Meeting the Sons of Politicians (Sandro Marcos)

CHAPTER 47

CHAPTER 46

How can I be this foolish? Sandro had love me all along pero puro sa sakit ang binibigay ko sa kanya. I wanted to end this pero paano? Should I get rid of the baby? Magpakalayo-layo na lang? Ngayon pa lang sobrang gulong-gulo na ng utak ko.

Hindi na ako bumalik pa sa dalampasigan siguro naman maiintindihan ng aking mga kaibigan. I turn off my phone para walang makaistorbo sa akin. I decided to work on my pending cases madali na lang ding ipanalo ito since the evidences were solid to prove the that my client is not guilty.

Sa sumunod na araw wala akong ginawa kundi magkulong, ng medjo wala ang araw ay naligo sa pool. The appointment got cancelled dahil may pinuntahan ang OB. I never tried to open my phone dahil siguradong tatawag na naman si Maxim at maging si dad na iniiwasan ko.

“Hey are you alone?” tanong ng isang guest.

“May nakikita ka bang kasama ko?” mataray kong sagot.

“Feisty.” He commented.

Umupo ito sa sun lounger sa tabi ko at nag-offer ng maiinom.

“no thanks.” I had my final dip bago umahon and I saw Sandro standing at the end of the pool.

Siguradong galing ito ng kampanya dahil mukhang pagod ito. Diko na rin siya pinansin ay dumeretso kung nasaan ang aking robe.
“Loveee. Why is your phone off . Ayaw mo ring sagutin ang tawag sa front desk at maging sa landline niyo.” Nakasunod niyang sabi.

“Umuwi kana Sandro.” Pagtataboy ko sa kanya.
“Here is your robe miss.’ Abot ng lalaking umupo sa tabi ko sa kanina ngunit si Sandro ang kumuha nito at siya na rin ang nalagay nito.

“dude she is taken back-off.” He possessively said.

I smiled at the guy as a sign of apology pero mas kinainis ito ni Sandro.

“Come on pumasok kana malamig na rin.” Hila niya sa akin.

Nang nakarating kami sa bahay  Kinompronta ako ni Sandro. “Iniiwasan mob a ako? Kagabi ka pa ah. Look Love sorry kung di ako nakapunta kaninang umaga I had my campaign. And I’m dealing with a lot of fake news about my family. Ngayon lang ako nakapunta, amoy araw pa ako.”

I didn’t answer any of his question umakyat ako sa kwarto at pumasok sa banyo para magbanlaw. Ayoko talagang makausap si Sandro ngayon somehow, I feel guilty hanggang ngayon ay nasa isip ko pa rin ang sinabi ni Simon.

I was crying for reason, biglang pumasok si Sandro.

“Labas Sandro, naliligo ako.” Utos ko sa kanya.

“I miss you.”  Lumapit ito at niyakap ako.

I wish I can keep Sandro by myside, napaka selfish ko naman pero I wanted to be with him.

“Love? What’s wrong? Umiiyak ka naman? May nagawa baa ko?” tanong nito ng humarap ako sa kanya.

“Wala.” I answered.

He hugged me tightly, kahit malamig ang tubig I can feel the warmth of his embrace.

“Why do I feel like something is wrong?” Hinalikan niya ako.

“Wala nga. Pagkatapos nito umuwi kana.Magpahinga ka I’ve seen your campaign schedule magpahinga ka malayo ang pupuntahan mo bukas. ”

He looked at me in the eyes pero umiwas ako. “I am home love, and Ikaw ang pahinga ko.”

Mas lalong umiyak ako sa sinabi niya. “Paano mo nagagawa to Sandro? All I did was to bring you pain and hurt you…. Paano… ? Di ko to deserve, look for someone nagpupubuhusan mo ng lahat ng to Sandro. I might hurt you again.”