တစ္လၾကာၿပီးေနာက္...
ဒီေန႔ေန႔လယ္ ၁၁ နာရီ စာသင္ဝိုင္းက အိမ္ရွင္မိသားစု ခရီးသြား၍ ရပ္နားထားတာေၾကာင့္ ေရွာင္းက်န႔္လက္ရွိအတန္းခ်ိန္ၿပီးသည့္အခါ က်င္းဟြာ တကၠသိုလ္ ဘက္သို႔ ခဏတစ္ျဖဳတ္သြားဖို႔ ေျခဦးလွည့္လိုက္သည္။
သူတက္ခဲ့သည့္ ႐ူပေဗဒ ဌာနက ဌာနမွူးေတြကို ဝင္ႏွုတ္ဆက္ဖို႔ အျပင္ တစ္ေယာက္ေသာသူနဲ႔လည္း ေန႔လယ္စာ စားခ်ိန္အတူရွိခ်င္၍ ပင္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မနက္စာနဲ႔ ညစာကလြဲ၍ ေန႔လယ္စာ အတူစားခ်ိန္ေတြမွာ မရွိသေလာက္ရွားတာျဖစ္သည္။
ေရွာင္းက်န႔္ ဖုန္းထုတ္၍ ဝမ္ရိေပၚဆီသို႔စာပို႔လိုက္သည္။
"ေကာ ေက်ာင္းကို ခဏလာခဲ့မလို႔...ေန႔လယ္စာ စားဖို႔ေစာင့္ေန..."
"တင္းေတာင္..."
ဖုန္းထဲသို႔ စာဝင္သည့္အသံၾကားေသာအခါ ဝမ္ရိေပၚၾကည့္လိုက္လၽွင္ပဲ ေခါင္းထဲပူထူသြားသည္။ သူေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက ေက်ာင္းနဲ႔ေတာ္ေတာ္ေဝးေနတာျဖစ္သည္။ ဓာတ္ပုံရိုက္တာက အခုမွၿပီးတာျဖစ္ၿပီး မိတ္ကပ္ေတာင္ မဖ်က္ရေသးသလို အဝတ္အစားေတြလည္းမလဲရေသးတာျဖစ္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဒီေန႔က သူမနက္ပိုင္း စာသင္ခ်ိန္ ႏွစ္ခ်ိန္ကို လြတ္ထားျခင္းပင္။
"အင္း ေစာင့္ေနေနာ္ က်န႔္ေကာ...ကၽြန္ေတာ့္အတန္းက နည္းနည္းေလးေတာ့ ေနာက္က်လိမ့္မယ္...ဗိုက္ဆာရင္ေတာ့ စားထားႏွင့္..."
"ရတယ္ ေအးေဆး ေကာလည္း သိပ္ဗိုက္မဆာေသးဘူး...ေကာ ဌာနက လူေတြကို လည္း သြားႏွုတ္ဆက္လိုက္ဦးမယ္...မေတြ႕ရတာၾကာၿပီဆိုေတာ့..."
"အင္း က်န႔္ေကာ..."
ဝမ္ရိေပၚ လက္ထဲကဖုန္းကို ခ်ၿပီး မိတ္ကပ္ဖ်က္ေပးမည့္သူေရွ႕သို႔သြားကာ...
"ဆယ္မိနစ္အတြင္းဖ်က္ေပးပါ..."
သူေတာင္းဆိုသည့္အတိုင္း မိတ္ကပ္ဆရာက လုပ္ေပးၿပီးေနာက္ ဝမ္ရိေပၚ သူ႔ကိုယ္ေပၚက အကၤ်ီေတြကို ခၽြတ္၍ သူ႔ကိုယ္ပိုင္အဝတ္အစားမ်ားျဖင့္ ျပန္လဲလွယ္လိုက္သည္။
မနက္က ဝတ္လာသည့္ အကၤ်ီမွာတီရွပ္မဟုတ္ဘဲ ရွပ္အကၤ်ီျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ၾကယ္သီးေတြကိုလည္း အျမန္တပ္ေနရ၏။ ၿပီးလၽွင္ ဆိုင္ကယ္ေပၚကိုတက္ကာ က်င္းဟြာ တကၠသိုလ္တည္ရွိရာဘက္သို႔ တရွိန္ထိုး ေမာင္းထြက္လာေတာ့သည္။
