ဝမ်ရိပေါ် သူ့လက်ထဲက ကော်ဖီခွက်လေးကို ကိုင်မြှောက်၍ တစ်ဖက်ဝရံတာမှာ မတ်တပ်ရပ်နေသည့် ရှောင်းကျန့်ကို နှုတ်ဆက်စကားဆိုလိုက်သည်။
"Good Morning...! "
ဝမ်ရိပေါ်၏ နှုတ်ဆက်စကားကို ရှောင်းကျန့်ခေါင်းညိတ်အသိမှတ်ပြုကာ အပြုံးလေးတစ်ခုဖြင့်ပြန်၍...
"Good Morning ပါ..."
အလွန်တည်ငြိမ်လွန်းသော လှုပ်ရှားမှုတွေဖြင့် ရှောင်းကျန့် သူ့ဝရံတာရှိ စားပွဲ၏ထိုင်ခုံလေးတွင်ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ပြီးလျှင် သူ့ကြွေခွက်လေးထဲက လက််ဖက်ရည်ကို သာသောက်ရင်း မနက်ခင်းဆည်း ဆာအလှကိုပြန်ခံစားနေသည့်အခါ တစ်ဖက်ခြမ်းရှိဝမ်ရိပေါ်က...
"ရာသီဥတု သာယာတယ်နော်..."
"အင်း..."
"ကောင်းကင်ကြီးကလည်း ပြာတယ်..."
"အင်း ဟုတ်တယ်..."
"ဒီနေ့မိုးရွာမယ်လို့ ခင်ဗျားထင်လား..."
ဝမ်ရိပေါ်၏ အမေးစကားကြောင့် ရှောင်းကျန့် ကောင်းကင်ကြီးကို တစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်သည်။ခုနက ကောင်းကင်ယံထက်မှာ အလိပ်လိပ်ဖြစ်ခဲ့သည့် တိမ်တိုက်တွေကို လေတွေသယ်ဆောင်သွားလို့အခုတော့ကောင်းကင်ကြီးက ရှင်းလင်းနေသည်။ထို့ကြောင့် ဝမ်ရိပေါ်၏ အမေးစကားကိုတုံ့ပြန်သည့်အနေနဲ့...
"မရွာလောက်ဘူးထင်တယ်...ကောင်းကင်မှာတိမ်တွေကင်းနေတယ်..."
"တိမ်တွေက ဘာလို့ကင်းနေတာလဲ..."
"လေပြည်ညင်းတွေသယ်သွားလို့ဖြစ်မယ်..."
"အင်း ဖြစ်နိုင်တယ်...ဒါနဲ့..."
ဝမ်ရိပေါ် စကားကိုတစ်ဝက်တင်ရပ်လိုက်ကာ...
"ကျွန်တော့်ရဲ့လေပြည်ညင်းက မျက်မှန်လေးနဲ့..."
ပြောပြီးသည်နှင့် ဝမ်ရိပေါ် ဘယ်ကိုမှမကြည့်တော့ဘဲမျက်စိရှေ့က ကော်ဖီကိုသာ ငုံ့သောက်ရင်း အကြည့်တွေကို ဘာမှမရှိသည့်ကောင်းကင်ကြီးဘက်သို့သာပို့လိုက်သည်။လက်ချောင်းထိပ်တွေကိုတော့စားပွဲမျက်နှာပြင်နဲ့ အကြောင်းပြချက်မရှိ တီးခေါက်လို့နေမိသည်။
