Bazı şeyler vardır ki, zorunda kalırsınız. En sevmediğiniz insanlara muhtaç olursunuz. Bazen hiç umut etmediğiniz insanlar sizin hayatınızın bir parçası olur. Hep, en sevdikleriniz tarafından parçalanırsınız. Oysa en son çürüyen organ kalp değil mid...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ACAR & ALVİNA
***
Adımımı atıyorum. Her adımda yavaşlıyorum. Tenim sıcaklıkla kavrulurken kalbimin içi buz tutmuştu sanki ısınmıyordu. Artık daha fazla hissediyorum. Sıcaklığı. Ayırt ediyorum. Tenime değen suyun sıcaklığını. Ve içimde hissettiğim sıcaklığı.
Elim yavaştan şampuan şişesine kaydığında bu sefer kendi şişemi aldığımda yüzümü aptal bir gülüş sardı. O gün. Sarhoş olduğum için her şey karmakarışıktı. Şampuan şişesi sanki bomboştu ve o kadar inandırıcıydı ki, her neyse. Son kez saçımı ıslatıp banyodan çıktığımda havluyu saçıma sarıp iç çamaşırlarımı giyindim. Kapının kilitli olduğunu bildiğim için banyodan çıkıp odaya girdiğimde dolabın önüne geçtim. Saçımı havludan kurtarıp saldığımda kapının kulpunun inme sesi ile arkamı döndüm. Kapı kulpu daha da zorlandığında odayı metal bir ses doldurdu. Üzerimde iç çamaşırlarım olduğundan dolayı dolaptan uzun bir tişört seçip üzerime geçirdim. Kapının yanına geldiğimde yerde duran kapı kulpuna baktım. Acar kapının kulpunu kırmıştı!
-Acar dağ ayısı mısın ya. Bu ne? dedim durduğum yerde sinirle.
-Amınakoyduğumun kulpu. Acar'ın ani küfrü ile kahkaha attığımda kapının arkasından hâlâ homurdanıyordu. Kendimi toparlayıp gülmem durduğunda olmayan kapı kulpuna baktım.
-Acar kaldım ben böyle ne yapacağım ya. dedim mızmızlanarak.
-Ne bileyim Alvina. Dur bir kafa karıştırma. dedi Acar. Şu an ki sesi o kadar komikti ki.
-Of ya daha hazırlanmadım bile. dedim Acar'ın duyması için kapıya yaklaşarak.
-Sen hazırlan ben yapacağım. dedi Acar. Kapının diğer tarafından metal ses geldiğinde Acar'ın bir şeyler yapmak istediğini anlayıp ağzımı kapıya dayadım.
-Peki, sana kolay gelsin ustaaa. dedim alayla. Kapıdan ayrıldığımda odayı tekrardan bir metal sesi kapladı.
-Siktiğimin kulpu. Hay ben senin.
Acar'ın hakaret dolu sözlerine bir kahkaha patlattığımda tekrar dolabın önüne geçtim. Üzerime siyah V yaka bir bluz seçip altıma da siyah kumaşlı pantolon tarzı şeyi alıp yatağın üzerine koydum. Odanın içerisinde bulunan lavabonun aynasının önüne geçtiğimde saçıma bir kaç bakım yapıp elim ile altlarını kabarttım. Kapıdan hâlâ sesler gelmeye devam ediyordu. Üzerimdeki tişörtün eteklerinden tutup üzerimden çıkaracağım sıra odayı şiddetli bir ses doldurdu. Hızla yerimden sıçrayıp arkamı döndüğümde bir Acar'a birde yere düşen kapıya baktım.
-Ne malıysa soktuğumun kapısı. Bir saat oldu yeter. dedi Acar sinirle yerdeki kapıya söverek. Sonrasında beni fark ettiğinde bir süre bakıp bir şey demedi.
