17. BÖLÜM: Ressamın şarkısı

31 8 1
                                    

Merhabaaa bu bölümümde Bekir Karahan'ın 'Ressamın şarkısı' adlı şarkıyı kullandım ve bir kaç alıntıya yer verdim. İyi dinlemeler ve iyi okumalarrr 💙💫💙

Camdan boş boş dışarı bakıyordum. Sonra elime telefonumu aldım. Numarası kayıtlı olmayan birinden bir mesaj gelmişti. Yani benim sildiğim. Onur yazmış.

05*********: Betül bu gün bir grup gelecekmiş. Sen girer misin maça? Sen girmezsen Çağla'yı veya Elif'i sokacağız.

Demek ki Gruptan ayrıldığımı görmemiş ve Sınır'a daha gitmemiş. Mesajı açmadan sildim. Ve galerimde gezinmeye başladım. O sırada bir videoya bakmak istedim. Atlas bana şarkı söylüyordu.
"Beyaz bir tuvalin içinde, kendimi buldum" diye gitarla söze girdi. Şarkı devam ederken de "Yoksa sen de bana sahte bir evren mi sundun?" İçimden "evet" diye geçirdim. Sonra ise "Bana mutluluğu çiz, boyansın ellerin. Her renkten koy, kamaşsın gözlerin. Bozmasın onu, ne gündüz ne de soğuk ve sessiz, karanlık gece." Ve devam etti. "Ressam, neden siyah beyaz tüm resimlerin? Boyan yoksa mutluluğun mu yok, senin?"  Mutluluğum yok Atlas! Neden mi? Ben... neyim ben ya? Günahkârın teki mi? Katil mi? Yetim mi? Öksüz mü? Ben kimim?

(17 yıl önce)
Burası neresi diye düşünmeye başladım. Az önce arkadaşlarımla oyun oynuyordum ama hava kararmaya başlamıştı. Ve annem hâlâ yoktu. Ağlamaya başladım. "Annemi istiyorum!" sonra müdür yardımcımız geldi. Bana sarıldı. Annemin bana oyuncak bebek almak için Kaf Dağı'na gittiğini söyledi. "Peki orada nerde kalıyor?" diye sordum. Bana Rapunzel'in kulesinde kaldığını söyledi. "Ama Rapunzel sadece annesi için ve şövalye için saçlarını uzatır. Annemi tanımıyor ki. Hem annem dedi ki güzel kızlar tanımadığı insanlarla konuşmaz." Müdür yardımcımızla konuşurken ağlamam geçmişti. Galiba bebek yalanını yemiştim. "Tabi ki de güzel kızlar tanımadığı insanlarla konuşmaz. Ama annen ona mektup göndermiş." Evet bebek yalanını yemiştim. "Güvercinle mi?" diye sordum heyecanla. "Evet, hemde pembe güvercinle." Pembe güvercin olayı beni çok etkilemişti. "Annemin orada canı sıkılmaz ama?" sonra acaba pembe güvercinle oyun oynarlar diye düşündüm. "Rapunzel ile resim çiziyorlarmış. Annenin canı hiç sıkılmıyormuş. Sen de sever misin resim çizmeyi?" Heyecanla "evet, ben büyünce ressam olmak istiyorum." demiştim. Keşke sadece sıradan bir ressam olsaydım. Keşke pembe güvercin gelse, beni alsa ve geçmişe uçursa...


RESSAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin