ÖLÜMÜN NEFESİ

42. Bölüm: "Geride Kalanlar"

Bölüme başlamadan oy ve yorum atmayı unutmayınn<3

***

Duydum.

Ağlayamadım.

İdrak mı edememiştim? Hayır, gayette anlamıştım. Dedem artık yoktu. Yoktu. Dile getirmek neden bu kadar kolaydı?

Elimdeki ice tea şişesinin kaydığını hissederken ağzımdaki cipsi zorla yuttum.

Acar'a bakıp omzundan salladığımda gülmeye çalıştım.

-Şaka değil mi? Şaka yapıyorsun bana. Demi? Şaka. dedim yalvaran gözlerle Acar'a bakarak. Acar kolumdan tuttuğunda bakışlarında hiç şaka yoktu. Gözyaşlarım süzülmeye başladığında Acar beni göğsüne yasladı.

-Acar şaka de lütfen! Acar lütfen. dedim acıyla. Canım çok acıyordu. Kalbimde bir boşluk oluşmuştu sanki.

Acar beni göğsüne daha da bastırdı. Kendimi Acar'dan ayırmaya çalıştığımda çırpınmaya başladım.

-Hani iyileşecekti Acar? Hani daha iyi olacaktı. Ne oldu! Neden Acar neden! dedim elimle göğsüne vurarak.

-Alvina. dedi Acar sadece.

-Ne Alvina. Hani iyileşecekti dedem ne oldu Acar? Niye ya niye? Ben senin için herşeyi yaptım sen benim için neden uğraşmayı bile göze almadın! Bu kadar mı nefret ediyorsun benden? Sana aşık olmam bu kadar mı iğrendiriyor seni? Neden bunu yaptın bana? dedim sinirle yüzüne bakarak.

-Özür dilerim. Ben bilemedim Alvina. Herşeyi iyiydi. dedi Acar afallamış gibi.

-Ne oldu şimdi? Dedem öldü. Yanında kalmam için bir neden söyle bana? Hadi söyle!

-Gidemezsin Alvina. Dile getirsen bile, gözler yalan söylemez. dedi Acar gözlerimin içine bakarak.

-Gidemezsin gidemezsin gidemezsin. Öyle bir giderim ki feleğin şaşar. Bunu da kullan olur mu? Sana olan aşkımı da kullan bu sikik kalbimi de kullan, yanında yüzyıl durayım ama bir bok olmasın. Sadece magazinlerde karın olarak gözükeyim. Sonra gel öp seni tatmin edecek biri olarak yanında durayım. Neyim ben bu saatten sonra? dedim gözlerimi çekmeden.

-Dedenin cenazesi akşama gelecek buraya. Sonrasında nereye gömülecekse ayarlayalım. dedi Acar dediğime karşın hiçbir tepki vermeden.

-Onun kimsesi yok Acar. Bir tek ben vardım. Daha nereye gömülecek onu bile bilmiyorum. Allah kahretsin beni tamam mı? Dedem hastane köşelerinde can çekişirken ben burada gülüyorsam Allah kahretsin! dedim gözyaşlarımın arasından sinirle.

-Alvina evet zor ama kendini suçlama. Dedenin başında beklesen ne değişecekti? dedi Acar ayağa kalkarak.

-Ne anlarsın sen Acar? Hiç sevdiğini kaybettin mi sen? Ben okumadım diplomamı almadım dedeme baktım. Kaç sene oldu? İyileşip gelecek diye gururumu ayaklar altına aldım yanında sessiz kaldım. Ama ne oldu? Öldü. Bu bir gerçek ve ben bu gerçeğe hiç inanmak istemiyorum Acar. dedim ellerimi yorgunca serbest bırakarak.

-Sakin ol tamam mı? Ben ne zaman istersen yanında olmaya çalışırım ve çalışıyorum da. dedi Acar belimden tutup arabaya doğru ilerleyerek.

Arabaya bindik. Bilmem kaç saattir yoldaydık ama düşündüğüm tek bir şey vardı.

Dedemle nasıl yüzleşecektim?

&

Cenaze Günü

Sanki toprağa ben gömüldüm.

Sanki ben öldüm.

Sanki. Sanki. Sanki.