Stuck in Between

Chapter 27

Chapter 27

SANDRO's Point of View

I can't believe I just show a part of me that I have been trying to hide to Reign last night. I can't believe I breakdown in front of her. I can't believe it but I didn't regretted it. I love the comfort she showed me last night, it really feels home. Kahit panandalian lang, alam kong nakapagpahinga ako, at sobrang sarap no'n sa pakiramdam kasi siya ang nakasama ko.

Pero ngayon, nahihiya akong humarap sa kaniya sa tuwing naaalala ko iyong nangyari kagabi. Kahit ilang beses pa niyang sabihin na 'wag akong mag-alala dahil wala naman akong kinalaman do'n, I still feel guilty because I have a responsibility to her last night since ako nga ang nagdala sa kaniya. But I failed. Nabigo akong protektahan siya. At ngayon, wala na akong mukha na maihaharap sa kaniya.

That's actually the reason why I asked Vincent to pick her up sa condo niya, since alam ko ring hindi pa nakakauwi ang Kuya niya mula sa roadtrip nito.

Akala ko nga ay hinatid niya ako sa condo ko kagabi, iyon pala ay pinasundo niya ako kina Simon at Vincent, habang siya naman ay hinatid ni Simon sa condo niya. Simon told me that earlier.

And now, nandito ako sa opisina ko ngayon, mag-isa dahil wala pa siya. I've been trying to keep myself busy but I always got distracted since Simon told me that the heir of the Sullivan's, Drake Ivan, filed a case against me, and he told me too that I should get ready since he got himself a best lawyer.

AND THAT IS NOW CIRCULATING AROUND THE SOCIAL MEDIA! Ang dami ngang media rito kanina pero mabuti na lang at nandito si Simon, nagawa niya akong ipuslit.

Actually, kayang tapatan ng Mama ko iyong kung sino man 'yong Lawyer na sinasabi niya but the thing is, hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanila lalo pa't sa balita pa talaga nila nalaman. And now I'm starting to worry. Alam ko namang mananagot ako sa mga magulang ko dahil ito iyong unang beses na nadawit ang pangalan ko sa isang controversial issue.

Ngayon ay mas lalo na naman akong sumikat sa buong Pilipinas, iyon nga lang, dahil sa issue. At alam kong madadamay at madadamay ang pangalan ni Dad dahil dito.

Napatitig ako sa nakabukas na screen ng laptop ko habang hinihintay na dumating si Reign. Vincent sent me a text message kanina lang na nakarating na raw si Reign. Isang hagdanan lang naman ang layo ng opisina ko mula sa bungad pero wala pa rin siya.

Bigla na lang ay bumukas ang pintuan. Nang masulyapan ko si Reign ay kaagad akong nag-iwas ng tingin at nagtype-type kunyari sa laptop ko. I was expecting her to say something, or atleast greet me like the usual but I stilled when she didn't.

Mabilis ang lakad niya at dere-deretso lang siya sa lamesa niya. Napansin ko pa siyang may itinapon na folder sa lamesa niya. Ni hindi man lang 'to umupo muna, sa halip ay iniligay niya ang mga kamay niya sa beywang niya saka panay ang paghugot ng malalalim na buntong hininga.

Nagtaka ako sa inasal niya, and at the same time ay nag-aalala.

'What happened, Reign? Why are you acting like this? What's bothering you?'

"You're not waking up that sleeping side of me, jerk." I heard her murmured while staring at the folder.

Dahil hindi ko kayang nakikita siyang gano'n ay hindi ko na napigilan ang sarili ko't tumayo ako at ikinuha siya ng tubig. Pero hindi pa man ako tuluyang nakakalapit sa kaniya ay kinuha niya kaagad ang folder saka inilagay sa swivel chair niya, halatang ayaw ipakita sa'kin.

"Here. I got you a glass of water." Iniabot ko sa kaniya 'yon, ilang segundo pa bago niya 'yon kinuha.

"Salamat."