Bazı şeyler vardır ki, zorunda kalırsınız. En sevmediğiniz insanlara muhtaç olursunuz. Bazen hiç umut etmediğiniz insanlar sizin hayatınızın bir parçası olur. Hep, en sevdikleriniz tarafından parçalanırsınız. Oysa en son çürüyen organ kalp değil mid...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Güzel uykumu bölen bağırışma sesiyle yerimde kıpırdanmadan gözlerimi açtığımda ilk olarak saate baktım.
8.30
Sabahın 8'inde uyanmama üzülürken bir yandan da bağırışma sesini merak edip yataktan kalktım. Odamın kapısını açıp hızlıca aşağıya indiğimde Acar ve Akın'ın telefondan birşey baktığını gördüm.
-Ne oluyor? dedim uykulu sesimle. Acar'ın bakışları bana döndüğünde Akın'ın yanından ayrılıp kolumu sertçe kavradı. Ben daha ne olduğunu anlayamazken beni hızlıca Akın'ın yanına getirdi.
-Acar ne yapıyorsun? Bıraksana kolumu. dedim Acar'dan ayrılmaya çalışarak.
-Bak! dedi Acar sert çıkan sesiyle. "İyi bak şu fotoğrafa Alvina."
Acar'ın beni çekiştirerek gösterdiği görüntüye baktığımda geçen ki davette beni sıkıştıran adam ve karşısında benim dünkü elbisemin aynısı olan ve tıpa tıp bana benzeyen kadın birşeyler konuşuyor, sonrasında kadın adama bir belge verip uzaklaşıyordu.
Tek bir sorun vardı. O kadın ben değildim. Ama bana benzetilmişti.
-Acar. dedim titreyen sesimle. Başımı görüntüden kaldırıp önüme baktığımda bakışların Akın ile buluştu. İlk defa bu kadar ciddi bakıyordu.
-İnanıyor musunuz bu görüntüye? Gerçekten, o kadının ben olduğuma inanıyor musunuz? dedim bir Akın'a birde Acar'a bakarak.
-Masum kız rolü, güzelmiş. dedi Acar histerik bir kahkaha atarak. Kolumu Acar'dan çekip yüzüne baktığımda ağlamamak için dudağımı dişledim.
-Acar, o ben değilim. Yemin ederim. Bana niye inanmıyorsun? dedim yalvaran sesimle.
-Sana neden inanayım Alvina. Git buradan. Kime iş yapıyorsan ona git. dedi Acar beni savurarak.
Gözlerim açık pencereden dışarıya kaydı. Bulutlar kararmış yağmur yeri ıslatırken şiddetli bir gök gürledi.
-Alvina, şuan senin yatağında oturmuş saçını okşuyorsam bunun bir nedeni vardır değil mi? Hava bozdu. Sıkı giyin ve salona gel. İşimiz var. dedi Acar ve odadan çıktı.
