LS#4: Save me, Doctor✓

30

Exquisite moments again with him—Preston

ESHA'S POV

Damn it! All the hospital staffs, doctors, nurses even the visitors in the lobby was glaring and whispering about me so bad because of what Kieran did to me. Umalis ako dahil sa sobrang inis ko sa kaniya but then, I realized he has a soft, kissable lips like every girl wants and dealt with it, gosh.
When I got back at home, I saw Mom and Dad walking and gardening some plants on our backyard, hindi ko na lang sila pinansin at pumasok na sa bahay. Nakatingin sa akin ang mga maids dahil na rin sa mga narinig nila kanina sa alitan naming dalawa ni Livius, parehong lalaki pa talaga ang sumira sa buong araw like gosh! I really really hate them that much! Actually, I am not fully healed in everything, lalo na no'ng mga nakaraang pangyayari between me, mom, dad even to Livius dahil sa mga hindi inaasahang pangyayari sa amin.

Simula kasi no'ng naging critical ang kondisyon ni Dad recently, lalo lang lumayo ang loob ko sa kanila na para bang nasanay na ang sarili ko na halos kahit hindi nila ako pansinin buong buhay ko, kahit hindi suportahan o sumang-ayon sa mga gusto ko, sanay na ang mindset ko o ang pag-uugali ko towards them. Lalo na no'ng sinabihan ako ni Mom that I lost the management of our family, that I am the older sister but can't do anything or lay some efforts to them. The way she said, that I should be the one taking Ada's position in paying bills, pakikiusap sa mga tao for dad's condition to be in good terms or whatever, that I should be the one taking those responsibilities on my own hand 'cause I got the hand of it. But I wasn't do anything that Mom said, why? I am that girl before doing tasks they told me to do, I was that girl who takes everything on my control but Ada was there to stand unto it and then, I remember I was never sweet center attention girl even before I've been with them, how unfair it was like, gosh.

Pagka-pasok ko sa bahay, pumunta na kaagad ako roon sa kuwarto ko at nahiga, ini-imagine ang reaction ni Kieran kanina but I don't regret anything because I know why Adallina being that lucky girl that everyone says. I was out of my mind and made a decision na pumasok sa kuwarto ni Ada, pagkabukas na pagkabukas ng pintuan ay bumungad kaagad sa akin ang medical inspired study table niya at nakita ko pa ang tone-toneladang medical books na mayroon siya sa bawat shelves.

Humiga ako sa kama niya ay napansin ko ang isang picture frame na katabi ng lamp shade niya, tumayo ako para tingnan ito and it was taken by year 2006 when our parents adopted her permanently. Pumunta ako sa study table niya at naghalungkat ng mga notes niya nang may isang mala-diary notebook na color light blue ang pumukaw sa mga mata ko.

"Seriously? Diary? She's still into this kind of stuff? Omg, really?" I chuckles while seeing her notebook being designed pathetically ugly, stupid and nasty stickers. "Okay, let's see how sweet and kind she was like how Livius talked about her earlier this morning, gosh."

I opened her diary and I saw the first page of it, the date of being a legally an Eir family member which was on October 15, 2006 and she wrote how thankful, grateful abd excited she was to be with us but then, I close the diary and ran off outside her bed room like nothing happened. She may be soft, kind, humble but no one can change the fact that I was jealous, envious and I really hate her so much.

"My plan is going so smooth like I am expecting to have with." I whispered and smirked. "Adallina, keep waiting!"

-----------------------------------------------

ADA'S POV

Ang aga aga pero napaka-ingay na kaagad sa may E.R, mostly head injury or head trauma ang naroon. Nakita ko si Preston na nakatayo roon kaya lumapit ako at nag-take ng notes, habang sinusulat ko ang mga sinasabi niya bigla na lang akong hinila ng isang nurse sa room.

"Miss? Bakit tayo narito?" Diretsahang tanong ko. "Dr. Bailey Miranda told me to catch her up in the O.R number one dahil kailangan ka niya."

"For what? T-teka? Bailey Miranda? Sino 'yon?" Sunod sunod kong tanong pero wala yata siyang pakialam para sagutin 'yon. "Siya ba 'yong resident na kasama ko kahapon? Siya ba 'yon ha?"

"Oo, siya 'yon. Basta, gawin mo 'yong sinabi ko sa iyo ha? Mamayang eight o'clock dapat naroon ka na ha?" I nodded. "Mauna na ako." Paalam niya sa akin at sumabay ako sa paglabas niya sa pinto.

Bumalik ako sa puwesto ni Preston, he was suturing and covering the whole pit of the hospital habang sunod-sunod ang pagpasok ng mga pasyente sa E.R na siya rin namang inaasikaso ng mga residents at attendings. Nakatulala ako dahil biglang sumakit ang batok ko kakasulat, nang may makita akong isang dalaga na naroon sa may entrance door.

Kinalabit ko sa balikat si Preston. "May pasyente sa may pintuan, Pres." He stared at me and to the entrance door. "Tingnan natin."

Sabay kaming lumapit sa babae pero bigla na lang itong nagsisigaw at kumuha ng isang syringe at tinusok sa batok nito, pinapa-pigilan namin siya sa mga guards pero hindi siya napigilan ng mga ito kaya si Preston na mismo ang lumapit. Gusto kong ilayo ang lahat ng mga bagay na malapit sa pasyenteng 'yon pero lahat ay madadamay sa oras na gawin ko 'yon, habang pinipigilan ni Preston ito, kumuha ako ng morphine at inilagay iyon sa isang syringe.

"Argh!" Sigaw ni Preston, nakahandusay na lamang siya sa sahig kaya kaagad kong sinunggaban ang pasyente at ni-inject sa kaniya ang morphine na iyon. "You okay? She's hella crazy, muntikan na ako roon ah?"

I called up some nurse para ilipat siya sa trauma room number eight at nagpatawag na rin ako ng neurosurgeon for that patient's case. Nang matapos ko iyon asikasuhin, bumalik ako sa puwesto ni Preston para tingnan ang kondisyon niya.

"Why neurosurgeon, Ada?" He asked.

"May aneurysm siguro ang babaeng 'yon, mostly kasi ganoon ang inaasal nila kapag may mga ganoong kondisyon." I saw bleeding on his right hand wrist. "Hala, teka. Kukuha lang ako ng alcohol and bandages." Bumalik kaagad ako nang makakuha ako.

"Morphine?"

"Ha? Ah, yeah." I smiled. "Masakit ba? Patingin nga."

"I almost thought you're dark, scary and twisted girl but you're not."

"Why does it make you think of that huh? "

"Nah, nevermind about what I said."

Next chapter ahead. Enjoy reading!