Kuzenin nefreti

Gizli not

Yavaş yavaş düzene mi giriyorduk yoksa bunlar kıyametten önceki huzur muydu hiç bir fikrim yok ama tadını çıkarmak istiyordum. Okulun bahçe girişine doğru ilerlerken telefonumdan okulun itiraf sayfasına bakıyordum. Videomuz kalkmıştı ama onun yerini başka bir gönderi atmıştı.

Güneşkolejiitrf: çağan Efe ak'tan gelen o beklenen açıklama. Ayrıca herkes story de doluşsun. Kaynaklarım sayesinde harika bir resim buldum. Koşun koşun!!

Gönderiden çıkıp story ye baktım. Tam o sırada okulun bahçesine girdim. Şaşkınlıkla olduğum yerde durdum.
" ama bunu nasıl bulmuşlar?!"
Benle çağanın küçüklüğünden kalan bir fotoğraftı bu.

    Sonra o gün aklıma gelince gülümsedim. Tek bildiğim gerçekten mutlu olduğumuzdu. Gözyaşı yada acı yoktu. Çağanı ve beni etiketleyerek paylaşmışlardı.
İnstagramdan çıkıp telefonumu cebime koydum.
" günaydın!!"
Aniden arkamda bağıran kişiyle irkildim. Arkamı döndüm.
" ödümü kopardın! Anlatamıyor muyum sessiz sakin gelme şöyle! Valla dilimi yutacağım bir gün!" Dedim sinirle.
Ellerini havaya kaldırıp teslim olur gibi durdu.
" tamam sakin." Dedi sonra gülümsedi. Gamzelerini görünce yutkundum. Boğazımı temizleyip kendime geldim.
" neyse ben sınıfa gidiyorum."
Çağanda yanımda yürümeye başladı. Yandan yüzüne baktım. Yüzüme baktığını görünce direk gözlerimi çektim
" videoyu silmişler ama çocukluk fotoğrafımızı bulmuşlar kim atmış acaba?"
Çağanın attığını tabiki de anlamıştım. İmalı bir şekilde söyleyince paniklese de belli etmemeye çalıştı
" bilmiyorum ki." Dedi güldüm. Olduğum yerde yani okulun koridorunda durup çağana döndüm.
" çağan!" Uyarıcı bir şekilde söylediğimde elini ensesine attı. Isırıcam şimdi ya dayanamayacağım
" tamam ya ben attım ama ne yapayım çok güzel bir güne aitti."
Gülüp koridorda ilerlemeye devam ettim çağanda yanımda yürüdü sınıfa geçtik.

Sınıfa girdiğimizde herkes burdaydı. Sırama ilerledim. Masamın üstünde bir kağıt vardı. Elime aldım.
" o ne ?" Diyen azeye baktım. Metelerde buraya bakıyordu. Tuna yanıma geldi.
" bilmiyorum ki."
Katlanmış kağıdı açtım. Okumaya başladım. Bir tek ben okuyordum . Sesli okumadım.

Mesaj atınca engel yiyorum. Ayıp ediyorsun. Keşke gözlerini biraz açıp beni görebilsen, çağanın asla zorbalıklarından arınamayacağını anlasan... ona verdiğin sevgiyi bana verseydin ne olurdu ki? Olsun. Ben yine de seni bekleyeceğim. Fazla bekletme, beklerken ne olursa olsun hep bir adım arkamda olacağım. Çağana da güvenmiyorum. Gözüm üstünde olacak ve zamanı geldiğinde seni yanıma alacağım. Sana kavuşmama engel olan ve olacak kim varsa herkesi ortadan kaldıracağım. İşe çağandan başlayacağım. Sen kalacaksın sadece... sen ve ben..
her şey çok güzel olacak. Seni seviyorum.

Biri kağıdı elimden çekince şoktan çıktım.
" ver bakalım neymiş seni bir anda bembeyaz yapan, bizi bile duymayacak kadar kötü yapan."
Duymamış mıydım? Çağana döndüm
" önemli bişey değil çağan verir misin şunu?"
Tabiki de vermedi. Kağıdı okuyordu. Sırama oturdum. Biri pis bir şaka yapıyor olabilir miydi? Kalbim ağrımaya başladı. Kağıdı okuyan çağana bakıyordum.
" çağan ne oluyor?" Dedi esat.
Çağan kağıttan kafasını sinirle kaldırdığında göz göze geldik. Kağıdı direk yere bırakıp yanıma geldi. Önümde çömeldi.
" bişey yok güzelim ağlama." Dedi.
ağlıyor muydum? Nefes almaya çalıştım ama o da olmadı.
" tuana biri şaka yapmış güzelim korkma. Hiç bişey olmaz."
Yere düşen kağıda takıldı gözlerim. Oraya daldım. Gözümden yaşlar düşmeye devam etti.
" önüme çıkan herkes yazmış." Dedim fısıltıyla.
" çağan demiş."

Yanaklarımda eller hissettim.
" tuana hadi güzelim. Bak yüzün bembeyaz oldu." Azeydi bu. Gözlerimi kapattım. Sonra açıp önüme baktım. Herkes başıma toplanmıştı.
" kim bu allah aşkına?!" Dedi Mete sinirle.
Anlaşılan bir düşmanımız daha vardı ve oldukça ciddiydi. Bir yandan da inşallah şakadır diye dua ediyordum ama korku çoktan beni esir almıştı.