"Vera" dedi, ben ona dalmışken.
"Efendim"
"Çok güzelsin"
Şimdi kalbim; ölüme atlamak üzere olduğum zamanlardaki gibi hızlı çarpıyordu...Bora, benim çok derinlere gömdüğüm duygularımın toprağını kazıyordu. Oysa gömülü olanı çıkartamaz, aksine kend...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🎵 Kaldık Böyle - İşgal
Derin bir nefes daha aldım. Beyaz bir çarşafın üzerine serili yatıyordu siyah bedenim. İçimde yine aynı hiçlik... yine , aynı his... Bora'ya veda ettiğim günün üzerinden üç gün geçmişti. Kalbime soracak olursanız, üç günü geçeli asırlar olmuştu sanki. Bu zaman zarfında , bi kaç kez Sezer uğramıştı fakat; sorularına cevap alamadığında kendi kendine konuşup gitmişti. Aziz dede hiç gelmemişti, ki muhtemelen Sezer ona haber ediyor olmalıydı. Sanki çok anlamlı bir yaşamım varmış gibi, artık daha da anlamsız hale gelmişti. Tüm mesele Bora mıydı? Neydi bu his? Normal insanlar buna özlemek mi diyordu? Yoksa ayrılık acısı mı? Ama biz birlikte değildik ki... Duvardaki saate baktığımda öğleni geçiyordu. Sol tarafa dönecekken zil çaldı. Kalbim... Durur musun, lütfen... Neden etimi yarıp dışarı çıkacakmış gibi atıyordu ? Yataktan kalkıp, aceleyle aşağı indiğim. Kapıyı açtığımda bir kurye vardı.
"Vera Akar?"
Başımı sallayıp, "evet" dediğimde elinde ki kağıdı bana uzattı.
"Şuraya bi imza lütfen" dediğinde gösterdiği yeri imzalayıp paketi aldım.
Beyaz bir kutuydu. İçeri geçtiğimde masanın başına geçtim. Kapak kısmı mıknatıslıydı. Alt kısmından tutup açtığımda, simsiyah mat bir saat gördüm. Elime alıp incelemeye başladım. Saatin her parçası siyah ve mattı. Sadece akrep ile yelkovan biraz daha parlak duruyordu. Saati incelerken, kutunun içindeki zarf dikkatimi çektiğinde , saati geri koyup zarfı aldım.
Hep karanlıktayken, nasıl bu kadar aydınlıksın ...Bilki ; yelkovan, akrebi kovaladığı sürece seni düşüneceğim. Ve şunu da eklemek isterim, Yelkovan ile akrep her buluştuğunda seninde beni düşündüğünü bileceğim...
Bora
Hemen Saate baktığımda, akrep 14ü yelkovan ise 12 yi gösteriyordu. Hemen odama koşup telefonu aldığımda, sohbetten Bora'ya girdim. Bora, çevrimiçiydi... Saat 14:13 olmuştu. Ne yazacağımı bilemediğimden sadece çevrimiçi oluşunu izliyordum. Ve saniyeler geçtiğinde yelkovan akrebin üstüne geldi. 14:14... hala çevrimiçiydi... daha fazla beklemeden 14:14 yazıp gönderdim. Ve o an....
Kalbim nasıldı....
Kalbim nasılsın....
Bora da, 14:14 yazıp bana göndermişti...
Aynı anda...
Gerçek olamayacak kadar güzeldi.
Çevrimiçi yazısı yerini yazıyora bıraktığında sabırsızlıkla bekledim.
Bora
Kalp kalbe karşı ...
Yazmıştı.
Kalbim kalbine karşı... Bu fikri, aklım almadı.
Bu fikri kalbim de almadı.
Parmaklarım harflere basmaya başladığında, aklımda bir şey yoktu. Sadece içimden geleni yazmak istiyordum.
