Jungkook okulda arkadaşından kaçarken çarptığı adamın mafya lideri Kim Taehyung olduğundan habersizdi.
Taehyung o günden sonra hayatını değiştirmişti.
07122021-07122022
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Taehyung hızlı adımlarla üst kata çıkıp doğrudan odalarına ilerledi. Zaten aralık olan kapıdan içeri girdiğinde giyisi odasından çocuğun sesi geliyordu.
"Pislik, içeri girmeyi de hak etmiyordu ama neyse."diye kendi kendine söylenerek kıyafetlerini çıkarıyordu Jungkook. Ara ara içini hırsı bassa da iyiydi, eşofmanının belini kavrayıp aşağı doğru ittirdi yumuşak kumaş ayak bileklerine indiğinde hırsla üzerine basıp çıkarmış tekmeleyerek kenarı ittirmişti.
Sadece boxerıyla kaldığı için dolabı açıp pijamasına bakacaktı ki bir anda çıplak beline dolanan güçlü kollarla duraksamak zorunda kaldı. Taehyung arkadan sıkıca beline sarılmış kafasını da saatlerdir yüzünü görmediği çocuğun boynuna gömmüştü.
Ciğerlerine kokusunu çektiği sırada Jungkook hissettiği özlemle neredeyse tribini unutacaktı ama kendisini toparladı. Elini belindeki kolların üzerine atıp ittirmeye çalışırken "Git, ben konuşmuyorum seninle." diye hâlâ yumuşamamış sesiyle konuştu.
İstemediğini söylese de böyle hissetmiyordu, Taehyung'un kolları arasından çıkmak istemiyordu sabahtan beri ayrılardı ve Jungkook onun ilgisine bağımlıydı.
Ama zaten istediği gibi oldu, büyük olan kollarının ittirilmesine rağmen ince belini daha sıkı kavrayıp, "Güzelim, güzel bebeğim gel konuşalım." diye sakinleştirici bir tonda fısıldadı. Artık bu sorunu çözmek istiyordu ama inatçı bebeği kendisiyle pek de aynı fikirde değildi.
Jungkook belindeki kolları tutup kesik bir nefes aldı, evet açıklama istiyordu ama Taehyung'un onu ikna edeceğinden emindi. İşin gerçeği biraz mızmızlanmak istiyordu Jungkook, çok kıskanmıştı Taehyung'un böyle bir şeye engel olamamasına kızmıştı, şimdi de biraz sürünsün istiyordu.
Yani şuan ikna olamazdı.
Bu yüzden omuz silkti, "İstemiyorum, küsüm ben." diye umursamazca yanıt verdi, hayatında ilk defa bu denli trip atıyordu. Hiç böyle bir şeye ihtiyaç duymamasının yanında, Taehyung kendisine karşı olan sabrı elbette bunu yapmasını kolaylaştırmıştı.
Taehyung aldığı cevapla kesik bir nefes verip, yine de çocuğun az önce silktiği omuzuna küçük bir öpücük bıraktı. Jungkook bu öpücükle hafifçe titredi, bir yanı affetmesi için bağırsa da inat etmişti, boğazını temizleyip bir anda "Küsüm diyorum ya!" bağırdı, esmer böyle davrandıkça işi zorlaşıyordu.
Taehyung hemen yanında bağıran beden yüzünden hafifçe yüzünü buruşturduğu sırada, Jungkook artık uzaklaşmaları gerektiğine karar verip belideki kollara hızla vurup kurtulmaya çalıştı, yoksa esmer olanı affedecekti.
Büyük olan hızla koluna vuran ellerle acımasa bile inleyip geriye çekildiğinde, Jungkook sonunda serbest kalıp öne doğru gitmiş ardından arkasında kalan adama doğru dönmüştü.
Taehyung eliyle kolunu ovalarken, Jungkook bu görüntüyle yutkundu "Acıdı mı?" diye az önceki bağırtısına rağmen masumca sorduğunda, esmer olan gülmek istedi. Dışardan biri onları izliyor olsa asla Jungkook'un saniyeler önceki davranışına inanmazdı.
