Stuck in Between

Chapter 30

Chapter 30

Simon’s Point of View

“Dederetso na ako sa kwarto ko.” Paalam ko kay Vincent matapos naming maihatid si Kuya Rouge sa kwartong tutuluyan nito.

“Yeah, ako rin. Goodnight.”

“Night.”

We take different paths. Dumiretso siya sa taas habang ako naman ay naglakad sa hallway papunta sa kwarto ko. Deretso lang ang lakad ko pero natigilan ako nang mapansin kong bukas ang kwarto ni Reign.

Pero mas lalo akong natigilan nang madatnan ko si Kuya Sandro, he’s leaning towards Reign while he caress the latters cheeks.

Bahagya akong humakbang para hindi niya ako makita, pero kahit na gano’n ay mukhang hindi rin naman niya ako napansin.

I can tell that his actions are different this time, and I know that he’s not drunk, he’s in his right state of mind. I can sense something here. Does he like her?

Napailing na lang ako sa naisip. And so what if he likes her? It has nothing to do with me. But I feel something inside my chest because of that thought. Parang may kumurot doon.

Am I jealous?

I shrugged my shoulders. God, I don’t know. Reign is gorgeous, madly stunning even though she looks simple. I like the vibes and the aura radiating on her, she’s really built different.

Hindi ko na pinanood pa ang sunod na nangyari at umalis na lang para magpunta sa kwarto ko. After taking a bath, I change clothes at humiga na sa kama ko— but I couldn’t sleep. Napabuntong hininga ako saka napatitig na lang sa kisame, umaasang dadalawin ako ng antok pero wala. Kaya naman bumangon ako at pumunta sa may balkonahe rito sa kwarto ko.

I place my arms on the railings and held my head high— watching the starry night sky. Ilang minuto akong ganoon hanggang sa nakaramdam ako ng presensiya sa likuran ko.

“Couldn’t sleep?”

Boses pa lang, alam ko ng si Kuya Sandro iyon. Sumulyap lang ako sa gawi niya, “yeah.”

“You leave your door open, by the way.” Aniya at tumango na lang ako. Narinig ko  siyang bumuntong hininga saka ginaya ang posisyon ko. “Is something bothering you?”

Hindi ako sumagot.

“You okay, Si?” his voice sounds earnest. I know, he’s somehow worried. “You can talk to me.”

“No, not really. I can handle this naman.” Hindi pa rin ako tumitingin sa kaniya. “I’ll ask for your help when I need you.”

“Sure, you can do that. I’ll be there.”

Ngumiti lang ako ng tipid. Pagkatapos no’n ay namutawi ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.

“Kuya?” tawag ko.

“Hmn?”

“She’s pretty.” Sabi ko at hindi ko siya narinig na nagsalita, kaya naman lumingon ako sa kaniya. “And I think... I think I’m starting to like her.”

Ngumiti siya saka tumingin sa‘kin, “who?”

“Reign.”

Nagkatitigan kaming dalawa— even his smile didn’t fade. Nang hindi ko na kayang tapatan ang mga titig niya ay ako na ang unang nag-iwas ng tingin.

“Yeah?” he asked.

“Hmn.” I hummed.

“I thought you like girls that are similar to you.” I heard him chuckled. “Have you changed your mind?”