Sınır gördüğünüz hiçbir yere benzemez. İstanbul'da Beylikdüzü taraflarında çok fazla boş arsa vardır. Bilenler bilir. Sınır da oradaydı. Etrafta biraz ağaç vardı bu yüzden dikkat çekmiyordu, zaten çekemezdi. Çünkü, dışardan baktığınız zaman masum bir prefabrik eve benziyordu. Ama sadece benziyordu. Tavanlar yüksekti. Ve içerisi şu 'inşaat alanlarını çevirdikleri demir' ile çevriliydi. Bir mutfak vardı. Hemen önünde on iki kişilik bir masa, onun az ilerisinde ise armut koltuklar ve ve orta sehpa vardı. Tepemizdeki florasan lambalar ortama loşluk katıyordu. Ve zemin betondu. Bir alt kat malum yerdi. Kapalı bir otopark düşünün. Aynı onun gibi. Tavan aşırı yüksekti. Yerin çok aşağısında olduğu için çok sıcaktı ve rutubetliydi. Ortada kocaman bir kafes vardı. Dövüş yapmak için oldukça ideal. Hemen önünde kontenjanı 100 olan seyircilerin koltukları biraz önünde ise şarap, bira, vokta, rakı, nargile, sigara vb ürünler vardı. Kafesin arka tarafında ise soyunma odaları ve WC.
Bir alt kat yani -2. katı bir araba garajı gibi düşünebilirsiniz. Diğer dövüşçüler motorsikletlerini park etmişti. Birkaç masanın birleşimi ile aşırı ve gereksiz ciddi 36 kişilik bir masa, hemen ardında bir oda vardı. İçeride ise iki tane ATM ve bir sürü ikiyüzlük banknot vardı. Bunlar bahis için. Bir alt kat ise... Karanlık, rutubetli, masum insanların çığlıklarının dolu olduğu, insanın tüylerini diken diken eden buram buram kan kokusuyla doluydu. Kocaman, uzun ince bir kolidor. Hemen sonunda ise demir bir kapı ardındakileri bilmek istemezsiniz. Ama bir özet geçeyim.
İnsanlar başlarına neler geleceğinin farkında, hepsi ölmeyi bekliyor. Hepsi birinin onları bağlı kollarından tutup, çığlıklarının arasında sürükleyerek o kapının ardına götürüp, acımasızca organlarının yerlerinden bir bir çıkartılacağını biliyor. Daha sonra ise yasal yollarla yurt dışına çıkarlıp dolar bazında satılacağını biliyor. Bu yüzden oraya hiç inmemeye karar verdim ve en üst kata çıktım. Yani 1. kata orası en normal yerdi. Yatak odaları, WC'ler, duşlar vardı. Burada bir çok olay yaşanacaktı. Bu gün bir olay yaşanmıştı, dün ise olaylar, yarın ise şuanlık bir plan.
💙💙💙
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RESSAM
Adventure"Anne, lütfen kalk." Annemin cansız bedenini daha dört yaşımdayken görmüştüm. Çocuk aklı ile kanı meyve suyuna benzetmiştim. Ama artık maalesef ki kanın ne oşduğunh biliyordum. Hayatın, hayatımın acısını yine hayattan çıkartmak istiyordum. Ama işin...
