Kuzenin nefreti

Abi kardeş

Çantamı alıp aşağı indim. Eve gelmeden yoldayken uyuyakalmıştım. Sabah yatağımda uyanmıştım. Aşağı indiğimde kahvaltı masasında yabancı bir kız görmemle kaşlarım çatıldı. Ben tanımıyordum kimdi ki bu?
" günaydın?"
Sesimle beraber babam aze ve o kız bana döndü.
" günaydın kızım."
" günaydın cadı."
Bakışlarım kızdaydı. Anlamış olacak ki yutkundu.
" bu Seda." Dedi aze.
" Seda benim kız arkadaşım."

Gözlerim kocaman açıldı. Kız arkadaşı mı vardı? Kız arkadaş demek benden uzaklaşması demekti. Hep onunla vakit geçirecek...
" benim iştahım kaçtı." Diyip babama baktım
" ben okula gidiyorum. Size afiyet olsun."
Bir yandan da bana söylemediği için kırılmıştım. Azenin arkamdan seslendiğini duydum ama evden çıktım.
İçimi bir anda korku kaplamıştı.
Taksiye binip okula geçtim. Sınıfa girdim.  Çağan sınıftaydı. Yüzüne bakmadan yerime oturdum. Düşünceler şimdiden beni  esir almıştı.

O kız azeyi gerçekten seviyor muydu? Bana niye söylememişti?
" bişey olmuş." Çağanın sesiyle irkildim. O duvar dibinde ben cam kenarındaydım. Yüzüne bakmadım.  Aramızda bir sıra vardı.
" canını sıkan bişeyler." Dedi
Güldüm.
" canımı sıkan o kadar çok şey var ki ama işte kurtulamıyorum."
Derin nefes aldım. Sınıfın  kapısı açılınca aramızda daha fazla konuşma geçmedi.
Yanıma biri oturunca aze olduğunu anlamıştım. Yüzüne bakmadım.
" niye beni beklemedin?" Dedi. Gülümserken yüzüne döndüm.
" bana söylemediğin sevgilinle vakit geçirmek istersin diye düşündüm."
Konuşmadı. Konuşmadım. İçim huzursuzdu.

      Dersler bitene kadar uyumuştum. Daha doğrusu uyuyor numarası yapmıştım. Dertlerim yine ve yine katlanarak artıyordu. Önce çağanlar sonra aze... herkesi kaybediyorum. Aze de benden uzaklaşıcak. Arabadan inip azeyi beklemeden eve yöneldim. İster istemez durgunlaşmıştım. Çantamı tek omzuma alıp eve girdim. Salondan televizyon sesleri geliyordu. Babam evde olmalıydı ama o an düşüncelerimde o kadar boğulmuştum ki umursamadım. Salona girmeden direk merdivenlere yöneldim.
" tuana iyi misin?" Babamın sesiyle merdivende durdum.  Ona döndüm.

    Yanıma kadar gelmişti. Kapı sesi duyunca azeninde geldiğini anladım. Konuşmak istemiyordum.
" iyi misin ?" Dedi. Endişelenmişti. Gözlerim istemsizce doldu ama gülümsedim.
" iyiyim, çok yoruldum bugün. Odama çıkıp uyuyacağım." 
Bişey demeden hemen merdivenlerden çıktım. Onlara arkamı dönmemle gözümden yaş akması bir olmuştu. Odama girip kapıyı kapattım. İster istemez azenin beni umursamayacağı düşüncesi bile beni üzüyordu. Üstümü bile değiştirmeden yatağıma uzandım.
Ne kadar geçti bilmiyorum ama kapı sesiyle kendime geldim. Hemen gözlerimi kapattım. Kapıyı çalan her kimse ses almayınca kapıyı açtı. Bi kaç saniye sonra yatağın kenarı çökünce oturduğunu anladım. Sağa doğru yatmıştım. Sol gözümün yanını öpünce aze olduğunu anlamıştım. Babamın sakalları vardı.

       Saçlarımda ellerini hissettim. Bu bile güvende hissettirmişti ama ağlama isteği uyandırmıştı. Kulağımda nefesini hissettim
" uyumadığını biliyorum küçük cadı." Dedi.
" konuşmak ister misin? Seni neyin böyle yaptığını..."
Kıpırdamadım. Gözlerimi açmadım. Konuşmadım. O ise hala saçlarımı okşuyordu.
" hani bişey olunca kaçmıyorduk. Sen hani bir daha susmayacaktın. Beni sessizliğinle cezalandırma lütfen."
Gözümü açtım. Açmamla gözümden yaş düşüp yastığa aktı. Yüzüne baktım. Gülümsüyordu ama bu acılı bir gülümsemeydi.
" artık beni umursamayacak mısın abi? Ya sende beni bırakırsan?"
Hıçkırarak ağlamaya başladım. Aze hızla yanıma yatıp beni göğsüne çekti. Sakinleştirmeye çalışıyordu.

       " uzaklaşacaksın işte benden." Dedim zar zor konuşurken.
" şşş cadı saçmalama. Uzaklaşmak falan yok tamam mı?"
Sıkıca sarılmış belimi okşuyordu.
" sevgili yaptın işte, beni umursamayacaksın. Sonra aramıza soğukluk girecek."
Sıkıca sarılması güvende hissettirmişti. Bende iyice sarıldım.
" aramıza soğukluk falan girmeyecek güzelim saçmalama. Niye girsin ki? Sen benim canımsın."
Omuz silkip daha çok sarıldım. İçim biraz rahatlamıştı ama yine de huzursuzdum.
" öyle olur işte, sevgilini bile söylemedin bana demekki uzaklaşıyorsun işte bak. Niye söylemedin bana? Öz kardeşin değilim diye mi? Ama sen benim abimsin banan-"
Ne dediğimi ne saçmaladığımı bile bilmiyordum. Ağzımı kapatmasıyla azeye baktım.
" tuana, kendine gel güzelim saçmalıyosun. Sen benim kız kardeşimsin. Beni hayata döndüren tek kişisin. Evet söylemedim çünkü ne tepki vereceğini bilemedim."
Gülümsedi. İşaret parmağıyla burnuma hafif vurdu.
" tahminim de doğru çıktı çok kıskançsın."

İyice azeye sokuldum.
" banane sen benim abimsin. O kıza da böyle sarılma tamam mı? Sevmiycem işte onu da ."
Aze kahkaha atıp bana sıkı sarıldı. Bende itiraz etmedim. İçim artık tamamen rahatlamıştı.

Ertesi gün Her zamanki gibi okula geldim. Aze arabayı park ediyordu. Sınıfa doğru ilerlerken müdürün odasının önünde gördüğüm kişilerle olduğum yerde durdum. Ne işleri vardı burda? Müdür de yanlarındaydı. Tam arkamı dönüp yönümü değiştirdim ki müdürün sesiyle durdum.
" tuana bi gelir misin?" Bıkınca nefes verip müdüre doğru ilerlemeye başladım.
" buyrun hocam?"
Diğerlerine bakmıyordum. Herkes burdaydı. Müdürün odasının kapısı açılıp polisler dışarı çıkınca kaşlarım çatıldı. Yanlarında takım giyimli bir kadın bir adam vardı. Arkalarından da babam çıktı.
" baba ne oluyor ?" Diyip hemen yanına gittim.

       " biz sosyal hizmetlerden geliyoruz canım. Annen kızımı kandırıp aldılar diye suç duyurusunda bulunmuş."
Gözlerim kocaman açıldı. Önce babama sonra sözde anneme baktım. Korkuyla babamın kolunu tuttum.
" saçmalıyolar. Kimse kimseyi kandırmadı."koridorun başından gelen azeyi görünce hemen babamın yanından ayrılıp ona doğru koştum. Beni görünce o da hızla bana geldi. Karşı karşıya gelince durduk.
" abi alacaklar beni bişey yap lütfen. Şikayet etmişler. Kandırıp aldı demişler. Ben gitmek istemiyorum lütfen."  Aze beni kendine çekip sarıldı.
" şşş bi dur güzelim olayı anlayalım. Kimse alamaz seni merak etme." Beni kendinden uzaklaştırsa da elimi tuttu. Beraber diğerlerinin yanına ilerledik

     " kızımı geri istiyorum memur bey. Tuana benim kızım." Utanmadan bir de konuşuyordu. Yüzüne bile bakmadım.
" tuanacım kocaman kızsın. Annen seni knadırdıklarını söylüyor. Sen ne diyeceksin?"
Görevli kadına baktım. Aze elimi sıkı sıkı tutuyordu.
" benim bir babam var." Diyip babama baktım. Gülümsedim.
" bir tanede abim var." Azeye döndüm.
Varlıkları içimi ısıtıyordu. Görevli kadına baktım.
" sokağa atıldığımda 10 yaşındaydım. Babam buldu beni. Sahip çıktı. Tek bir yanlış hareketini, hatta hala bile ben istemeden bana temas ettiğini görmedim. Abim ümit, biz ona Aze deriz. Travmalarımı iyileştirdi. Uykularıma huzur kattı. Babam ve abim hariç herkes sokağa attı beni. Gerçek ailem sokağa attı. Kimsenin kimseyi kandırdığı yok. Annem olduğunu söyleyen insan da çok iyi biliyor ki istemediğim hiç bişeyi kimse bana yaptıramaz beni onlara verirseniz rahat durmam siz beni onlara verirsiniz ben her seferinde abime babama gelirim ."

        Görevli kadın gülümsedi. Babam sağ kolunu açtığında dolan gözlerime rağmen gülümsedim hemen kolunun altına girdim. Aze elimi bırakmak istedi ama tuttum. Babam kollarını bana sardığında bende boştaki elimle ona sarıldım.
" baba lütfen almasınlar beni." Dedim babam Daha sıkı sarıldı.
" kimse almayacak merak etme. Herşey kanuna uygun yapıldı."
Babamdan ayrıldım yanında durmaya devam ettim.
" biz araştıracağız. Bahsettiğiniz belgelere de bakacağız." Dedi görevli.
Onlar yanımızdan ayrıldığında öfkeyle diğerlerine baktım.
" siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz?!" Bağırdım.
" tuana sen benim kızı-"
" ben senin kızın değilim. O tuana intihar etti öldü. Bitti!! Siz yoksunuz artık benim için! Ölseniz gelir mezarınıza tükürürüm ben!! Sen beni dövüp sokağa attığın gün bittin benim için!!"
Çağana baktım.
" sen zaten daha 10 yaşındaki bana öğretmeniyle ilişkisi var dediğin gün öldün!!"
Koridorda sesler yükselince etrafıma baktım. Herkes duymuştu güldüm. Ortaya geçip öğrencilere baktım.
" siz bilmiyordunuz değil mi?" Herkes şaşkınca bana bakıyordu.
" çağan kuzenim diğerleri de arkadaşlarımdı. Daha 10 yaşındaydım çağanın iftirası yüzünden dövülüp sokağa attım. Müzik öğretmeniyle ilişkim varmış. Arkadaşlarımın hiç biri evine almadı beni!! Orusbu muhammelesi yaptılar!!  İntihar ettim Hayat babamı ve abimi karşıma çıkardı. Yeni bir ailem oldu. Şimdi gelmişler beni onlardan ayırmaya çalışıyorlar çünkü çağanın iftira attığını öğrendiler!! Sizde senelerdir bu insanlarla iç içesiniz. Bence kendinize dikkat edin!!"

      Hızla merdivenlerden yukarı çıktım. Herkes zamanında bana yapılan haksızlığı öğrensin istiyordum. Bana yapılan tüm dışlanmalar onlara da yapılsın. Onlarda yaşasın...