LS#4: Save me, Doctor✓

03

Sibling's attacks on Adallina

ADA'S POV

Oo, ampon ako ng pamilyang ito. No'ng mamamatayan kasi ng anak si Mommy na babae ay naging frustrated ito at isang araw ay napadaan siya sa isang bahay ampunan para dalhan kaming mga bata ng mga pagkain, when she saw me she caressed my cheeks, kisses me and hugs me like she owned me. After a couple of days, lagi na nila akong dinadalaw doon at isang araw ay napag-desisyunan na kanila na akong ia-adopt. Nang makarating ako sa bahay nila, I saw ate Esha and kuya Livius, they were staring at me na para bang may ginawa ako sa kanilang napakasama. Nang magtagal ako roon, I feel I'm always out of place sa kanila, laging may mali sa ginagawa ko, lagi nila akong inaasar at pinipikon, lagi nila akong sinisisi sa mga bagay na hindi ko naman ginawa, pinapahiya nila ako kaya roon ko naisip na kaya siguro nila iyon ginagawa kasi hindi naman nila ako kadugo kahit saan mang anggulo tingnan.

Kagigising ko lang at naririnig ko ang mga halakhakan nila ate Esha sa may sala, hindi ko sila pinansin dahil baka may pinapanood lang silang dalawa ni kuya pero nagulat ako no'ng punit-punitin nila ang libro kong Pathology at Pharmacology, dali-dali akong bumaba para makuha iyon pero tumakbo sila sa may trash bin at doon tinapon iyon sabay tapon ng isang mug ng tubig sa dalawa kong libro. Umalis sila at hinayaan lang ako roon, tinawagan ko si Kieran na bilhan ako ng libro sa may registrar ng university at saka ko na lang siya babayaran kaya nagpahatid ako kay Manong kaagad.

Nang makarating ako roon sa university, tumitingin-tingin sa akin iyong mga kaibigan nila kuya Livius at ate Esha, tinawag naman ako ni Kieran kaya hinayaan ko na lang sila at tumakbo papunta sa class room namin. Kinuha ko iyong libro kong nabasa at punit-punit at pinagtagpi-tagpi ang mga sagot ko roon sa libro at saka ni-transfer ko iyon sa binili ni Kieran. I was crying uncontrollably, hindi ko alam bakit lagi na lang nila akong pinagt-tripan, gosh! I hate it and it's fucking sucks!

"Ada... Stop crying." Kieran stated and hugged me that tight. "Bakit ba nila ginawa 'yan? What's the reason behind it?"

"I-I d-don't know. K-kakagising ko nga l-lang ng m-makita ko silang p-pinupunit i-iyong l-libro ko," Nangangaral kong saad. "Nakakainis kasi, lagi na lang."

"Shush, stop crying okay? I'm going to talk to them okay?" He kissed my forehead so I shakes my head. "Stop refusing, Ada. Kapag napapagbigyan sila, sumusobra na sila. Ayoko ng ganoon, nab-bwesit akong tingnan kapag umiiyak ka dahil sa mga katarantaduhan nila."

"Grounded na nga ako tapos madadagdagan pa." Sagot ko at umiwas ng tingin. "Magsasabi na naman sila tapos ako na naman ang may kasalanan? Gosh! It sucks, you know that?"

"Kasi nga, napapagbigyan mo. Ano naman kung grounded ka? I'll make sure, I'll turn the tables for you." Maotoridad nitong sambit at umalis sa upuan nito pero hinila ko siya pabalik. "Ada, stop. Enough being kind, enough torturing yourself beyond them! Hindi na sila bata para laging pagbigyan at paniwalaan, they're matured enough to take their own consequences."

"Kieran, it's not the good thing to do now. Hindi ko pa alam ang rason nila kung bakit nila ginawa 'yon. If you want to turn the tables for me, you can't. Why? Kasi wala kang matibay na dahilan para baliktarin sila, so stop and fix yourself."

He stared at me and kissed my forehead. "Sa bahay ka kaya muna? Magpapaalam ako kanila tita pati kanila Mom and Dad."

"Hindi pwede, Kie. Okay lang naman ako at saka, isasama raw ako nila Mom and Dad this coming weekend para raw makapag-pahinga raw muna ako sa pangg-grounded nila."

"You sure you're okay?" He asked and I nodded. "Kapag may ginawa 'yang dalawang 'yan ulit, sabihin mo ha?"

"Bakit ko naman sasabihin sa iyo? Ano namang gagawin mo aber?"

"Bubuksan ko ang katawan nila gamit ang 10 blade tapos susugatan ko iyong ventricle wall sa puso nila. Kapag talaga ako ang nainis, huwag nilang hintayin, Ada."

"As if magagawa mo." Pang-aasar ko pero umiwas lang siya ng tingin. "Kaya ko ang sarili ko ano!" Sagot ko pero hindi niya na akong sinagot, tumitingin-tingin siya sa malayo kaya tiningnan ko rin ang direksiyong iyon at nakita si Nikki. "Sabi ko na nga ba e." Pabulong kong sambit.

"May sinasabi ka, Ada?"

"Wala, sabi ko lang naman, tingin ka lang ng mabuti riyan ha? Hanggang sa matunaw siya."

He stared at me, confused. "Seriously, Ada? It's all about her, doesn't it?" He chuckles. "I can't believe her kasi."

"Why? That she's a good looking one? A sexy one?" Sambit ko habang nagbabasa roon.

"She was one of the investors sa oil-company nila Mom and she has a small business named La Belleza Salon." He stated and I nodded. "Ada naman, stop whining about her. There's nothing wrong with that, okay?"

"O-okay, napipikon kaagad, gosh."

---------------------------------------------------------------------

Pagkatapos ng buong klase namin, sinundo ako ni Manong kaya hindi ko na rin nasamahan si Kieran. Nang makarating ako sa bahay, umiiyak-iyak pa si ate Esha roon, I was bowing my head habang naglalakad sa tabi ni Dad, tinanong ko kung bakit umiiyak si ate pero hindi nila ako sinagot. Pina-akyat na kami nila Mom and Dad pero si ate Esha ay hinila ang buhok ko sa may hagdan kaya nagpagulong-gulong ako sa may sala, sinunggaban niya kaagad ako ng sunod-sunod na sampal sa magkabilaang pisngi ko.

"So, gusto mo pala na napapagalitan ako ha? Na-grounded ako for freaking three months?" Bulyaw ni ate Esha. "Ang lakas mong magsabi kanila Mom and Dad!"

Itinulak ko siya pero nakatayo ito at sinubutan ako pero nahawakan ko ang kamay niya at saka siya itinulak muli. "Ano bang pinagsasabi mo ha? Ni minsan, hindi ako nagsabi kanila Mom about sa mga katarantaduhan niya kahit nga pamumunit at pagbabasa sa mga libro ko ay nananahimik ako e."

She chuckles bitterly. "Nananahimik? Then, how come Mom and Dad knows that I drink and got s---x with my friends ha? Ikaw lang naman ang nakakarinig ng mga usapan namin ni Livius!" Sambit nito at sinampal ako and for the last time, she's going in I hold her hand. "Ampon ka na nga lang, ganiyan ka pa umasta!"

"Alam kong ampon ako, Esha. Hindi mo kailangang ulit-ulitin sa harapan ko dahil tanggap ko lahat ng iyon. I've never talked to our parents because they didn't listen to me at once, so how come na makikinig sila sa mga sinasabi ko about you huh? Kailan ba nila ginawa 'yon?"

"No! You did it! Dahil inggit ka, nagseselos ka kasi ampon ka lang!" Sasampalin niya sana ako ulit pero itinulak na siya ni Dad sa sofa at sinabihang hinding-hindi na siya papasok sa university, magh-home school na lang daw siya sa U.S "I'm not going to State, Dad!"

"Yes you are, Esha. Stop ruining our family's image but having some sh---ts happening in our backs. You should know how to protect your dignity in all times! So, go on and pack your things, you are leaving by 6 AM tomorrow." Pina-akyat niya si ate Esha at tumitig sa akin. "Hindi ikaw ang nagsabi, Ada. Alam namin 'yon."

W-what? H-how? */screams in silence; Gosh! D-did... K-Kieran?

Next chapter ahead. Enjoy reading!