"က်စ္..."
ဦးေခါင္းတစ္ခုလုံးကို နံပါတ္တုတ္နဲ႔ေၾကမြေနေအာင္ရိုက္ခံထားရသလို ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚေခါင္းကိုထိန္းကိုင္ကာ က်စ္သပ္လိုက္မိသည္။
မနက္ေရာက္ေနတာလား၊ ညေရာက္ေနလားမသိေခါင္းထဲရီေဝေဝျဖစ္ေနေပမယ့္ အျပင္ဘက္ကေနေရာင္စူးစူးကို ျမင္လိုက္ရသည့္အခါ နာရီေပၚကလက္တံညႊန္ျပေနသည့္ နံပါတ္ ၂ ဆိုသည့္အရာက ေန႔လယ္ ၂ နာရီကို ရည္စူးေနမွန္းသိလိုက္ရသည္။
ေလေအးေပးစက္ရွိသည့္တိုင္ အျပင္ဘက္က ေနအပူခ်ိန္တရိပ္ရိပ္ျမင့္လာတာေၾကာင့္ ဝမ္ရိေပၚ သူ႔ကိုယ္ေပၚက ေစာင္ကိုေျခေထာက္ျဖင့္ကန္ရင္းခြာကာ အိပ္ရာေပၚတြင္ငုတ္တုတ္ထိုင္လိုက္သည္။ အေပၚပိုင္းဗလာျဖစ္ေနေသာ သူ႔ကိုယ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေပ်ာက္ေနသည့္ အကၤ်ီကိုရွာၾကည့္ေတာ့လည္း မေတြ႕။
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ထိုးကိုက္ေနတဲ့ ဦးေခါင္းက လုံးဝကို ဗလာနတၳိ။မေန႔က သူေသာက္ခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ မ်ားသြားသည့္ပုံ။အၾကာႀကီးေနမွျပန္ေသာက္၍ ခံနိုင္ရည္မရွိေတာ့တာျဖစ္မည္။ ဝမ္ရိေပၚေရခ်ိဳးခန္းထဲမဝင္ခင္ စာပို႔ဖို႔ဖုန္းကိုလိုက္ရွာဖို႔ႀကံၿပီးမွ မရွာေတာ့ဘဲေရခ်ိဳးခန္းထဲသာတန္းဝင္လာသည္။
ေရပန္းေအာက္မွာ ဝမ္ရိေပၚ ၿငိမ္ေနရင္း သက္ျပင္းမ်ားခဏခဏခ်မိၿပီး မေနနိုင္ျဖစ္ရသည္။ မေန႔က သူအိမ္ကိုဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ။ အရက္ေတြမူးလာတဲ့သူ႔ကို စိတ္မ်ားဆိုးေနမလား။
ဝမ္ရိေပၚ ေရခ်ိဳးေနရင္း ဆပ္ျပာယူကာ ခႏၶာကိုယ္ကိုတိုက္လိုက္သည့္အခါ ရင္ဘတ္တစ္ေနရာက စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းအထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ ညည္းလိုက္မိသည္။ ဘာေတြနဲ႔ျခစ္မိထားတာလဲဆိုတာလည္း ေတြးလို႔မရ။ ကလပ္မွာရန္မ်ားျဖစ္ထားခဲ့တာလား။
ဝမ္ရိေပၚဘာမွစဥ္းစားလို႔မရသည့္အခါ အားမလိုအားမရစြာ အေရွ႕ကနံရံကို လက္သီးနဲ႔ထိုးလိုက္သည္။ မာတီနီ နည္းနည္းေလာက္က သူ႔ေခါင္းကို ဗလာျဖစ္ေစေလာက္ေအာင္ ျပင္းခဲ့လို႔လား။
ဝမ္ရိေပၚ ေရခ်ိဳးခန္းထဲမွျပန္ထြက္လာၿပီးေနာက္ အကၤ်ီမ်ားလဲလိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းအျပင္သို႔ထြက္လာသည္။ ေရမေျခာက္ေသးသည့္ ေခါင္းကိုလက္နဲ႔သာထိုးဖြေနရင္း မီးဖိုခန္းဘက္ေလၽွာက္လာစဥ္ ထမင္းစားစားပြဲမွာထိုင္ေနသည့္သူေၾကာင့္ ေျခလွမ္းေတြရပ္တန႔္မိလိုက္သည္။စာသြားသင္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
