LS#4: Save me, Doctor✓

37

Busy? No time for US?

ADA'S POV

After hearing those words, my heart pounds that much that I couldn't breathe properly. I was shocked and furious on what the patient told me, the people I know you betrayed me and being a scumbag behind me. My knees were trembling while that patient telling my life summary, all I can think and say to myself was I am being a weak, soft and too kind person to betrayed me.

Pauwi na kaming dalawa ni Preston and gladly, he insisted to take me home by his car dahil wala rin pa lang masasakyan nang ganitong oras dahil sa heavy traffic and rush ticketing for private illegal driving services according to the residents na night shift tapos umuulan pa. Nang makarating ako sa apartment ay nagpaalam na ako kaagad kay Preston but he pulled out a snacks and put them on my bag.

"What's with the snacks, Pres? Kailan ka pa naging food provider ha?" Pang-aasar ko pero sinabayan niya lang ang trip ko. "Hoy, puro ka tawa! Para saan ba 'tong mga pagkain ha? Anong gagawin ko rito?"

"Titigan mo hanggang sa magka-amag." Biro nito pero inirapan ko lang siya. "Well, you looked shocked earlier tapos hindi ka mapakali, I'm worried, so I got you these."

I chuckles and hugged those snacks he gave me. "Thank you for this, Preston. I really really appreciate it." He smiled widely, I glimpse on what snacks I got in and he bought me chocolates, dang! "Narito pa 'yong favorite ko!" Tili ko pero tinawanan niya lang ako.

"Favorite mo? Saan diyan? 'Yong gummies?" Tanong nito at tiningnan ang basket na punong-puno ng snacks and sweets. 

"Iyong chocolates, favorite ko 'yon. Mostly, happy food ko 'yon lalo na kapag may mga exams, quizzes or may personal problems ako." 

"Oh. Sa susunod dadamihan ko para naman hindi ka na manglait nang sobra-sobra." We both laughed. "Bakit? Grabe ka nga manlait tapos kapag ikaw nilalait, para kang tigre na handa silang kainin ng buhay."

Hinampas ko siya sa braso niya nang paulit-ulit. "Tarantadong 'to! Parang hindi mo ako kaibigan dito ha?! Kaya wala kang nagiging kaibigan, grabe ka mamikon!" Reklamo ko.

"Ewan ko sa 'yo, Ada. Matulog ka na, marami tayong isusulat sa notebook natin bukas." We both chuckles and waved our hands as a good bye for each other. "Good night, don't think too much."

"Yeah, good night too." Sambit ko at isinarado na ang gate nang apartment, umakyat ako sa taas para batiin ang kaibigan ni Mom at saka nagtungo na sa kuwarto ko.

------------------------------------------------------

NIKKI'S POV

Kakauwi ko lang and guess what? I saw something horrendous when I was heading to the parking lot sa U.P kanina, nakita ko lang naman si Esha at may naiwan pang marka sa may leeg niya na halos ikangisngis ko na nang tuluyan. Nakita niya ako pero binalewala lang, palibhasa'y parang wala lang ako sa kaniya; Ampon na nga lang si Ada tapos tina-traydor niya pa, hindi ako magtataka sa oras na malaman ni Ada na ganito ang sitwasyon na nangyayari habang wala siya, panigurado ay magkakaroon na nang pandaigdigang sama ng loob 'yon kahit kanino.

Pagka-pasok ko sa bahay, kumakain na si Dad ng dinner kaya ibinaba ko ang mga gamit ko sa may sofa at sinabayan siya sa pagkain. Tahimik kaming kumakain, nagtatanong siya tungkol sa nangyari sa akin ngayong araw, tinatanong ako kung kumusta ang pag-aaral at kalagayan ko. Habang nagk-kuwentuhan, he looked at me that serious.

"Nikki, I want you to open this envelope for me." Iniabot niya ito at umiiwas ng tingin.

"Anong mayroon naman dito, Dad? Bakit hindi mo pa binubuksan?"