmem lazım" yüzünü Yasin'e dönüp "çok özledim" diyerek bitirdi sözlerini.

Gençler onu ikna etmenin bir yolunu bulamamışlardı. Yasin biraz konuşup ikna etmeye çalıştı bir süre ama o da vazgeçmişti. Akın şu an kendi alemindeydi.

4 genç zor da olsa mahalleye yaklaşmışlar, aynı zaman da korkmaya da başlamışlardı. Çünkü iki gencin evi karşılıklıydı ve eve nasıl götüreceklerini bilmiyorlardı.

~~~~~~

"Ozan abartma küçük bir tartışma işte, baban o senin" Ege akşamın bir vakti babasıyla tartışıp, onlara gelen Ozan'ı sakinleştirmeye çalışıyordu.

"Oğlum kaç oldu bu, çocuk değilim beni istediği zaman azarlayamaz" Ozan'ın babasıyla bazı sorunları vardı. Ege bilmiyordu bu sorunları sadece kavgalarını biliyordu. Annesi bile bilmiyordu.

"Tamam kardeşim bu gece burda kal, yarın konuşuruz iyice."

Ege'nin aklı hâlâ Akındaydı. Çünkü mesajlarına dönmemesinin nedeninin beğenmemiş olması düşüncesiydi. O beğensin diye yaptırmamıştı ama beğenip beğenmediğini de merak ediyordu.

Kapı çalınca Ege gel diyip onay verince kardeşi Ceren, gençlere yastık pike gibi şeyler getirmişti. Ozan yerinden kalkarak Ceren'in elindekileri almaya çalıştı.

"Biz alırdık neden zahmet ettin"

"Ne zahmeti Ozan abi" Ozan'ın yüzü düşmüştü Ceren ona abi dediğinde. Ama belli etmemeye çalışıp, gülümsemişti. Ceren çarşafları bırakıp odadan ayrılmadan önce abisine de iyi geceler öpücüğü vermişti.

Ceren odadan kapıyı da kapatıp çıkmıştı, daha cam kenarında durup sevgilisiyle telefondan konuşacaktı. Bugün annesine yardım ettiği için bulunamamışlardı.

Ozan yatacağı yere yerleşirken biraz buruktu Ceren'in abi demesine hâlâ alışamamıştı. Haklıydı, abisinin en yakın arkadaşıydı sonuçta ve o duygularını bilmiyordu daha.