LS#4: Save me, Doctor✓

49

The real internship

ADA'S POV

I was like what? Anong ginagawa niya rito? Bakit narito siya? Akala ko ba? Whaaat?!

"Akala ko ba?" Tanong ko kay Preston na halos abot langit ang ngiti nito. "Grabe, anong klaseng ngiti 'yan? Ngiting mission accomplished ba tawag diyan ha?"

"Bakit? Masama ba ha, Adallina-ng pinagpalit at niloko?" Pang-aasar nito kaya binatukan ko siya. "Hindi ka ba masaya na kasama mo na ako? O, talagang ayaw mo?"

"Dapat wala ka na lang dito, inaasar mo rin naman ako. Napaka tarantado mo talaga!"

"Sige, bye. Ingat ka ha." He coldly said and closed the door kaya ngumisi ako pero bumukas ulit ito. "Ayaw mo talaga? Sure ka na riyan, Ada?"

"Joke lang syempre, Presty!" Sambit ko sabay yakap sa kaniya. "Akala ko ba hindi mo gusto rito sa U.S.A? Akala ko ba ayaw mo rito?"

"Narito ka kaya ayokong hindi ka kasama, besides, Nikki convinced me damn much." He crossed his arms, I stared at ate Nikki's direction but she rolled her eyes. "Actually, I'm sorry 'bout the recent days na hindi kita kinakausap."

"Hmp, nakakabwesit kaya tapos hindi mo naman sinasabi kung bakit ganoon." I rolled my eyes but he chuckles continuously. "Anong nakakatawa? Ilang araw mo akong hindi kinakausap ng matino tapos makikita kita rito ha?"

"Ada." He hold my hand. "Ayokong kausapin ka kasi masasabi ko sa 'yo ang plano kong pagsunod sa inyo rito."

"Bakit kailangan mong itago? Magsabi ka lang naman at isasama ka ni Dad, ano ka ba! Da----"

"I worked to some part time jobs every night, nag-ipon ako para masundan kita at dito na rin ako mag-internship like you wanted to happened on your life now, right?" He smiled that pure, dang it. "Yeah, and I also wanted na kasama ka sa lahat. We're BEST of the BEST friend, right?"

I hugged him that tight and cried on his shoulders. "Paano mo naman pagkakasyahin 'yan ha? Nakakainis ka, sana nagsabi ka na lang." Sambit ko pero tawa lang ito ng tawa. "So, dito ka na? We're going to be an intern together?"

"Yes."

Halos tumalon na ako sa sobrang tuwa dahil sa sagot niya. Tinawag kami ni Dad para makakain na dahil sa kapaguran sa biyahe, nakita niya rin si Preston kaya nagulat siya, same reaction lang din talaga silang dalawa ni Nikki.

--------------------------------------------------

ESHA'S POV

Many months, weeks, days had passed and here we are. Finally, I have my baby on my hand, a baby girl whom I really adore, love and cherished for the rest of my life. Nang maisilang ko si Gulliver Rue, parang akala ko mawawala na lahat ng tao na nasa tabi ko pati si Kieran pero mali pala ang lahat ng akala ko sa sarili ko.